ΓΕΝΝΕΣΗ και ΑΝΑΣΤΑΣΗ το βράδυ των Χριστουγέννων για μένα Από τον θάνατο, ξανά στην ζωή, το θαύμα έγινε στην πόλη μας, τα Χανιά.
‘’Υποφέρει ο άλλος, πονώ εγώ’’
Μια ιστορία , μισό πραγματική, μισό γυρνάμενη μες στο μυαλό, γεμάτη με την μαγεία της χριστουγεννιάτικης νύχτας, μιας νύχτας γιομάτης θαύματα, σπαρμένης μάγια, σας διηγούμαι με πραγματικά γεγονότα, που θα μοιάζουν μυθοπλασία, σε όποιον δεν πιστεύει στα θαύματα.
Τα θαύματα γινόταν , και συνεχίζονται να γίνονται , σε όποιον πιστεύει σε αυτά.
Παθών και γράφων ο Τυρταίος Β΄
Μια θαυμάσια μικρή αληθινή ιστορία θα σας διηγηθώ που συνέβη στο βράδυ των Χριστουγέννων, στο ιστορικό μπαρ της πόλης μας, τα Χανιά, πια «Fagottο» - φαγκότο-, που δείχνει ότι η ανθρωπιά, η φιλευσπλαχνία, η αλληλοβοήθεια και το ειλικρινές ενδιαφέρον για τον πλησίον, το συνάνθρωπο, και περισσότερο για τον πάσχοντα συνάνθρωπο δεν έπαψαν να υπάρχουν, και σε πείσμα της πεζής και υλιστικής εποχής, συνεχίζουν να υπάρχουν, και να εκδηλώνονται , σαν φλόγες ζωηρές, μέσα σε ένα πηκτό σκοτάδι που μας κυκλώνει από παντού.
https://www.youtube.com/watch?v=M2aqLqu04E4&list=RDM2aqLqu04E4&start_radio=1
Κάποια στιγμιαία μου ζαλάδα, ίσως κάποιο παραπάτημα με έκαναν να χάσω την ισορροπία μου , από το τελευταίο σκαλί, στην εσωτερική σκάλα, που οδηγεί στην τουαλέτα, για όσους δεν γνωρίζουν την διαρρύθμιση του χώρου, και να κανω μια πολύ άσχημη πτώση, ενώ το μπαρ ήταν ασφυκτικά γεμάτο από θαμώνες που εκτιμούν την τζαζ, και όχι μόνο μουσική του.
Ένας εκκωφαντικός θόρυβος, ακούστηκε, κατά την πτώση μου.
Μέτρησα τα αρκετά σκαλιά κουτρουβαλώντας , έως να σωριαστώ στο παγωμένο πάτωμα σε ημιλιπόθυμη κατάσταση, αλλά αμέσως μετά, άρχισα να μετρώ αντίστροφα, μέτρησα την φιλαλληλία, την ανθρωπιά, την αμέριστη συμπαράσταση, και άλλα ενδιαφέροντα, και ουσιαστικά, που μοιράζομαι μαζί σας, και τελικά η αρχική μου πτώση, μεταλλάχτηκε σε μια πτήση, ανάταση ψυχική, όχι μόνο για μένα νομίζω, αλλά και για πολλούς άλλους.
Άμεσα η συνιδιοκτήτρια του φαγκότο, Αρτέμις Σκουλούδη έτρεξε σιμά μου, είδε αρχικά ότι δεν είχε χυθεί το μυαλό μου στα πατώματα,-- και δεν έχουν βεβαιωθεί ακόμη οι δύσπιστοι, που πιστεύουν και λένε, ότι δεν υπάρχει μυαλό στο κρανίο μου, και ότι ξινισμένο γιαούρτι, η άχυρα, περιέχει στο κρανίο μου, όπως χαριτωμένα εκτιμούν, μισοαστεία- μισοσοβαρά-- αναζήτησε έναν γιατρό ανάμεσα στους θαμώνες, και για καλή συμπτωματικά, υπήρχαν δυο, μια κοπέλα νεαρή και ένας γιατρός που έτρεξαν για να βοηθήσουν, ενώ η Αρτέμιδα καλούσε το ασθενοφόρο, το ίδιο έκαναν και άλλοι δυο θαμώνες!
Σιγή επικράτησε στο φαγκότο , ο θρυλικός πια Μύστης του «Fagottο» Πέτρος Ζορντός, που παράτησε την Κερατέα και τις σπουδές στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο και έφτασε στα Χανιά με μόνα εφόδια το πάθος της ελευθερίας και της γνωριμίας του με τα κατάβαθα του ανθρώπου, ανασήκωσε την βελόνα του πικ-απ , και τα αγαπημένα βινύλια , που αραιά πια, μας κάνει την χάρη να μας ταξιδεύει, περιστρεφόταν δίχως φωνή, άκρα του τάφου σιωπή επικράτησε ,ο Πέτρος έσκυψε πάνω στο πρόσωπο μου που αιμορραγούσε και προσπαθούσε να καταλάβει εάν αναπνέω, και δεν έβλεπε καμία αντίδραση, ανήσυχος και βαθειά συγκινημένος , ο ευαίσθητος αυτός μύστης της φωτεινής νύχτας, πλησιάζοντας περισσότερο το πρόσωπο του , βούρκωσε , στάλαξαν στο πρόσωπο μου στάλες, από τα δάκρυα του, που αναμίχτηκαν με το αίμα που έρεε από το μέτωπο και την μύτη μου, και ως δια μαγείας, η νύκτα μύρισε γιασεμί, και αγέννητο το θαύμα, αυτά τα θαύματα που μπορεί να προκαλέσει η μεγάλη αγάπη, η αληθινή αγάπη προς τον συνάνθρωπο, και φαίνεται πως μετέφερε, μια υπερκόσμια δύναμη, μια δύναμη που μόνο , η πραγματική αγάπη, η ανιδιοτελή, η θεϊκή αγάπη, είναι σε θέση , να δώσει φτερά, να αλλάξει την μοίρα, την πτώση , να την μετατρέψει σε πτήση, και να δημιουργήσει αυτό που αποκαλούμε θαύμα.
https://www.youtube.com/watch?v=c_m6nFyXPlg&list=PLz6zSAl04aHZgL-kB6HA1DW-5jNKjIjg0&index=2
Και το θαύμα έγινε, τα αδύνατα, έγιναν δυνατά. Άνοιξα τα μάτια μου και του χαμογέλασα ελαφρά.
