2013-05-28 11:43

 

Aς δούμε μερικά από αυτά που συνέβησαν πριν μερικές μέρες στην Αθήνα, και κατόπιν με προσοχή.  μιας και έχουν περάσει αρκετές μέρες από τότε και με ηρεμία και νηφαλιότητα και υπευθυνότητα,  και με επιστημονικότατα,  θα προσπαθήσουμε να δούμε βαθύτερα και ουσιαστικότερα   τα λόγια και τις πράξεις του Ρεχαγκελ και  των μελών της Γερμανικής αντιπροσωπίας

• Ο Ρεχάγκελ έφτασε το απόγευμα της Δευτέρας στο «Ελ. Βενιζέλος» ως μέλος αντιπροσωπείας, της οποίας ηγείται ο ομοσπονδιακός υφυπουργός Εργασίας, Χανς Γιόακιμ Φούχτελ,. Εξέφρασε δε τη βεβαιότητα ότι «η Γερμανία και ο υπόλοιπος κόσμος δεν θα αφήσουν την Ελλάδα να πέσει «Δέχθηκα με ευχαρίστηση την πρόταση των Μέρκελ και Φούχτελ. 

• Ο γερμανός τεχνικός είπε ακόμη ότι το 2004 η Εθνική Ελλάδος με πνεύμα συνεργασίας και ομόνοιας πέτυχε έναν άθλο. Το ίδιο, ανέφερε, μπορεί να κάνει και τώρα η Ελλάδα για να ξεπεράσει τις δυσκολίες.

• Ο Γερμανός τεχνικός μιλώντας στη δημόσια τηλεόραση τόνισε πως οι Γερμανοί αγαπούν τους Έλληνες και θα μείνουν πάντα φίλοι, ενώ εμφανίστηκε ενωτικός για τους δύο λαούς. «Όταν είμαστε σε δύσκολη φάση, πρέπει όλοι να ενωθούμε», σημείωσε ο κ. Ρεχάγκελ στέλνοντας σαφές μήνυμα προς τους Έλληνες.

Ο κ. Ρεχάγκελ είπε ότι η Γερμανία δεν έχει εφεύρει την κρίση και πως η κ. Μέρκελ είναι μια πάρα πολύ έξυπνη γυναίκα με πολύ καλή καρδιά. Σημείωσε επίσης πως ξέρει από ποδόσφαιρο.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» υπογραμμίζει πως ότι «η καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, αγαπάει τους Έλληνες. Σέβεται την ιστορία τους και θέλει να βοηθήσει».

• Ερωτηθείς για το αν έχει ενημερωθεί για την κατάσταση που επικρατεί πλέον στην Κύπρο, ο κ. Ρεχάγκελ απάντησε πως δεν είναι «είναι οικονομολόγος. Όταν υπάρχουν δυσκολίες στη ζωή, πάντα υπάρχουν και κανόνες πώς μπορούμε να σώσουμε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις. Πρέπει τη ζώνη να τη σφίξεις πιο δυνατά, αλλά όχι τόσο δυνατά ώστε να μην μπορείς να αναπνέεις».

• Ο Γιόαχιμ Φούχτελ δεν είπε πολλά. Μίλησε για προθυμία και σοβαρότητα ώστε να επιτευχθεί η υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής. «Γεύτηκα το ελληνικό φιλότιμο και τη φιλοξενία, να συνεχίσουμε αυτή τη συνεργασία», τόνισε και πρόσθεσε στα ελληνικά: «Μαζί μπορούμε»!

• ΧΑΡΤΗ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΩΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ Ο ΦΟΥΧΤΕΛ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

 

 

Αρνήθηκαν να συναντήσουν τον Ότο Ρεχάγκελ οι ποδοσφαιριστές που συμμετείχαν στην εθνική ομάδα του 2004.

Όπως αναφέρει η «Εφημερίδα των Συντακτών» οι παίκτες δεν θέλησαν να τον συναντήσουν με την σημερινή επίσημη ιδιότητα του απεσταλμένου της γερμανικής κυβέρνησης.

Οι μόνοι που εμφανίσθηκαν ήταν ο Στελιος Γιαννακόπουλος κι ο Τοπαλίδης. 

 

Γράφει   ο Τυρταίος Β'

 

 

Γιατί η εξουσία είναι εκείνη που αποδεικνύει τον χαρακτήρα των ανδρών όπως διακήρυττε ο Πιττακός ο Μιλήσιος. ΑΡΧΗ ΑΝΔΡΑ ΔΕΙΚΝΥΣΙ...!!!

 

Ας ξεκινήσουμε. Αλλά από πού να ξεκινήσουμε είναι ένα ερώτημα, τι να πρωτοπιάσουμε και που είναι η ουσία όλων αυτών;

ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΣΙΓΑΝ ,ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ(είναι ντροπή να σιωπάς ,όταν όλη η ΕΛΛΑΣ αδικείται)  ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

Ας ενημερώσουμε από την αρχή πως όλο το κείμενο θα γραφτεί σε δεύτερο πρόσωπο μιας και εμείς εδώ στα ορεινά Της Κρήτης μιλάμε ΜΟΝΟ στο ενικό αριθμό και αποδίδουμε με τον τόνο και την χροιά της φωνής μας, με τις λέξεις που χρησιμοποιούμε και με την στάση μας το σεβασμό που οφείλουμε στον καθένα που το αξίζει, δεν κάνουμε χάρες, μιας και ξέρουμε καλά ότι αυτά δεν αγοράζονται, δεν μεταβιβάζονται, δεν κληρονομούνται, αλλά μόνο κερδίζονται.

Ο πληθυντικός αριθμός είναι ένα δημιούργημα-ανουσιουργημα θα μπορούσε να πει κάποιος των Γάλλων, που στόχο έχει να δημιουργεί αποστάσεις εκεί που κάποιοι  θέλουν  εσκεμμένα να υπάρχουν – και προσφωνήσεις τύπου κύριε, η κυρία δεν θα χρησιμοποιήσουμε γιατί όλους τους βλέπουμε σαν κύριους , και το τι κάνετε, αντί του τι κανείς,  δεν ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους, ούτε δημιουργούμε τείχους και αποστάσεις μεταξύ μας, Αξία έχει ο καθένας μας και μερικές φορές μεγαλύτερη αξία έχει ένας βοσκός,  ένα μάγειρας, η ένας πλανόδιος μικροπωλητής, μια πόρνη,   από πολλούς με αξιώματα τίτλους και περγαμηνές, ειδικά σήμερα στην πλήρως αναξιοκρατική  και παρα-μορφωτικη εποχή που ζούμε.

«Το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται»

Αυτό που εναντιώνεται στο δυνάστη λέγεται λαός.

Θουκυδίδης.

Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.
Γιάννης Ρίτσος.

 «Όταν, στην πρώτη εκστρατεία των Περσών, ο Δαρείος έστειλε κήρυκες στην Σπάρτη, όπως έκανε και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος, για να ζητήσουν «γην και ύδωρ», οι Λακεδαιμόνιοι τους πέταξαν σε ένα πηγάδι και τους καλούσαν να πάρουν από κει «γην και ύδωρ» και να τα παν στον βασιλιά τους.

ο Σπερθίας, ο γιος του Ανηρίστου, κι ο Βούλις, ο γιος του Νικολάου, Σπαρτιάτες που κι από την φύση τους ήσαν προικισμένοι με χαρίσματα κι από την πλουσιότερη τάξη της πόλης, ανέλαβαν εθελοντικά να τιμωρηθούν από τον Ξέρξη για την θανάτωση των κηρύκων του Δαρείου στην Σπάρτη. Έτσι οι Σπαρτιάτες τους έστειλαν στους Πέρσες για να θανατωθούν. Αξιοθαύμαστη στάθηκε και αυτή η τολμηρή πράξη των ανδρών αυτών, αλλά κοντά σ’ αυτήν και τα λόγια τους. 

Ο Λεωνιδας στις Θερμοπυλες. https://www.youtube.com/watch?v=v_rNX7-V9g4

Η συνέχεια είναι εξ ίσου εντυπωσιακή. «Κι από κει ανέβηκαν στα Σούσα· κι όταν παρουσιάσθηκαν στον βασιλιά πρώτα πρώτα, ενώ οι σωματοφυλακές του τους πρόσταζαν, ασκώντας βία, να πέσουν και να προσκυνήσουν τον βασιλιά, δεν δέχθηκαν με κανέναν τρόπο να το κάνουν, όσο κι αν εκείνοι τους έσπρωχναν το κεφάλι προς τα κάτω· γιατί, επέμεναν πως ούτε στον νόμο τους είναι γραμμένο να προσκυνούν άνθρωπο ούτε γι’ αυτό ήλθαν (ούτε γαρ σφι εν νόμω είναι άνθρωπον προσκυνέειν ούτε κατά ταύτα ήκειν), [Ηροδότου Ιστορία, βιβλίο 7ο, 136, 5-6] 

Κι αφού με αγώνα απέφυγαν την προσκύνηση, κατόπιν λένε τα εξής και με το ακόλουθο περίπου περιεχόμενο: «Βασιλιά των Μήδων, εμάς μας έστειλαν οι Λακεδαιμόνιοι ως αντιστάθμισμα για τους κήρυκές σας που θανατώθηκαν στην Σπάρτη, για να πληρώσουμε εμείς για τον θάνατό τους.»

Αριστοτέλης – Ηθικά Νικομάχεια

 

    «κάθε τέχνη και κάθε επιστημονική έρευνα

    όπως και κάθε πράξη

    και κάθε κατόπιν σκέψεως λαμβανόμενη απόφαση

    φαίνεται ότι αποβλέπει σε κάποιο αγαθό»[ΗΝ 1094a1-2][23].

 

Τα Ηθικά Νικομάχεια ξεκινούν με αυτή τη φράση, με αυτήν την φράση επιλεγούμε και εμείς να ξεκινήσουμε, τονίζοντας ότι κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα αποσκοπεί σε κάποιο αγαθό, που με τη σειρά του εξυπηρετεί κάποιο άλλο αγαθό. Αυτή η αλυσίδα, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, θα πρέπει να έχει κάποιο τελικό σκοπό, κάποιο τέλος. Κάθε επιμέρους στόχος δεν είναι παρά το ενδιάμεσο στάδιο ώστε να φτάσει ο άνθρωπος στο ύψιστο αγαθό, την ευδαιμονία (ευτυχια).

Ήρθε λοιπόν ο πρώην και επιτυχημένος προπονητής όπως δήλωσε αποδεχόμενος την πρόταση της Γερμανικής κυβέρνησης για να προσθέσει με την παρουσία του κάτι στην δοκιμαζόμενη σχέση, που με τις επιλογές και τις κινήσεις της μιας πλευράς έφτασαν σε αυτό το σημείο, που είναι σε τεντωμένο σχοινί τα τελευταία χρόνια, μην γνωρίζοντας όμως καλά τα θέματα-ετσι δήλωσε τουλάχιστον-, μιας και σε ερώτηση για το θέμα της Κύπρου  δήλωσε αναρμόδιος και μας παρέπεμψε σε οικονομολόγους! Το ίδιο νομίζουμε ότι θα έκανε αν ερωτιόνταν και για τα οικονομικά της Ελλάδος, αλλά και τις αποφάσεις και τα μέτρα που έχουν ληφθει στην χώρα τα τελευταία χρόνια, με τα απανωτα μνημόνια που έχουν υποθηκευσει εκτός από τα  βότσαλα των ακτών μας, ακόμα και τους τάφους των προγόνων μας, αλλά και τα μέτρα τα δυσβάστακτα στον λαό της χώρας. Βρήκαν τον ένοχο των αμαρτιών της Ευρώπης στο πρόσωπο της Ελλάδος, φόρτωσαν όλα τα λάθη και τις παραλείψεις τους σε αυτή η μικρή χώρα  και την τιμωρούν  σκληρά και παραδειγματικά.  Λένε ότι κινδυνεύει και η συνοχή της Ευρώπης εξαιτίας της Ελλάδος και άλλα τέτοια παρομοια, που άλλες εποχές θα έμοιαζαν με κακόγουστα ανέκδοτα, μα η Ευρώπη φίλοι και φιλές ξεκινά και τελειώνει από την Ελλάδα, η Ελλάδα είναι το καμάρι και η διαμαντόπετρα στης γης το δακτυλίδι.

ΑΙΝΣΤΑΙΝ

 

Το μεγάλο κακό είναι ότι πολλοί τους πιστεύουν κιόλας, ότι οι τεμπέληδες τάχα, και κλεφτές Έλληνες υπονομεύουν την Ευρώπη! Άρχισαν να χτυπούν αργά και όλο με μεγαλύτερο μένος όσο κυλά ο χρόνος,  τα διάφορα χαράτσια που μας έρχονται σε μορφή χιονοστιβάδας από όλες τις μεριές, μέσω λογαριασμών ρεύματος, μέσω έμμεσων φόρων (καύσιμα, τσιγάρα, Φ.Π.Α κ.α) αλλά και άμεσων φόρων. Αυτά είναι γνωστά σε όλο το  Ελληνικό Έθνος, αλλά και  σε όλους τους επαρκώς  πληροφορημένους. Τα αρχικά μέτρα απέτυχαν είπαν, και πήραν επιπρόσθετα, τα επιπρόσθετα πάλι απέτυχαν και πήραν και νέα και το τρελό γαϊτανάκι συνεχίζετε, ενώ η Ελλάδα παίρνει μεγάλα ποσά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο λαός είναι πια σε αφόρητη πίεση τα χρέη της χώρας όλο και μεγαλώνουν, η τρέλα σε όλο της το μεγαλείο!