Καθησύχασε άμεσα τους αναστατωμένους θαμώνες , επιφέροντας μια γαλήνη, λέγοντας τους ότι επικοινωνώ με το περιβάλλον, και θα γίνουν οι επιβεβλημένες και ορθές κινήσεις.
Λίγες θαυματουργές στάλες δακρύων μου πρόσφερε, ο μύστης Πέτρος, λίγες σταγόνες σπουδαίας ποίησης προσφέρω σαν ελαχίστη ανταπόδοση, :
Αλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τί είδες ;
Nύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Διονύσιος Σολωμός
Αν και είμαι ένας σχεδόν ασήμαντος, αδιάφορος θαμώνας, που αρκείται σε ένα ποτήρι κρασί μονάχα, που δεν αποφέρει κάποιο ιδιαίτερο κέρδος στο μπαρ, βεβαία το κρασί ονομάζεται βινσάντο (Vinsanto) Οι θεωρίες για την προέλευση του ονόματος Vinsanto διίστανται: άλλοι θεωρούν ότι είναι μια σύντμηση των λέξεων vino santo, που σημαίνουν «άγιο κρασί», και άλλοι ότι προέρχεται από τη φράση vino di Santorini, που σημαίνει «το κρασί της Σαντορίνης». Όποια θεωρία και αν είναι σωστή, δεν αλλάζει το γεγονός ότι το γλυκό σαντορινιό κρασί ήταν και παραμένει περιζήτητο στις αγορές του κόσμου. Η μεγαλύτερη αγορά του, όμως, εξακολουθεί να είναι η Ρωσία, όπου χρησιμοποιείται στο μυστήριο της θείας μετάληψης. Άγιο κρασί, πράγματι!
Ίσως να είναι ένα από τα δυνατά κρασιά, που αναφέρει ο Καβάφης στο ποίημα του, που πίνουν οι γενναίοι της ηδονής, ίσως όμως να είναι το Samos Nectar ΝΕΚΤΑΡ, το σαμιώτικο, που σπάνια βρίσκω ακόμη και στα πλέον ενημερωμένα σε ποτά μαγαζιά, ίσως …. Να είναι Μια μίξη των δυο αυτών θεσπέσιων κρασιών, με λίγες σταγόνες Ιχώρ, που χαρίζουν μια ευεξία, μια ψυχοπνευματική, ανάταση - ανάσταση, μια ηδονή ανυπέρβλητη.
Ας απολαύουμε λίγες στάλες μεγάλης ποίησης, κέρασμα θειας αμβροσίας !
Το θαυμάσιο ποίημα του αλεξανδρινού ποιητή μας, του κορυφαίου ποιητή του περασμένου αιώνα, όπως παραλέχθηκαν πλέων οι ειδήμονες περί ποιήσεως, έναν ποιητή , που ορισμένα ποιήματα του , είναι βαθύτατα αποστάγματα σοφίας, συμπυκνωμένα μέσα σε λίγες φράσεις, υπέροχα δοσμένες, είναι ολόκληρο το εξής :
Επήγα – Κωνσταντίνος Καβάφης
Δεν εδεσμεύθηκα. Τελείως αφέθηκα κ’ επήγα.
Στες απολαύσεις, που μισό πραγματικές,
μισό γυρνάμενες μες στο μυαλό μου ήσαν,
επήγα μες στην φωτισμένη νύχτα.
Κ’ ήπια από δυνατά κρασιά, καθώς
που πίνουν οι ανδρείοι της ηδονής.
Και στο ποίημα Τ Α Ε Π Ι Κ Ι Ν Δ Υ Ν Α, ο Αλεξανδρινός ποιητής βάζει και τα όρια, που πρέπει να έχει κάποιος, για να μην αποπλανηθεί και χαθεί στις φωτισμένες νύχτες, και την προετοιμασία που οφείλει να έχει κάνει , για να αποφύγει τις παγίδες, το μεθυστικό τραγούδι των σειρήνων, και την μάγισσα Κίρκη, που μας απειλεί όλους, για να μας μεταμορφώσει σε γουρούνια.
«Δυναμωμένος με θεωρία και μελέτη,
εγώ τα πάθη μου δεν θα φοβούμαι σα δειλός.
Το σώμα μου στες ηδονές θα δώσω,
στες απολαύσεις τες ονειρεμένες,
στες τολμηρότερες ερωτικές επιθυμίες,
στες λάγνες του αίματός μου ορμές, χωρίς
κανέναν φόβο, γιατί όταν θέλω —
και θάχω θέλησι, δυναμωμένος
ως θάμαι με θεωρία και μελέτη —
στες κρίσιμες στιγμές θα ξαναβρίσκω
το πνεύμα μου, σαν πριν, ασκητικό.»
www.youtube.com/watch?v=4cJRl6JeNkA
Η Άρτεμις ανέλαβε τα υπόλοιπα, σαν Ίερια του φαγκότο που είναι, η βραβευμένη αρχιτέκτονας , βραβευμένη πρόσφατα στην 11η Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων, αλλά βραβευμένη κυρίως, από τον λαό των Χανιών, για το ήθος της, την ευγένεια της και την ωραία ψύχη της, που είναι και η πραγματική περιουσία της, πέρα από την εξωτερική εκθαμβωτική ομορφιά της, που αναμφισβήτητα διαθέτει, έχει εκπληκτική ομοιότητα με την συνονόματη της Θεά, την δίδυμη αδελφή, του Θεού του φωτός, του Απόλλωνα.
Έφερε κάποιες κουβερτούλες επειδή άρχισα να παγώνω, από την παραμονή μου στο κρύο πάτωμα, ενώ οι γιατροί επιθεωρούσαν τα μέλη μου, για τυχών σπασίματα και θεώρησαν σκόπιμο να μην κινηθώ, έως ότου έρθει το ασθενοφόρο.
Σχεδόν αμέσως ήρθε το ασθενοφόρο, και μεταφέρθηκα με ασφάλεια στο γενικό νοσοκομείο χανιών, για εξετάσεις, που έδειξαν εγκεφαλικές κακώσεις και κάποια αιματολογικά ευρήματα που όμως …. δεν δικαιολόγησαν την ζαλάδα.
Ο Κριστιάν Νίρκα, ο Μολδάβας ποιητής και σκηνοθέτης, είχε γράψει ένα ποίημα που σκέφτομαι πολύ τις τελευταίες μέρες. Πιθανών να ήταν αυτή η αιτία ζαλάδας, Πήγαινε κάπως έτσι:
"Γνώρισα έναν άνθρωπο που είχε πάει στον πόλεμο.
Έφαγε μια σφαίρα στο κεφάλι.