Μας δίνουν φάρμακο (δόσεις οικονομικες), όπως θα έλεγε κάποιος απλοϊκός Άνθρωπος,  οι Ευρωπαικες χωρες που χρωστουν περισσοτερα από εμας! -–αυτό πως γίνεται παραμένει μυστήριο--τα χρήματα αυτά όμως δεν φτάνουν στο λαό, --το που πάνε είναι άλλο ένα μυστήριο-- και δυσανασχετούν οι λαοί των άλλων χωρών όταν τα ακούν, αλλά δεν ξέρουν ότι στον Ελληνικό λαό δεν φτάνει ούτε ένα ευρώ και η κατάσταση του ασθενή όλο και χειροτερεύει, μήπως αντί γα φάρμακο μας δίνουν φαρμάκι ;

Το χρέος όλο και μεγαλώνει,  η ανεργία έχει αγγίξει δυσθεώρητα ύψη, η εγκληματικότητα το ίδιο, μιας και βρεθήκαν στην χώρα 5-6 εκατομμύρια λαθρομετανάστες, με τις ευλογίες τρίτων,  που δεν βρίσκουν ένα μεροκάματο να κάνουν, μιας και ούτε στα σκουπίδια που πολλοί από αυτούς αναγκάζονται να καταφύγουν, και όχι μόνο αυτοί, αλλά και αρκετοί Έλληνες,  δεν βρίσκουν ένα κομμάτι ψωμί,  οπότε σχεδόν  αναγκαστικά κλέβουν  για να φάνε!( πολλοί βέβαια εξ αυτών ήρθαν στην χώρα έχοντας ήδη αρκετές προβατικές πράξεις στο ενεργητικό τους, δηλ. την έχουν σπουδάσει την τέχνη )  Ενώ τα συσσίτια πια που μοιράζονται είναι δεκάδες χιλιάδες σε Έλληνες και λαθρομετανάστες, μοιάζει η χώρα να έχει δεχθεί βομβαρδισμό!!!

Είναι επικίνδυνο να έχεις δίκιο όταν η κυβέρνηση έχει άδικο. - Βολτέρος

Το Ελληνικό κράτος, ήταν που ήταν σε κακή κατάσταση,  τώρα όμως  έχει μεταλλαχτεί σε ένα  αδίστακτο μπαμπούλα,  μοιάζει με άκρως  επικίνδυνο μασκαρά που φορά Ελληνική μάσκα για να κρύψει το βαρβαρικό πρόσωπο του—από ότι λένε οι σοφοί του τόπου--,   μοιράζει προς όλους ανεξαιρέτως, μη έχοντες και κατέχοντες εξίσου τα βάρη και απειλεί συνεχώς, εκφοβίζει, φυλακίζει για μικροποσά,  χαρατσώνει ασύστολα, φορολογεί άγρια, και πληροφορίες λένε ότι είναι έτοιμο να φορολογήσει και τον αέρα που αναπνέουμε, ενώ βρεθήκαμε, σαν πληθυσμός, και σαν άτομα να χρωστάμε ξαφνικά μεγάλα ποσά στις εφορίες, μιας και αλλάζουν το σύστημα φορολόγησης συνεχώς κατά που τους βολεύει, γκρεμίζοντας συγχρόνως και ότι κοινωνική μέριμνα είχε δημιουργηθεί τόσες δεκαετίες. Κρανίου τόπος έχει γίνει η χώρα, που μοιάζει σαν μια σύγχρονη Χιροσίμα.   Μοιάζει απίστευτο αλλά το αναφέρουμε για κάποιον που τυχών διαβάσει αυτό κείμενο από μια χώρα κοντινή, η και μακρινή, για να έχει μια εικόνα της κατάστασης πολύ γενική βεβαία, αλλά και για τον ίδιο τον Ρεχαγκελ που πιθανόν να το διαβάσει. Όλα αυτά βέβαια λένε ότι είναι δημοκρατία κιόλας! Αλλά και για αυτό μίλησε ο Μακεδόνας φιλόσοφος Αριστοτέλης και περιέγραψε με ακρίβεια τι είναι αυτό που πολλοί το λένε δημοκρατία στα πολιτικά του

Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες

«…Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος, και αφ’ εταίρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές.

Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά….»


ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

Η δημοκρατία μας έχει μετατραπεί σε μια «ωνία πολιτεία» και ο επιχειρηματίας σε έναν νέο Ιουγούρθα. Ο Ιουγούρθας ήταν βασιλιάς της Νουμιδίας, που εξαγόραζε με το χρυσό κάθε στρατό που έστελνε εναντίον του η Ρώμη. Κι όταν κάποτε κλήθηκε στη Ρώμη για ν' απολογηθεί ενώπιον της Συγκλήτου, εξαγόρασε όλη τη Σύγκλητο. Φεύγοντας δε από τη Ρώμη είπε την περίφημη φράση: «Ω πόλις ωνία, θα είχες πουληθεί, αν βρισκόταν αγοραστής» (το «ωνία» από το ρήμα ωνέομαι - ούμαι = αγοράζω).

Στόχος του κειμένου δεν είναι το πολίτικο σκέλος και γιαυτο δεν θα γίνουν προεκτάσεις άλλες,

Ο Ρεχαγκελ και κάθε ένας που θέλει να προσθέσει κάτι στην ενότητα των λαών υποχεουται να ξέρει μερικά βασικά πράγματα πριν πράξει κάτι, από ότι φάνηκε ο Ρεχαγκελ δεν ξέρει, το δήλωσε μάλιστα, απλά θέλει να μας πει ότι μας αγαπούν οι Γερμανοί και δεν θα μας αφήσουν να χαθούμε, ίσως πριν πεθάνουμε εντελώς να μας κάνουν απινίδωση(ηλεκτροσόκ)  με τα υπερσύχρονα μηχανήματα που διαθέτουν. Ενώ μας είπε ότι δεν Πρέπει τη ζώνη να τη σφίξεις πιο δυνατά, αλλά όχι τόσο δυνατά ώστε να μην μπορείς να αναπνέεις». Μάλλον μας θέλουν ζωντανούς για να δουλεύουμε ασταμάτητα και να πληρώνουμε για ολόκληρες γενιές τα   χρέη,  που βεβαία δεν συζητούν να γίνει λογιστικός έλεγχος να δούμε τι έχει γίνει, αν πεθάνουμε δεν θα μπορέσουν να εισπράξουν, και γιαυτο φροντίζουν η ζώνη να μην γίνει βρόχος. Κοντεύουμε να γίνουμε σκλάβοι και λαθρομετανάστες στην ιδία την πατρίδα μας!

 

Το λεωφορείο της Ελλάδος στην Πορτογαλία ΕURO 2004

Από ότι διαβάσαμε στον τύπο, αλλά και στο διαδίκτυο οι αντιδράσεις από το σύνολο σχεδόν του Ελληνισμού ήταν σκληρές για σένα και την πράξη σου, μας έχεις πει ότι έχεις δυο πατρίδες μετά την επιτυχία της Πορτογαλίας και την καθολικό σεβασμό του προσώπου σου από το σύνολο του λαού. Αυτός ο λαός σε ανέβασε στον Όλυμπο, μαζί με τους άλλους έντεκα παίκτες της ομάδος, Tο 2004 στην Πορτογαλία το σλόγκαν της ελληνικής αποστολής ήταν «Η αρχαία Ελλάδα είχε 12 Θεούς, η σύγχρονη έχει 11 » …εμείς σε κάναμε 12^ο  Θεό. Εσύ όμως φίλε δεν άντεξες και πολύ μια τέτοια τιμή και γκρεμοτσακίστηκες   μόνος  σου από τον Όλυμπο. Άνθρωποι είμαστε και εμεις…ένα λάθος κάναμε, συχώρα μας.

Ο Όλυμπος δεν είναι για όποιον και όποιον, σχετικά εύκολο να ανέβει κάποιος στην κορυφή, το δύσκολο όμως είναι να παραμείνει εκεί.

 Και οι δικοί σου έφτιαξαν την Αφροδίτη, την θεά του ερώτα να μας κάνει άσεμνες χειρονομίες !!! Μέχρι εκεί έφτασαν ορισμένοι, την Θεά του κάλλους και της ομορφιάς, την αιώνια και άφθαρτη ομορφιά,  έπιασαν στα χέρια τους και βεβήλωσαν!

Εμεις, αλλα και κάθε πολιτισμενος ανθρωπος το ονομαζει αυτό Υβρις, Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση/συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου. Αποδίδοντας την αντίληψη σχετικά με την ύβρη και τις συνέπειές της, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται από την  αρχαιότερή της μορφή,μεχρι και τις μερες μας,   με το σχήμα ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις  μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως μια «ὕβρις» συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἄτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν»^, την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν», δηλ. την τιμωρία και τη καταστροφή του.

Μα δεν φοβάστε την οργή των Θεών ; Τέτοια ιεροσυλία πως την πράξατε ;  Τόσο πολύ έχει ξεπέσει η ανθρωπότητα; …πονά η ψυχή καθενός  στοιχειωδώς πολιτισμένου ανθρώπου να  βλέπει τέτοιες Ιεροσυλίες.  Δεν έχουν αίμα στην καρδία ορισμένοι μάλλον, μόνο χρήμα τρέχει στις φλέβες τους , πετρέλαιο, μετοχές  και χρυσός.

 

Ο έρωτας είναι κάτι μαγικό, κάτι θαυμαστό, εμπεριέχει εντος του το Θείον και έχει να κάνει πρωτίστως  με την ψυχή του συνανθρώπου,  σεξ κάνουν και τα ζώα, ο άνθρωπος όμως έχει ανάγκη για πνευματική σύμπνοια, για ψυχική επαφή αν θέλει να λέγεται άνθρωπος και όχι ζώο,

ο ΠΛΑΤΩΝ  δηλώνει στους ΝΟΜΟΥΣ, το τελευταίο του έργο προς την ανθρωπότητα, που δεν το ξέρει σχεδόν κανένας, από πού πρέπει να ξεκινήσει ο άνθρωπος για να αξιωθεί να γίνει ευτυχής (και αυτοί που τα ξέρουν εσκεμμένα τα κρατούν μακριά μας, η τα κατηγορούν για εκτός εποχής και άχρηστα)  ας ανοίξουμε και κανένα βιβλίο της προκοπής να ξεστραβωθούμε, όλοι αυτοί οι τυχάρπαστοι ειδικοί,  θέλουν να μας κρατούν όμηρους με τα ρυπαρογραφήματα και πορνογραφήματα που μας πλασάρουν τάχα σαν αριστουργήματα,  και να κρατούν καθηλωμένο το μυαλό μας, συνεχίζοντας να ρίχνουν μέσα του σκουπίδια , το καταντούν καμένη γη, ανίκανο πια να ανταπεξέλθει ούτε στα βασικά.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

__"Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος, το νου σου ρε"__

απόσπασμα από ένα ποίημα της Κατερίνας Γώγου, 3 κλικ αριστερά

ΠΛΑΤΩΝ  : ξεκάθαρα ότι πρώτη και καλύτερη νίκη του ανθρώπου είναι να εναντίων των παθών του,  το να νικιέται όμως από τον ίδιο του τον εαυτό είναι από όλα το ασχημότερο και το χειρότερο, σε οποιαδήποτε πόλη όταν οι καλύτεροι  νικούν, όταν κυριαρχούν και άρχουν τους πολλούς χειρότερους , αυτή η πόλη θα μπορούσε να ονομαστεί ανώτερη από τον εαυτό της και να επαινείται δίκαια για αυτήν την νίκη, το αντίθετο πρέπει να γίνει όπου συμβαίνουν  τα αντίθετα,  όλες τις εποχές οι δίκαιοι ητα ν οι λίγοι και μόνιμα υποδουλωμένοι από τους πολλούς βλαβερούς, όταν αυτοί οι βλαβεροί επικρατούν (όπως συμβαίνει συνήθως)  τότε η πόλη, το κράτος είναι σωστό να λέγεται κατώτερη από τον εαυτό της και κακή, όταν όμως νικηθούν, ανώτερη και αγαθή.  Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας δεν σκέπτεται να αλλάξει τον εαυτό του, από αυτό πρέπει να ξεκινήσει ο καθενας μας, να γινει η αλλαγη που θελει να δει.

Αν δεν ξεκινήσουμε από αυτό, σε καμιά αυτογνωσία δεν θα φτάσουμε, τον έρωτα δεν θα τον γνωρίσουμε ποτέ, απλά θα αγγίζουμε το είδωλο του, και η ζωή μας θα κυλήσει δίχως νόημα και ουσία.