Επιβίωσε.
Πέθανε, μου’παν, σ’ ένα μπαρ.
Από την συγκίνηση που του επέφερε ένα τραγούδι."
www.youtube.com/watch?v=aVhOWRqk6ic&list=PLz6zSAl04aHZgL-kB6HA1DW-5jNKjIjg0&index=10
Ο Ιεροφάντης Πέτρος, ίσως πρέπει να μετριάσει τις δόσεις μουσικής πανδαισίας που μας προσφέρει, ίσως μερικοί- μερικοί, δεν αντέχουμε το πολύ του, που απλόχερα μας χαρίζει !!! Παραλίγο να υπάρξω το ‘’θύμα’’ της εκλεκτής συγκίνησης του πνεύματος. Μιας και όπως έχει χαρακτηρίσει την μουσική ο Σοπενχάουερ , ‘’είναι το λουτρό του πνεύματος’’
Λιαντίνης : Η ομορφιά σκοτώνει ... https://www.youtube.com/watch?v=6nDN2jWHFG4
(@michailtziallas7167 Ένας υπέροχος δάσκαλος και ένας αληθινός Έλληνας! Δεν κουράζομαι να τον ακούω για πάντα , ακόμα και από το ιντερνέτ είναι μαγευτικός.....!!!!!!!!!!!!!! )
Το αν επέζησα, δεν ξέρω αν είναι καλό η κακό, για μένα, άλλωστε ποιος μπορεί να ξέρει μετά βεβαιότητας, αν η ζωή είναι προτιμητέα, από τον θάνατο, όπως αναρωτιόταν, ο μέγιστος τον φιλόσοφων , ο Σωκράτης, αποχωρώντας από το δικαστήριο, που οι συμπολίτες του, με την βοήθεια των συκοφαντών τον έστειλαν στον θάνατο, ποιος μπορεί να είναι σίγουρος άραγε σκέπτομαι, ενώ ο Ευριπίδης, ο σπουδαίος τραγικός ποιητής, αναρωτιόταν το εξής καταπληκτικό : ΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΝ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΖΩΗ.
Το ερώτημα θα παραμείνει αναπάντητο, και ένας θεός ξέρει τι με περιμένει ακόμη, η τι αναμένει εσάς, να ‘υποστείτε’ από μένα, έως να φύγω από την ζωή, γιατί ως γνωστό, καθένας άνθρωπος που γεννιέται, είναι σίγουρο ότι θα πεθάνει, άπλα το ποτέ δεν ξέρει, και φυσικά οι περισσότεροι αποφεύγουν να μιλούν για θάνατο, σαν να είναι κάτι κακό, ενώ δεν ξέρουν τι είναι, και ίσως να είναι το μεγαλύτερο καλό, είναι πεπεισμένοι ότι είναι κάτι κακό, και αυτό είναι δείγμα άγνοιας, και ημιμαθείας, προκαταλήψεων, και χείριστης παιδείας.
Τα ακλόνητα επιχειρήματα της φιλοσοφίας, δια στόματος του Σωκράτη, γραμμένα από τον μαθητή του Πλάτωνα στην ‘ΑΠΟΛΟΓΙΑ ‘, είναι τα εξής :
**Γιατί το να φοβάται κανείς τον θάνατο, άνδρες, δεν είναι τίποτα άλλο από το να νομίζει κανείς ότι είναι σοφός χωρίς να είναι. Να νομίζει ότι γνωρίζει αυτά που δεν γνωρίζει. Γιατί κανείς δεν γνωρίζει τον θάνατο, ούτε αν συμβαίνει να είναι το μεγαλύτερο αγαθό για τον άνθρωπο, κι όμως τον φοβούνται σα να ξέρουν καλά ότι είναι το μεγαλύτερο κακό.
Και δεν είναι αμάθεια αυτό επονείδιστη, το να νομίζει κανείς ότι γνωρίζει εκείνα που δεν γνωρίζει; Εγώ όμως, άνδρες, σ' αυτό ακριβώς διαφέρω ίσως από τους περισσότερους, και αν λέω ότι είμαι σε κάτι σοφότερος από κάποιον άλλον είναι σ' αυτό το σημείο, ότι μη γνωρίζοντας αρκετά για τον Άδη, παραδέχομαι την άγνοια μου.**
Με την σειρά του ο Επίκουρος, γίνεται ακόμη σαφέστερος, πάνω στο θέμα του θανάτου, λέγοντας :
Γιατί τίποτα δεν είναι φοβερό στην ζωή για όποιον έχει πραγματικά κατανοήσει ότι τίποτα φοβερό δεν υπάρχει στο να μη ζει κανείς.
Ο σοφός ούτε την ζωή περιφρονεί και ούτε φοβάται να μη ζει, επειδή ούτε η ζωή είναι βάρος γι’ αυτόν και ούτε θεωρεί ότι είναι κακό το να μη ζει. Όπως ακριβώς δεν προτιμά πάντοτε το περισσότερο αλλά το πιο ευχάριστο φαγητό, έτσι και με τον χρόνο της ζωής του δεν απολαμβάνει τον περισσότερο αλλά τον πιο ευχάριστο.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Άλλωστ’ η ηλικία είναι κάτι σχετικόν· δεν μετρείται πάντως με την διάρκειαν, με το περιεχόμενόν της μετρείται. Είν’ έννοια ηθική, όχι αστρονομική.
Ιωάννης Συκουτρής
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ούτε όταν είναι κανείς νέος δεν πρέπει να αναβάλει να φιλοσοφεί, ούτε όταν είναι γέρος δεν πρέπει να θεωρεί κοπιαστικό να φιλοσοφεί. Διότι ποτέ δεν είναι ούτε πολύ νωρίς, ούτε πολύ αργά, για να φροντίσει την υγεία της ψυχής του.
η φιλοσοφία, που είναι ο μονή που μαθαίνει στον άνθρωπο, να ζει όμορφα, να κατακτά την ευδαιμονία, και να πεθαίνει με γενναιότητα.
https://www.youtube.com/watch?v=fTOmVdTMjrw
Τονωτικό μήνυμα θέλω να δώσω με αυτό το κείμενο μου, προς όλους , ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί, και ας μην περιμένει κάποιος από τον άλλο να κάνει το πρώτο βήμα :
"Ας γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο"
όπως είπε ο κορυφαίος ηγέτης, ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ.
Το φαγκότο είναι ένα θρυλικό μπαρ, στολίδι ακριβό για την πόλη μας, πόλος έλξης, διάσημο στην υφήλιο, και ανάμεσα στα καλύτερα μπαρ στους διεθνής ταξιδιωτικούς καταλόγους, έχει γίνει πρόσφατα και ταινία μικρού μήκους αφιερωμένη στην ιστορία του, και δεν έχει την ανάγκη μου για διαφήμιση, πέρα από την θετική αύρα που έχει ο πέτρινος ιστορικός χώρος, την καλαισθησία στην διακόσμηση, την εξαιρετική μουσική του, την θαυμάσια , ευγενική και διακριτική παρουσία των ιδιοκτήτων και προσωπικού, τις ενδιαφέροντες συζητήσεις που πολλά βράδια εξελίσσονται γύρω από το μπαρ, την διακίνηση υψηλών ιδεών που ανταλλάσσονται, τον πλουραλισμό των απόψεων, και την ανεκτικότητα και σεβασμό σε κάθε διαφορετικό και άγνωστο, υπάρχει και ανθρωπιά σε υψηλό βαθμό.
H μπάρα του είναι σε σχήμα Π, πά’ να πει οι θαμώνες είναι σε θέση να βλέπουν όλοι τα μάτια όλων – μια αρχέγονη στάση επικοινωνίας.
Εντός αυτού του αρχετυπικού σχήματος κινείται ο Πέτρος τριάντα πέντε σχεδόν χρόνια τώρα, προσφέροντας ποτά και θαλπωρή και διδάσκοντας συμπεριφορά (όσο γίνεται κατανοητό κάτι τέτοιο), όπως έγραψε και ο γνωστός συγγραφέας και δημοσιογράφος, ο Γιώργος Σταματόπουλος, και συνέχισε ο Σταματόπουλος, καταγράφοντας την ιδιαιτερότητα του χώρου, γράφοντας ότι :
Ο χώρος ή σε δέχεται ή σε απορρίπτει, χωρίς κάποια προσπάθεια από κανέναν• εάν καταλάβεις πού βρίσκεσαι, μένεις, εάν όχι, φεύγεις χωρίς να σε εκβιάσουν, χωρίς καν να σε επιπλήξουν ή να σε λοιδορήσουν, σε ένα αφιέρωμα που έκανε πρόσφατα , στην ‘’ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ‘’, Ομοιάζει με την Σαντορίνη, όποιος την επισκεφτεί, την λατρεύει αμέσως , η την απορρίπτει, και φεύγει τρέχοντας, το ίδιο συμβαίνει και με το Vinsanto !
Ένα γραμμάριο δράσης ισούται με έναν τόνο θεωρίας
Φρίντριχ Χέγκελ (Friedrich Hegel) ή Έγελος
Δεν είναι λόγια, ιδέες, μουσική μονάχα, και αυτό ήθελα κυρίως να υπερθεματίσω με αυτό κείμενο – ότι οι περισσότεροι μένουν στα λόγια και τις ιδέες, που είναι τα λόγια κενά και κούφιες οι ιδέες, λείπει από πολλούς η συνέπεια λόγων, και έργων, οι άνθρωποι δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν χρήματα, νούμερα, και πηγή εσόδων, έχουν ψύχη, ακόμη και ο πιο ασήμαντος άνθρωπος έχει ψύχη, συναισθήματα, και με καλές, ευγενικές , δίκαιες πράξεις, κερδίζουμε, όχι μονάχα πελάτες, αλλά κυρίως φίλους, που είναι και το πολυτιμότερο απόκτημα που μπορεί να αποκτήσει κάποιος στο παροδικό και φευγαλέο πέρασμα του , στις γειτονιές αυτού του κόσμου.
Φιλοσοφικά, τη θεώρηση της ζωής μας από τη σκοπιά του ένας ή του κανένας, του τις ή του οντις, μας την έδωκε με τρόπο ακραία αδρό και λακωνίζοντα ο Πίνδαρος στον όγδοο Πυθιόνικο. Εκεί, αυτός ο πρίγκιπας , ανάμεσα στους εννέα επιφανείς έλληνες λυρικούς, σε μια στιγμή του υψηλή λέει,
ἐπάμεροι· τί δέ τις; τί δ᾽ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος.
Ούτε καν όνειρο δεν είμαστε!!! Σκιάς όνειρο είναι ο άνθρωπος.
Όπως μας υπενθυμίζει ο σπουδαίος στοχαστής, ο ανυπέρβλητος, Ο Πρίγκιπας της σύγχρονης Ελλάδος Δημήτρης Λιαντίνης.
Την αξία της πραγματικής, της γνήσιας φίλιας υπερθεματίζει ο Μονταίν αναφέρει ένα επεισόδιο από την Κύρου Παιδεία του Ξενοφώντος (8,3.26 - 27).
Σε αυτό, ο Κύρος, ο σπουδαίος αυτός βασιλιάς, που ίδρυσε την περσική αυτοκρατορία, ερωτά ένα νεαρό αναβάτη που κέρδισε μια κούρσα αν θα αντάλλαζε το άλογο του με ένα βασίλειο. «Όχι», του απάντησε ο νεαρός, «αλλά θα το έκανα με όλη μου την καρδιά αν θα μπορούσα με τον τρόπο αυτό να βρω ένα πραγματικό φίλο.»
Η άποψη του Μονταίν μπορεί να είναι ακραία και να θυμίζει τον αποκλειστικό έρωτα, όμως αναδεικνύει το περιορισμένο της φιλίας της καρδιάς.
https://www.youtube.com/watch?v=rkzc1ySDE0M
Ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την αυτό που διαπίστωσε ο Καντ «Φίλοι μου, δεν υπάρχουν φίλοι!».
Λίγο λίγο, ο καθένας μας ας κάνει το καλύτερο, και θα διαπιστώσουμε μετά από καιρό, ότι το λίγο, θα γίνει όχι μονάχα πολύ, αλλά ολόκληρος θησαυρός!
https://www.youtube.com/watch?v=OmUS9vu-O1s
Με κάποιες σκέψεις του σπουδαίου ρώσου συγγραφέα και ανθρώπου, Λέοντα Τολστόι, συμπληρώνω αυτές τις σκόρπιες σκέψεις:
**Τώρα καταλάβαινε ο Νεχλιούτοφ πως η κοινωνία μας, και γενικά η κοινωνική τάξη, υπάρχουν όχι χάρη στους, νόμιμους εγκληματίες, που συνεδριάζουν, εκμεταλλεύονται και καταδικάζουν τους άλλους ανθρώπους, μα γιατί με όλα αυτά και σε πείσμα όλης τούτης της αηδίας οι άνθρωποι κρατούν ακόμα μέσα τους λίγη αγάπη και λίγη λύπηση ο ένας για τον άλλο.**
“Η Ανάσταση” του Λέοντα Τολστόι.
https://www.youtube.com/watch?v=GzwwPkDH-vk&t=72s
Μέσα στην καρδιά των Χριστουγέννων, ήρθε για μένα , για μια ακόμη φορά, το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως δανειζόμενος τον τίτλο του διηγήματος Τολστόι.