Το τι είναι ο έρωτας δεν θα το αναπτύξουμε περισσότερο, αλλά κάποιος μπορεί να πει και και αυτή η επιστολή είναι απόδειξη έρωτα από εμάς προς εσάς, σε μια βαθμίδα ανώτερη , τον έρωτα που ξεφεύγει από τα σαρκικά και πάει στα πνευματικά, στα Θεια. Έρωτας σπάνιος θα μπορούσε να πει και μεγάλης αξίας, μιας και σας γνωρίζουμε προσωπικότητες μέσα από μερικές στάλες σοφίας τους, όχι μόνο παγκόσμιας ακτινοβολίας, αλλά και διαχρονικές, και σας κάνουμε κοινωνούς του πολύτιμου έργου τους, που είναι πρώτιστος πνευματικό. Μη γελάτε φίλοι και φίλες, αν ειδωθεί από αυτήν την πλευρά  το κείμενο, που είναι και η σωστή δείχνει ξεκάθαρα ότι ερχόμαστε κοντά σας με ότι πολυτιμότερο, φέρνοντας στα πόδια σας ατόφιο χρυσάφι, και μάλιστα χρυσός που δεν κλέβεται, χρυσός που όσο σπαταλάμε, τόσο γίνεται μεγαλύτερο το κοίτασμα του και λάμπει, και θα λάμπει όσο θα υπάρχει ανθρωπότητα. Θα ήταν έγκλημα από την μεριά μας να μην το κάνουμε, μιας και το μπορούμε και θα παρακούαμε την εντολή του Πυθαγόρα που μας λέει : Το να κρύβεις την αλήθεια, είναι σαν να θάβεις χρυσό.

Ως προς τον έρωτα που είναι ένα θέμα που μας απασχολεί όλους μας, ίσως επανέλθουμε σε μια άλλη ευκαιρία πιο εκτεταμένα, στην παρούσα στιγμή σας προτείνουμε προς μελέτη δυο βιβλία για αυτό το θέμα. Το ένα είναι ο Φαίδρος και το άλλο το Συμπόσιο, και τα δυο είναι του Πλάτωνα, είναι μικρά και ευανάγνωστα, στο μεν πρώτο ο Σωκράτης συνομιλεί με τον νεαρό Φαίδρο για τον λεχθέντων έρωτα αρχικά και εν συνεχεία για τον Θειο μεταξύ δυο ανθρώπων. Στο συμπόσιο όταν παίρνει τον λόγο ο Σωκράτης περιγράφει τον έρωτα από τις πρώτες του βαθμίδες, τον σαρκικό, έως τις υψηλότερες βαθμίδες του τις Θεϊκές, με απλότητα και επιχειρήματα ακλόνητα, με τέτοια ποιότητα λόγο και βάθος που καθηλώνει και τον χειρότερο πολέμιο του.

Αυτόν τον μονόλογο βρήκαμε στο διαδίκτυο και σας τον προσφέρουμε να το ακούσετε μέσα από μια πολύ προσεγμένη δουλεία που έκανε η Άντζυ Σαμίου, που αφού αρχικά κατάλαβε το νόημα του κειμένου, μας το μεταφέρει με αριστοτεχνικό τρόπο μέσα από την κρυστάλλινη φωνή της, και τον κάνει όχι μόνο κατανοητό, αλλά ταυτόχρονα και απολαυστικό.

https://www.youtube.com/watch?v=ftVl-u7ZmMo

 

Αχ! Τι θα κάνουμε με εσάς τους πλούσιους. Έχετε μαζί με τον πλούτο σας και πολλά νοσήματα, αυτά πάνε μαζί συνήθως, κοιτάξτε από τι πάσχετε όπως μας πληροφορεί ο Αριστοτέλης στην ποιητική του  : Περί πλούτου, και δείτε τι θα κάνετε.

 

<<Οι πλούσιοι είναι πράγματι υβριστές και περήφανοι και έχουν υποστεί κακή επίδραση από την απόκτηση του πλούτου, διότι βρίσκονται σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση, σαν να κατέχουν όλα τα αγαθά .Είναι τρυφηλοί και μεγαλομανείς, τρυφηλοί μεν για την αγάπη τους προς τις ηδονές και δια την επίδειξη της ευδαιμονίας των μεγαλομανείς δε, και ξιπασμένοι διότι όλοι οι άνθρωποι συνηθίζουν να καταγίνονται με ότι αγαπούν και θαυμάζουν, και γιατί νομίζουν ότι οι άλλοι ζηλεύουν ότι είναι οι ίδιοι. Άλλωστε το συναίσθημα αυτό είναι ευεξήγητο, διότι υπάρχουν πολλοί οι έχοντες την ανάγκη των πλούσιων.

Έτσι εξηγείτε και το περί σοφών και πλουσίων του Σιμωνίδη, φρονούν επίσης ότι είναι άξιοι να άρχουν, διότι νομίζουν εκείνα για τα οποία είναι ο καθένας άξιος να άρχει.

Με λίγα λόγια ο πλούσιος έχει το ήθος ενός ευτυχούς ανόητου.

Διαφέρουν τα ήθη εκείνων όσοι απέκτησαν νέοι τον πλούτο, από τα ήθη των παλιών πλουσίων, κατά το ότι οι νεόπλουτοι έχουν όλα τα παραπάνω ελαττώματα σε μεγαλύτερο και χειρότερο βαθμό, εφόσον ο νεόπλουτος αγνοεί την χρήση του πλούτου του.

Τα αδικήματα τα οποία διαπράττουν δεν προέρχονται από κακουργία, αλλά από αυθάδεια, η από ακρισία π.χ τα αναφερόμενα σε κακοποιήσεις και σε μοιχεία.>>

 

Ελέχθη  από τον Μέγα Αλέξανδρο για τον δάσκαλο του Αριστοτέλη.

 

Από τα καλά κερδισμένα παίρνει ο διάολος τα μισά - 
από τα κακά κερδισμένα, παίρνει και το νοικοκύρη...

(Νίκος Καζαντζάκης)

 

 

Eνω για την υποκρισία, μια άλλη μεγάλη πληγή της εποχής,  μας τα είπε ένας σύγχρονος φιλόσοφος, γνήσιος απόγονος των Αρχαίων Ελλήνων, ο Δημήτρης ο Λιαντινης

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Όταν σήμερα μιλάμε για υποκρισία, η αναφορά μας γίνεται σε κάτι τόσο αυτονόητο, όσο και ο αέρας που αναπνέουμε. Το συνήθισε το αίμα μας το καυσαέριο. Όλες οι σκέψεις μας, όλες οι λέξεις και οι πράξεις μας είναι κίβδηλες ως το τελευταίο τους κύτταρο.
Γεννιόμαστε μέσα στην υποκρισία, μεγαλώνουμε μαζί της, την σπουδάζουμε με ζήλο, την διδάσκουμε με φανατισμό. Και όταν πεθαίνουμε, την αφήνουμε Τρίτη Διαθήκη στα παιδιά μας.
Η υποκρισία μας σκεπάζει, όπως τα περιζώματα τα κρυφά μας μέρη. Μας προστατεύει, όπως η νύχτα τις νυχτερίδες. Μας δυναστεύει και μας βολεύει, όπως οι πάγοι τις πολικές αρκούδες.