Φαγκότο σε ευχαριστώ για όλα
https://www.youtube.com/watch?v=7_lOx4k8AcQ&list=RDM2aqLqu04E4&index=11
και είναι πολλά και σπουδαία σύντομα ελπίζω να βρεθώ ανάμεσα στην θερμή σας συντροφιά, στην μυσταγωγική ατμόσφαιρα, στην αγαπημένη μου γωνία στο μπαρ, γύρω στα μεσάνυχτα, που αγκαλίζονται οι δείκτες των ρολογιών, να ακουμπώ τους ώμους μου, στην ημικυκλική καμάρα, από τις παλιές Βενετσιάνικες πέτρες, https://www.youtube.com/watch?v=isSl4XlECzQ να αναλογίζομαι , να στοχάζομαι , το σπουδαίο απόσπασμα, του Μύστη Πυθαγόρα, που έφτιαξε την μουσική κλίμακα, που μίλησε πρώτος για φιλοσοφία, που μίλησε για την αρμόνια των σφαιρών, και πολλά άλλα μαγικά,
Στα Χρυσά έπη, με προτρέπει γράφοντας μου, και νουθετώντας με , τα βράδια να εξετάζω τον βίο μου :
** Να μη δέχεσαι στα μαλακά σου βλέφαρα τον γλυκό ύπνο, πριν εξετάσεις τρεις φορές κάθε σου έργο της ημέρας: ''Τι έκανα που δεν έπρεπε; Τι έκανα που έπρεπε; Τι έπρεπε να κάνω που δεν το έκανα;'' (Τι παρέβην; τι δ' έρεξα; τι μοι δέον ούκ ετελέσθη;).
Αφού αρχίσεις από το πρώτο, να εξετάζεις όλα κατά σειρά. Έπειτα, για όσα μεν κακά έπραξες, να επιπλήττεις τον εαυτό σου και για τις καλές σου πράξεις να χαίρεσαι.
Εργάσου γι αυτά.
Μελέτησέ τα να τα μάθεις. Πρέπει να τ' αγαπήσεις. Αυτά θα σε φέρουν στα ίχνη της θείας αρετής.**
www.youtube.com/watch?v=wol24-nnGR4
Ίσως, σε μια επόμενη επίσκεψη μου, στον ΝΑΟ της τζαζ, να είμαι τυχερός, να έχει κέφια ο Πέτρος, να μας διαβάσει κάποιο απόσπασμα από την ΠΟΛΙΤΕΙΑ του Πλάτωνα, που τον προέτρεψε ο καρδιακός φίλος του, ο συνθέτης Κώστας Λειβαδάς να φέρει στον μπαρ, και να κάνει διαλλείματα στην μουσική, διαβάζοντας μας, όχι μόνο Βρεττάκο, Σολωμό, Πετράρχη, Παπαδιαμάντη, Λειβαδίτη, Παλαμά, Γκαίτε, και άλλους σημαντικούς, άλλα να μας μυήσει και στην υψηλή φιλοσοφία, που είναι και η μονή , που μπορεί να μας κάνει να στρέψουμε τους οφθαλμούς, προς το πραγματικό νόημα της ζωής, και να μας δείξει τον δρόμο της αληθινής ζωής, της ενάρετης, της δίκαιης ζωής, να μας απελευθερώσει από όλα τα ταπεινά πάθη μας, να μας μυήσει στην υψηλή ερωτική τέχνη, να μας ανασηκώσει το βλέμμα της ψυχής στην πραγματική ομορφιά, την αιώνια, την αναλλοίωτη, την παντοτινή. Χαρίζοντας μας την αληθινή ευδαιμονία .
https://www.youtube.com/watch?v=fTOmVdTMjrw
Ο Πέτρος έχει ζήσει αρκετά χρόνια στο Παρίσι, συναναστρεφόμενος με τα λαμπρά πνεύματα της σπουδαίας εποχής, με τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τον Κώστα Αξελό, τον ιδιόρρυθμο Ηλία Πετρόπουλο, και στην Ελλάδα με τον μύθο, τον Μάνο Χατζιδάκι, το Νικό Γκάτσο, και πολλούς άλλους σημαντικούς ανθρώπους της διανόησης, της ποίησης, και όλων των μορφών της τέχνης , έχει τόσο πολλά και σπουδαία βιώματα, που ακόμη και μια ολιγόλεπτη επικοινωνία μαζί του, είναι μοναδική εμπειρία, βεβαία, κάθε του φράση, περιεχεί σοφία , ενώ από το βλέμμα και την όψη του, καταλαβαίνει κάποιος, ότι ο Πέτρος είναι κάτι άλλο, σαν να είναι από άλλο πλανήτη!
Από αριστερά :Γιάννης Λυβιάκης- Κώστας Λειβαδάς-Γιώργος Δρακάκης – Χριστίνα Κωστάκη- Χριστίνα Κουμανδοράκη.
Κουίζ : Βρείτε ποιος είπε τι…
Πάμε να φύγουμε γιατί
«Θέλω να ταΐσω τα γατιά»
«Δουλεύω το πρωί»
«Ταξιδεύω το πρωί»
«Θέλω να γυρίσω Συναγωγή»
«Εγώ πάλι δεν νυστάζω καθόλου»
Στο μπαρ του φαγκότο συναντούμε σπουδαίες προσωπικότητες τακτικά, ανάμεσα στους θαμώνες, όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η φίλη του εδώ και 10ετιες Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Τσαλίγκο, όπως αρέσκεται να την αποκαλεί, ο Γιώργος Ανδρέου , που χάρισε και το πιάνο, ο Μπάμπης ο Στόκας, και φυσικά ο Κώστας Λιβαδάς , ανάμεσα σε αυτούς δεσπόζει ο Αλκής ο μπάρμαν, Αλκιβιάδης βαπτισμένος, που έχει καταπληκτικότατη ομοιότητα με τον αρχαίο γόη, που όπου εμφανιζόταν , παραμιλούσε ο γυναικείος πληθυσμός, και καμιά δεν μπορούσε να αντισταθεί στην ακαταμάχητη γοητεία του ! Αν έχει κέφια μας διαβάσει και απαγγέλλει ποιήματα του εθνικού ποιητή της Ιαπωνίας που είναι έλληνας, και υπήρξε συντοπίτης του, μιας και ο Άλκης κατάγεται από την Λευκάδα, όπως και ο Λευκάδιος Χέρν, https://www.youtube.com/watch?v=fNlGNs6Te9U που τιμά όλη η Ιαπωνία, και στην Ελλάδα είναι εντελώς άγνωστος!!!
Λέτε οι ιάπωνες να κάνουν λάθος ;…. τυχεροί που έχουμε τον Άλκη.
https://www.youtube.com/watch?v=eDuZWJ5Uz2I&list=RDM2aqLqu04E4&index=4
Δεν είναι τυχαίο, ότι το φαγκότο βρίσκεται στο στενάκι που έχει το όνομα ενός διάσημου αγιογράφου Αγγέλου , δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, το ευλογημένο καταφύγιο, που ιερουργεί ο Μύστης Πέτρος, με την πρωθιέρεια Αρτέμιδα, έχει και την μούσα του, την Άσπα ( Ασπασία), που με χάρη μας φέρει, τα εκλεπτυσμένα ποτά που παρασκευάζει, με μαεστρία ο Άλκης , δεν κατάγεται από την Μίλητο, όπως η σπουδαία εταίρα, και γυναίκα του Περικλή, άλλα από τον Ελικώνα, το βουνό των μουσών, και έχει την ικανότητα, κάποιες σπουδαίες φράσεις που ακούει από τον Πέτρο, και τους θαμώνες, με τα πινέλα της , να τις κάνει ζωγραφιές, και ‘’ζωγραφίζει γέφυρες’’ για του θαμώνες, για να μας φέρνει πιο κοντά, σύντομα από ότι ακούγεται, θα μας τις εκθέσει στους τοίχους του θρυλικού φαγκότο.
https://www.youtube.com/watch?v=YGgY6wE2FCk
Ο Αστέριος Πασταματάκης, με τα μαγικά δάκτυλα, μας ταξιδεύει συχνά με το πιάνο σε ουράνιους κόσμους, που συγκινούν ακόμη και τον ‘’ δύσκολο’’ και απαιτητικό Νίκο Λατινάκη, που μιλά σπάνια, αλλά τα λόγια του ηχούν σαν ‘’καμπανιές’’ της Μεγάλης Παρασκευής, ενώ ο Βαγγέλης ο Σφακιανός, με το αιώνιο παιδικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του, που ομολόγει, ότι είναι γελαστός και γελασμένος ταυτόχρονα, σκορπά την ‘’άνοιξη’’ από τα χείλη του, ο ελληνορώσος , Παύλος Περτρώφ που όπως έχει διαπιστώσει, οι άλλοι ‘’αγαπούν να μισούν’’, και σχεδόν πάντα δικαιώνεται στις ρηξικέλευθες απόψεις που εκφέρει , μεταγενέστερα βέβαια πολύ, αφού πρώτα κατηγορηθεί σαν πνεύμα αντιλογίας, ο Παπαδόπουλος με την Βeauty του, την ομορφιά, εσωτερική και εξωτερική, πλασμένη σε σώμα γυναίκειο, Ουγγαρέζας καλλονής που τον συντροφεύει πολλά χρόνια και έχει βρει σε αυτόν τον παράδεισο της, όπως η ίδια ομολογεί, με την κιθάρα του μας ταξιδεύει και αυτός στα μονοπάτια τα απάτητα, μιας και είναι και συνθέτης πέρα από ποιητής, η Φρόσω που κρατά με μαεστρία της ισορροπίες, και όταν δεν πρυτανεύει η λογική, με την μάτια της και μόνο, σταματά κάθε απαρχή διαμάχης και διαξιφισμών, ο Μίλτος που μας αναγινώσκει αποσπάσματα από τον Λιαντίνη – καθαρό χρυσάφι, αν και τον έχουμε χάσει τον τελευταίο καιρό, ο Φάνης που μεταφέρει τα ποτά στους καθήμενους θαμώνες, τα συνοδεύει με στοίχους του Σολωμού, μιας και είναι Κερκυραίος , όπως ο εθνικός μας ποιητής πέρασε την μισή ζωή, την πιο παραγωγική στην Κέρκυρα, και αναζητά στην ζωή του την Φεγγαροντυμένη www.youtube.com/watch?v=o06f_5f13iI όπως μας λέει, και επιμένει ότι υπάρχει και θα την βρει!! ενώ ο νεοσσός Σταύρος Παπαγιαννάκης, παρακολουθεί με δέος, όπως και πολλοί άλλοι, όλα αυτά τα θαυμάσια, μαγικά, που συμβαίνουν στον ναό της τζαζ.
Και το ταξίδι να ξεκίνα, με τα ποδηλατάκια μας, να βρίσκουμε την χαμένη παιδικότητα μας, την αγνότητα των προθέσεων, την δύναμη του ενθουσιασμού, την φλογερότητα της πίστης στο άδολο αντίκρισμα κάθε ωραίου και αληθινού .
θα κανω νεύμα, τον Λυβ, ( Γιάννη Λυβιάκη) τον γνωστό δημοσιογράφο, και φίλο του Πέτρου, που συνηθίζει να καθίζει πλάι του, να του υπενθυμίζει να μας βάλει λίγο Μανό Χατζιδάκι ακόμη, όσο Μανό και να μας προσφέρει , δεν μας είναι αρκετό! Έχουμε ανάγκη, το πιάνο του, και την μουσική του, ‘’από τα πλήκτρα στην καρδία’’, όπως ομολογεί και ο άλλος μεγάλος φίλος του Λυβ, ‘’ο Δράκος’’, ο αθλητικογράφος, ο Γιώργος ο Δρακάκης.