Αν ξεφύγουμε λίγο από την προστασία της, κινδυνεύουμε να βρεθούμε είτε κατεργαραίοι του νόμου, είτε αφορεσμένοι από τις εκκλησίες, είτε πελάτες των ψυχιατρείων. Ριντίκολα, σαν το Θεόφιλο στην Πορταριά. ΄Η αυτόχειρες, σαν το Συκουτρή στον Ακροκόρινθο.
Συλλογίζομαι, συνειρμικά, ότι όλη εκείνη η ανθοδέσμη των γοερών θανάτων που συνταιριάζει ο Καρυωτάκης στην «Πρέβεζα», δεν είναι άλλο παρά μια ενδεικτική ονοματολογία της υποκρισίας.
……………………………………………….
Όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό, πώς να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψεύτικα; Εκείνος που δεν βγήκε ποτέ του από το γηροκομείο, είναι φυσικό να μη φαντάζεται ότι στους δρόμους κυκλοφορούν ωραίοι έφηβοι και τρυφερά κορίτσια.

(Δ. Λιαντίνης, Homo educandus, σελ. 24 εξ.)

 

Η Ελλάδα δεν είχε παρουσιάσει κάτι σημαντικό στο ποδόσφαιρο, πέρα από μια επιτυχία του Παναθηναϊκού πριν 40 περίπου χρόνια,  που έφτασε στον τελικό του κυπέλου πρωταθλητριών όπου αντιμετώπισε τον Αγιαξ  (Amsterdamsche Football Club Ajax), μια ομάδα που το όνομα της είναι Ελληνικό, εντυπωσιασμένοι οι πρώτοι Ολλανδοί που δημιούργησαν την ομάδα από τα κατορθώματα του Έλληνα ηρώα, χάρισαν  το όνομα του εμβληματικού ηρώα Αίαντα του Τελαμωνιου,  που συναντάμε στην Ιλιαδα του Ομήρου, δευτέρου σε δύναμη και ορμή Έλληνα, πίσω από τον Θεόσταλτο Αχιλλέα, και Το έμβλημα του Άγιαξ αναπαριστά το κεφάλι του έλληνα ήρωα Αίαντα του Τελαμώνιου. Οπότε στον τελικό του 1971 που έγινε στο Γουεμπλει του Λονδίνου οι Έλληνες αντιμετώπισαν φιλέλληνες, και έγινε ένα φιλικός αγώνας με νικητή τον Ελληνισμό

 

Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα, ένα ομαδικό άθλημα,  και ως τέτοιο πρέπει να το βλέπουμε, και δεν πρέπει να τα υπερεκτιμούμε, και ίσως γιαυτο εμείς οι Έλληνες δεν υπερτιμήσαμε τον αθλητισμό, απλά τον οργανώσαμε με τους πρώτους  ολυμπιακούς αγώνες στην Ολυμπία, κάπου στο 800 π.χ για να ενώνουμε τους Έλληνες και να σταματούν οι εχθροπραξίες κατά την διάρκεια των αγώνων και να δίνουμε χρόνο στην λογική να πρυτανεύει, την ειρήνη να μακροημερεύει. Ένα από τα επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων ήταν αυτό, παράλληλα γινόταν και πολλών άλλων αγώνες , όπως αγώνες ποίησης, αγώνες χορευτικοί, αγώνες θεατρικοί, αγώνες δηλαδή που είχαν ως στόχο την ανύψωση του πνεύματος των ανθρώπων και της καλλιέργειας τους που έδιναν οι Έλληνες μεγαλύτερη σημασία, και γιαυτο αν κάποιος προσέξει όπου υπήρχε Ελληνικό στοιχείο υπάρχει και θέατρο, και στο θέατρο το είδος που ευδοκιμούσε ήταν η τραγωδία, ειδικά στην Αθήνα και όλοι ξέρουν τον Αισχύλο, τον Σοφόκλη και τον Ευριπίδη από τα σωζόμενα έργα Ιφιγένεια-Ελένη-Οιδίποδας- Προμηθέας δεσμώτης, Αντιγονη κ.α  τους, και κατά δεύτερο λόγο τον Αριστοφάνη με τις κωμωδίες του. 

Τον ορισμό της τραγωδίας τον έδωσε ο Αριστοτέλης στην "Ποιητική" του (VΙ 2-3): "Έστιν ουν τραγωδία, μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω, χωρίς εκάστου των ειδών εν τοις μορίοις, δρώντων και ου δι` απαγγελίας, δι` ελέου και φόβου περαίνουσαν την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν". Δηλ. η τραγωδία  είναι μίμηση πράξης σπουδαίας και τέλειας, η οποία έχει αρχή, μέση και τέλος, καθώς και κάποια έκταση, με έκφραση καλλιτεχνική χωριστά για κάθε μέρος (δηλ. μέτρο στα διαλογικά μέρη και μελωδία στα χορικά), που εκτελείται με πρόσωπα, τα οποία δρουν πάνω στη σκηνή και δεν απαγγέλλουν απλώς και που με τη συμπάθεια του θεατή για τον ήρωα που πάσχει και το φόβο,  μήπως και ο ίδιος ο θεατής βρεθεί σε όμοια θέση με τον ήρωα, εξαγνίζει στην ψυχή των θεατών τα πρόσωπα που δρουν για τα σφάλματά τους.

5. Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό η τραγωδία δεν είναι απλή ψυχαγωγία, αλλά γίνεται ταυτόχρονα και όργανο ηθικής ανύψωσης. Γιατί μεταφέροντας το θεατή από την πραγματικό κόσμο στον οποίο δεν ικανοποιείται πάντοτε η δικαιοσύνη, σε έναν κόσμο υψηλότερο και ιδανικότερο, στον οποίο αργά ή γρήγορα το κακό τιμωρείται και η δικαιοσύνη θριαμβεύει, επιφέρει την ηθική βελτίωση του ανθρώπου.