και ένα https://www.youtube.com/watch?v=RhBqB4yTtYU
και δυο https://www.youtube.com/watch?v=8w1yIYQwEZE
και τρία https://www.youtube.com/watch?v=8nQy-KV2PbY
και τέσσερα παιδιά, σαν τα παιδιά του Πειραιά, και το Όσκαρ, που πέταξε στα σκουπίδια, ο Μάνος της καρδίας μας, που κάθε βράδυ ανακαλύπτουμε ξανά.https://www.youtube.com/watch?v=7ewzy-uIcQc
και με το πέμπτο, να νιώθουμε μέθεξη , να γινόμαστε μια πόλη μαγική
https://www.youtube.com/watch?v=uxTfIpNMJ1I
Ο Χατζιδάκις ήτανε περισσότερο αίσθηση, παρά ανθρώπινο κατασκεύασμα. Η αίσθηση που υπάρχει στα τραγούδια του είναι καταπληκτική. Ακούγοντας τις μελωδίες του, πιστεύεις ότι αυτά τα τραγούδια έχουν γραφτεί από έναν άνθρωπο που είχε μόνο πνεύμα, δεν είχε καθόλου ύλη. Είπε για αυτόν, ο σπουδαίος Άκης Πάνου, ενώ εμείς λέμε ότι μας λυπήθηκε ο Θεός και μας τον έστειλε στην γη για λίγα χρόνια, για να μας δείξει πως είναι η μουσική στα Ηλύσια παιδία, η στον παράδεισο, όπως αρέσκεται να αποκαλεί ο καθένας το επέκεινα.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Οι θαμώνες φτιάχνουν, είτε το θέλουν είτε όχι, είτε το γνωρίζουν είτε όχι, έναν άλλο κόσμο, ένα ξεχωριστό σύμπαν, στην απεραντοσύνη του οποίου κινούνται με αργούς, χορευτικούς ρυθμούς (ο χορός είναι εσωτερικός τις περισσότερες φορές)...όπως γλαφυρά αναφέρει ο Γιώργος Σταματόπουλος .
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ναι , πάλι να σμίξουμε στο ημίφως, μακριά από όλα και όλους, να φεύγουμε από όλα τα ανούσια, τα δυσανάλογα, τα μέτρια, την καθημερινή ανοησία, τις αγκαλιές που μας πνίγουν και τις αγάπες, που αντί να απελευθερώνουν, μας φυλακίζουν, τους δεσμούς που γίνονται , όχι σιδερένια, αλλά χρυσά πολλές φορές δεσμά, που μας αιχμαλωτίζουν, και όλους, που θέλουν , και νομίζουν ότι ξέρουν το καλό μας, περισσότερο μας! https://www.youtube.com/watch?v=gug_J56wIoc να βρεθούμε στον δικό μας κόσμο, στο δικό μας ‘’ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ’’, όσο βαστά η καρδιά και το σώμα μας, ξανά σε σένα θα έρθουμε αγαπημένε μας φιλέ Πέτρο, ή στην λατρεμένη μας’’ ΣΥΝΑΓΩΓΗ’’ το ‘’καλοκαιρινό καταφύγιο’’ μας, του ψηλού, με τον διευθυντή της καρδίας μας, τον Ντούντου, και την μυθική πια Χρυσόστομου, την Κυριακή - Κική Χρυσόστομου, που τα καλοκαίρια ιερουργούσε στην Συναγωγή και τους χειμώνες στο Φαγκότο, αδελφή εξ αίματος και πνεύματος, του Μεγάλου Αλέξανδρου, η νύμφη του Θερμαϊκού, που μας χάριζε για πολλά χρόνια μέσα από το αγγελικό της χαμόγελο, τον ουρανό και τα άστρα, βρήκε την ευτυχία στην ολόκαλη και πάνλευκη καρδιά του θαυμάσιου Γιάννη Σαββάλα, και μας χαρίζουν πια τις εμπνεύσεις τους από σχεδιαστικό τους γραφείο, Designer στην εταιρεία ‘’YIAKI ‘’, η παρουσία της θα πλανάται στην Συναγωγή έως την συντέλεια του κόσμου.
https://www.youtube.com/watch?v=6YkhhDFTP7U
Τα βράδια στο φαγκότο συνήθως κλείνουν με το ανάγνωσμα της προσευχής, του θεϊκού Σωκράτη, από τον Πέτρο, με αυτήν την υπέροχη, και τόσο σοφή προσευχή, κλείνω τις σκέψεις μου, πάνω στα παθήματα μου, και θεϊκά βιώματα μου, στις ολόφωτες νύχτες που έχω ζήσει, πιο ολόφωτες από τις περισσότερες μέρες μου, που λαμπυρίζει ο Ήλιος, επειδή ο άνθρωπος έχει μεγαλύτερη ανάγκη τις ολόφωτες ψυχές κυρίως, τις σπινθηροβόλες ματιές, την ευγένεια, την καλοσύνη, την μουσική που ταξιδεύει, την ποίηση, και τα απαλά, τα βελούδινα αγγίγματα , σωματικά και κυρίως ψυχικά, για να αναπτυχτούν τα σκονισμένα , βρώμικα από την καθημερινή ανοησία , την ακαλαίσθητη αηδία, την κακία , την αδικία, φτερά της ψυχής.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ
Ω φίλε ΠΑΝ τε και άλλοι όσοι τήδε θεοί, δοίητε μοι καλώ γενέσθαι τάνδοθεν έξωθεν δε όσα έχω, τοις εντός είναι μοι φιλία, πλούσιον δε νομιζοιμι τον σοφόν. Το δε χρυσούν πλήθος είη μοι όσον μήτε φέρειν μήτε άγειν δύνατ άλλος ή ο σώφρων.
«Αγαπητέ Παν και άλλοι, όσοι θεοί μένετε εδώ, αξιώστε με να έχω εσωτερική ομορφιά και όσα εξωτερικά πράγματα μου ανήκουν να είναι σε αρμονία με την εσωτερική μου ωραιότητα (στην ψυχή). Να θεωρώ πλούσιο μόνο τον σοφό και να έχω τόσο πλήθος χρυσού, (περιουσία) όσο αρκεί να έχει και να χρησιμοποιεί κανείς άλλος, παρά ο συνετός».
ΠΛΑΤΩΝΑΣ, Φαίδρος 279 Β.
«Συν Αθηνά και χείρα κίνει» https://www.youtube.com/watch?v=bmqGYkwesxA
Ἄς ζητήσουμε λίγα ἀπό τό νέο χρόνο. Τήν καλή αντάμωση μόνο.
[Χειρόγραφη κάρτα του Νικηφόρου Βρεττάκου για την Πρωτοχρονιά 1974]
Ευχές, για καλή αντάμωση, σε αυτόν τον κόσμο, η σε έναν άλλο καλύτερο, συμπληρώνω εγώ, τον ποιητή της αγάπης.
https://www.youtube.com/watch?v=OI4Lehg1YCU&list=RDM2aqLqu04E4&index=2
Για μας που δεν είμαστε ονειροπόλοι, αλλά οπτασιαστές, η οραματιστές, η μεγαλη ποίηση, οι καλές τέχνες, η σοβαρή λογοτεχνία, αλλά κυρίως η φιλοσοφία, η καλή μουσική, και τα δυνατά κρασιά, είναι η παρηγοριά μας, ο δυνατός βράχος που στέρεα μας κρατά αλώβητους από όλα τα δεινά, τα φυσικά, αλλά κυρίως τα ανθρώπινα- κοινωνικά που είναι τα χειρότερα.