<<Στο πρόβλημα του θανάτου, που για τον άνθρωπο είναι το πρό­βλημα των προβλημάτων,  και για τη φιλοσοφία ο μόνος δρόμος που οδηγεί στη γνήσια έρευνα και στην αληθινή γνώση για τη φύση και τη μοίρα του ανθρώπου, όπως ισχυρίζεται ο Πλάτων (Στον «Φαίδωνα, 63.b.4 – 69.e.2» ο Πλάτων ορίζει την φιλοσοφία ως μελέτη θανάτου. )

<< οι Έλληνες δεν καταδέχτηκαν να κοροϊδέψουν τον εαυτό τους. Αρνηθήκανε να αυτοεξευτελιστούν.  Και αφού δεν τον κορόιδεψαν εδώ, στον κίνδυνο και στον αγώνα τον έσχατο, είναι αυτονόητο πως δεν τον κορόιδευαν και σε τίποτα άλλο. Κυ­νήγησαν τον πάνθηρα δηλαδή, και θα κιότευαν μπροστά στους ψύλλους;

Αυτή η μοναδικότητα, αυτή η παλικαριά, και το σέβας των Ελλή­νων στην αλήθεια της φύσης και στην αξία του ανθρώπου, του αδύ­ναμου και τραγικού ανθρώπου αλλά του αληθινού και εξαίσια ωραίου, πέρα από την επιστήμη και την πολιτική συνείδηση, γέννη­σε κυρίως την τέχνη τους. Ο καημός του θανάτου γέννησε στους Έλληνες την τέχνη. Εκεί που ο φόβος του θανάτου γέννησε στους λαούς τις θρησκείες.

Στην πρώτη περίπτωση το προϊόν είναι η αλήθεια, το ανθρώπινο, η τραγικότητα. Στη δεύτερη περίπτωση το προϊόν είναι η πανουργία, η απάτη, απλοϊκό με την έννοια του μπερντέ του καραγκιόζη.

Σε τούτο το γεωμετρικό σχήμα τη γεωμετρική απόδειξη του λόγου τη δίνει ένα σοφό λόγιο που όλοι δεχόμαστε την αλήθεια του. Δεν εσταθήκαμε όμως να συλλογιστούμε τους όρους που συνιστούν το βαθύτερο νόημα του.>> Δ. Λιαντινης

 

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Οπωσδήποτε οι αρχαίοι Έλληνες πρωτίστως ενδιαφερόταν για τα ουσιώδη και πάσχισαν σε όλους τους τομείς για να βρουν τις αιτίες αρχικά και στην συνέχεια την λύση σε όλα τα ζητήματα και προβλήματα του ανθρώπου, πράγμα που μετέδωσαν προς όλους και όλοι οι στοιχειωδώς μορφωμένοι άνθρωποι εκεί αναζητούν, η υποχρεωτικά από εκεί ξεκινούν να μαθαίνουν τα σπουδαία, κάποιοι μάλιστα λένε ότι αν αφαιρέσουμε τον πολιτισμό των Ελλήνων από τον παγκόσμιο πολιτισμό, τότε δεν μένει τίποτα!!! Θέατρο, μουσική, ποίηση, ολυμπιακοί αγώνες, φιλοσοφία, γλυπτική και αλλες τέχνες, δημοκρατία, είναι μερικά από αυτά που έδωσε απλόχερα στον κόσμο ο Ελληνισμός από αρχαιότατων χρονών μέχρι και τις μέρες μας.

Ενώ βέβαια γινόταν όλα αυτά τα σπουδαία, παίζαμε και τα παιχνίδια της εποχής, πεσσούς, κύβους κ.α. όπως έπραττε και ο μεγάλος φιλόσοφος Ηράκλειτος την αυλή του ναού της Εφέσου με τα μικρά παιδιά, μιας και ήταν και ιερέας και μας έχει σωθεί, εμείς σήμερα παίζουμε τάβλι που είναι και το εθνικό μας σπορ, ρακέτες στις παραλίες, μπιλιάρδο, ενιοτε λίγο ποδόσφαιρο στις δαντελένιες μας παραλίες,  η   λίγο μπριτζ, μιας, ίσως το πιο ενδιαφέρων και πιο αστείρευτο ομαδικό  άθλημα στον κόσμο, στον σύλλογο μπριτζ Χανίων αγωνίζεται ο   πρώτος των πρώτων,  ο ανεπανάληπτος   Γιάννης Κατσιφαρακης, ο αετός του Ελληνικού μπριτζ, ένας άνθρωπος στολίδι, που από όπου και να τον πιάσει κάποιος λάμπει,   πέρα από την αναμφισβήτητη αθλητική  του αξία.

Στο κέντρο διακρίνεται ο Γιάννης Κατσιφαρακης, εξηγώντας πως κατάφερε να  πραγματοποιήσει ένα  grand slam (level 7, i.e. all 13 tricks), 7 Χωρίς Ατού που χρειαζόταν 2 εμπασες του έλειπε και ένας άσσος !  Αριστερά ο γραφών, ενώ δεξιά η Ρούλα Γεωργιακακη στην ανάπαυλα ενός μεγάλου τουρνουά στα Χανιά το 2012

 

  Ενώ ταυτόχρονα δυναμώνουμε το πνεύμα μας  μελετώντας, τους μεγάλους συγγραφείς,  συζητώντας μεταξύ μας παρατηρούμε τα μεγάλα   προβλήματα της εποχής και την βαρβαρότητα που μας κυκλώνει από παντού σαν κόσμος βέβαια, και όχι στενά στα γεωγραφικά όρια της πατρίδος μας, ετοιμάζουμε τις απαντήσεις μας και τις προτάσεις μας προς την ανθρωπότητα, για να χτυπήσουμε το κακό στην ρίζα.

 «Ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά, και  οι  καρδιές μας  τόσο μακριά η μια από την άλλη, όπως σήμερα»  αναφέρει κάπου, και σωστά αναφέρει,   ο Αντώνης Σαμαράκης.

  Το ξέρουμε το  *μέγα θέμα*  που απασχολεί τον τάχα πολιτισμένο κόσμο, είναι η φοβερή μοναξιά, ερημιά που κυκλώνει από παντού τον σύγχρονο άνθρωπο, που ελλειψη σωστής και ουσιαστικής παιδείας  τον αποστεωνει εσωτερικά και τον έχει μεταμορφώσει σε  ένα ζωντανό ζόμπι, που άγεται και φέρεται δίχως νόημα στον κόσμο, πράττοντας στην τύχη,  φροντίζοντας μονάχα να ικανοποιεί τα πάθη του, τις υλικές του ανάγκες  και τις ηδονές όλων των μορφών, δίχως ουσιαστικά να σκέπτεται, με αποτέλεσμα με τις πράξεις του να προκαλεί ζημία πρώτα στον εαυτό του, κατά δεύτερο λόγο στους γύρω του, και τέλος τρομερές βλάβες στο ζωικό και φυτικό βασίλειο και σε ότι εν γένει καταπιάνεται. Η ανθρωπότητα είναι σε ένα τέλμα δίχως προηγούμενο, και όποιος σκέπτεται ανθρώπινα, σκέπτεται Ελληνικά και τον πονά αυτό, το μελετά και ετοιμάζει λύσεις, προτάσεις, δεν κοιτάζει τον εαυτό του μόνο, πονά για τον συνάνθρωπο του που βλέπει να υποφέρει από μια αρρώστια που όμοια της δεν έχει δει έως τώρα η ανθρωπότητα.