Οι γλυκιές κατοικίες των σοφών βρίσκονται αλλού, Όπως διαπίστωσε, και διατύπωσε ξεκάθαρα, Ο Ρωμαίος ποιητής και φιλόσοφος Τίτος Λουκρήτιος :
“Σου δίνει ευχαρίστηση το να κάθεσαι να παρακολουθείς από τη στεριά τις σκληρές δοκιμασίες του άλλου που παραδέρνει μες στην απέραντη θάλασσα, την ώρα που οι άνεμοι σηκώνουν τα κύματα και την κάνουν να λυσσομανά. Όχι βέβαια γιατί ηδονίζεσαι με τα ξένα βάσανα, μα γιατί είναι γλυκό να βλέπεις από τι κακά έχεις γλυτώσεις εσύ ο ίδιος. Όπως κι είναι ευχάριστο να βλέπεις τις σκληρές μάχες να μαίνονται πέρα στους κάμπους, χωρίς να σε αγγίζει ο κίνδυνος.
Τίποτε όμως δεν είναι πιο γλυκό από το να είσαι θρονιασμένος στα ύφη τα οχυρωμένα από τις γνώσεις και τη διδασκαλία των σοφών, κι από τις γαλήνιες αυτές κατοικίες σκύβοντας να ρίχνεις το βλέμμα στους άλλους και να τους βλέπεις να τρέχουν πέρα δώθε, ψάχνοντας στα τυφλά το δρόμο της ζωής, να συναγωνίζονται σε εξυπνάδα, να μαλώνουν για την ευγενή τους καταγωγή, να μοχθούν μέρα και νύχτα και να τσακίζονται να σκαρφαλώσουν στην κορυφή του πλούτου ή να κατακτήσουν την εξουσία.”
Να φεύγουν τα περιττά λέω να μπω στον ουρανό τού τίποτα με ελάχιστα.
https://www.youtube.com/watch?v=KWd0_uMN_xc
‘’Ανοιχτά πάντα κι άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου.’’
Διονύσιος Σολωμός
Υ.Γ.** τζάζ δεν έβαλα στο κείμενο, έβαλα κάποια μουσικά ακούσματα, που είναι εξαιρέσεις, στα τζάζ, που βάζει ο Πέτρος, πιθανών όμως να έχουμε γίνει εμείς τζάζ, να έχουμε τρελαθεί, όπως λένε πολλοί πια, που δεν μπορούν να καταλάβουν, όποιος επιθυμεί να ακούσει την ποιοτική τζάζ ας έρθει, δεν είμαι ειδικός στην τζάζ μουσική, είμαι όμως, κατά κάποιον τρόπο γνωστής των τζάζ ανθρώπων, αυτούς αναζητώ, όπως αυτούς αναζητούσε και ο σπουδαίος Ίωνας Δραγούμης, που 100 περίπου χρόνια πριν, διαπίστωσε ποσό άθλιοι είναι οι νεοέλληνες γράφοντας τα εξής :
<< ὁ Ἕλληνας τώρα εἶναι τόσο ψόφιος, εἶναι τόσο γεμάτος βρώμα καὶ μικροπρέπεια ποὺ σκουληκιάζει. Μπορεῖ νὰ τὸν εἶπαν τρελλό, ἐκεῖνον ποὺ τὸ ἔγραψε· καὶ ὅμως εἶναι πιὸ σωστὸς καὶ πιὸ γνωστικὸς ἀπὸ κάθε Ἕλληνα σημερινό.
Ἡ «φρονιμάδα» εἶναι τῶν πολλῶν· αὐτὴ ποὺ μᾶς ἔφαγε καὶ μᾶς τρώει. Τὴν «τρέλλα» θέλω, αὐτὴ μὲ καθαρίζει ἀπὸ τὰ τρὶς βαριὰ καὶ βρώμια κατακαθίσματα ποὺ ἀφίνει μέσα μου περνῶντας ἡ συγκαιρινή, ταπεινωμένη ἑλληνικὴ ζωὴ καὶ μὲ φαρμακόνει.
Ἡ τρέλλα ἔχει μάτια καὶ βλέπει. Ἡ φρονιμάδα εἶναι τύφλα. Τρελλοὶ εἴταν οἱ προφῆτες καὶ γνωστικὰ τὰ ξεπεσμένα πλήθη.>>
https://www.youtube.com/watch?v=47o4dfc24lc
Το κείμενο αυτό το έγραψε για τον άλλο «τρελό», και φίλο του, τον Έλληνα σε κάθε κύτταρο Περικλή Γιαννόπουλο, https://www.youtube.com/watch?v=FMMbiSuhirg ,
https://pheidias.antibaro.gr/giannopoulos.html
Αν συλλογιστεί κάποιος την τρομερή έκπτωση που έχει υποστεί η ζωή τα τελευταία χρόνια, επιπλέον την βίαιη πληθυσμιακή αλίωση, την βιαίως επιβαλλόμενη παγκοσμιοποίηση, και την άμετρη και καταχρηστική τεχνολογική πρόοδο, τα χαράτσια που φορτώνουν τον Έλληνα, που είναι χειρότερα από αυτά που επέβαλε η οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά πρώτιστος την άθλια παιδεία, που προσφέρεται στον λαό, αντί της Θείας, της αληθινής παιδείας, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα για την τρομερή επιδείνωση του νεοέλληνα, που αν ήταν ψόφιος τότε, αδυνατώ να βρω την λέξη που ταιριάζει για τον σημερινό…
https://www.youtube.com/watch?v=fYXViSFB3RM
Γέννεση και ανάσταση το βράδυ των Χριστουγέννων για μένα
Από τον θάνατο, ξανά στην ζωή, το θαύμα έγινε στην πόλη μας, τα Χανιά.
‘’Υποφέρει ο άλλος, πονώ εγώ’’
Μια ιστορία , μισό πραγματική, μισό γυρνάμενη μες στο μυαλό, γεμάτη με την μαγεία της χριστουγεννιάτικης νύχτας, μιας νύχτας γιομάτης θαύματα, σπαρμένης μάγια, σας διηγούμαι με πραγματικά γεγονότα, που θα μοιάζουν μυθοπλασία, σε όποιον δεν πιστεύει στα θαύματα.
Τα θαύματα γινόταν , και συνεχίζονται να γίνονται , σε όποιον πιστεύει σε αυτά.