 Η Ελλάδα, το λαμπρό Άστρο που φεγγοβολά από την αρχαιότητα μέχρι που να υπάρχει η γη θα δίνει χέρι βοήθειας σε κάθε άνθρωπο που δυσκολεύεται, μέσα από τα γραπτά των φιλοσόφων  που έχουν σωθεί, μέσα από τους ποιητές της,  μέσα από τα μνημεία της, μέσα από τις ανακαλύψεις τις, μέσα από την ανυπέρβλητη και αξεπέραστη ομορφιά των γλυπτών της.

Τον   Γκαίτε (Johann Wolfgang Goethe) θα τον έχεις ακούσει Ρεχακελ, μιας και είναι πατριώτης σου και μάλιστα παγκόσμια μορφή των γραμμάτων. Ο Γκαίτε δεν είναι μόνο μέγας ποιητής, είναι και μεγάλος σοφός και αξεπέραστος συγγραφέας, ο δημιουργός των έργων  *Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου*, του * Φάουστ* - Faust – κ.α  .  Τιμήθηκε, αγαπήθηκε και ευτύχισε όσο λίγοι δημιουργοί στην ιστορία του ανθρώπινου πνεύματος. Η Βαϊμάρη, εξ αιτίας του Γκαίτε και του φίλου του Σίλλερ, είναι τόπος προσκυνήματος, και οι τάφοι των δυο ποιητών σύμβολο. Ανδριάντες του Γκαίτε στήθηκαν σε πολλές πόλεις της Γερμανίας και το όνομά του είναι συνώνυμο με την πνευματική δόξα της Γερμανίας.

Ξέρεις πως κατάφερε να γίνει αυτό που έγινε ; τι έλεγε για την Ελλάδα ;

Γκαίτε (Johann Wolfgang Goethe)

`Πάντα ψηλότερα να ανεβαίνουμε, πάντα μακρύτερα να κοιτάζουμε` 
Γκαίτε Ιωάννης Βόλφγαγκ (1749 - 1832)

 

Δες εσύ και όλοι οι φίλοι μας μερικά από αυτά που είπε ο ομόφυλος σου.

• «Ό,τι είναι η καρδιά και ο νους για το σώμα, είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα.» «Jeder sei auf seine art ein Grieche, aber er sei's.» Μετάφραση: «Καθένας πάνω στην τέχνη του ας είναι Έλληνας, αλλά να είναι.»

• «Θέλω να δημιουργήσω μιαν Ελλάδα από τα μέσα μου.» (Από το έργο του «Ερμάννος και Δωροθέα», μετάφρ. Κ. Θεοτόκη. Πηγή: ως άνω, σελ. 189.)

• «Τα έπη του Ομήρου επιζούν από τότε δίπλα στη θρησκεία και τη φιλοσοφία ως "κοσμικό ευαγγέλιο".» (Από το άρθρο του «Η ποίηση και η αλήθεια», βιβλ. 13, έκδοση του Ιωβηλαίου, τομ. 24, 161. Πηγή το βιβλίο του W. Schadewaldt «Από τον κόσμο και το έργο του Όμηρου»

• «Οι Έλληνες είναι συγγενείς μου, είναι δάσκαλοί μου. Τους θαυμάζω σαν άφθαστες διάνοιες της φράσεως και της γραμμής, καθώς και για τον ιδεώδη βίο τους.» (Από επιστολή που έστειλε στον γιο του Αύγουστο στο Μπισμπάντεν στις 5 Ιουλίου 1815.)

• «Τα σύγχρονα δημοτικά τραγούδια των Ελλήνων είναι τα ωραιότερα από όσα ξέρουμε από την άποψη λυρικής, δραματικής και επικής ποίησης.» (Από την ως άνω επιστολή του.)

• «Ο Γκαίτε και ο Σίλλερ μοιράζονται το θαυμασμό για τους Έλληνες και την Ελλάδα "που διαπερνώντας και προχωρώντας πέρα απ' τον κόσμο ζωογόνησαν τόσο τη φύση, ώστε κάθε βράχος, κάθε κλαδί, κάθε χείμαρρος και έρημος ξεχειλίζουν από Ελληνικό πνεύμα.» (Wolter Savage Landor, Άγγλος ποιητής 1755-1864. Στο πεζό του έργο «Φανταστικές συνομιλίες», 1829. 

• Μετά την συγγραφή του Βέρθερ και του Φάουστ επήγα να παρακαθήσω στην Τράπεζα των Ελλήνων. Εάν δεν τους είχα γνωρίσει, όπως τώρα τους γνωρίζω, με τα αριστουργήματα, που υπάρχουν σ' αυτούς από χιλιετιών δεν θα έγραφα ούτε ένα στίχο. Θα μεταχειριζόμουνα αλλοιώς τη δραστηριότητα μου.» (Εθν. αν. τόμος Α', σελ. 239. Πηγή: Το βιβλίο «Χέρμαν και Δωροθέα» του Βασ. Λαζανά, 1994. πρόλογος σελ. 64.)

• «Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε, άστρο λαμπερό μέσα στη νύκτα.» (Από την εφημερίδα «Η Καθημερινή» της 23ης Ιουλίου 1996, Επιστολές αναγνωστών - Ησίοδος Τσίγκος.)

• Μαθητές του Γκαίτε τον ερώτησαν: Δάσκαλε, τι να διαβάσουμε, για να γίνουμε σοφοί, όπως εσύ;» Τους Έλληνες κλασικούς», απάντησε. Και όταν τελειώσουμε τους Έλληνες κλασικούς, τι άλλο να διαβάσουμε;», ξαναρώτησαν. Πάλι τους Έλληνες κλασικούς.» (Από τις συνομιλίες του Γκαίτε με τον Eckerman, τομ. Α', σελ. 331.)

• «Στο έργο του Γκαίτε εκφράζεται ο θαυμασμός για την Ελλάδα, σαν την μοναδική στον κόσμο πολιτισμένη χώρα.» («Εταιρία των φιλόμουσων της Βιέννης», 1815.)

Βέβαια δεν είναι ο μόνος που μίλησε έτσι για την Ελλάδα, το ίδιο έκαναν και ο άλλος Πατριώτης σου ποιητής  Φρήντριχ Σίλερ (Friedrich Schiller), ο  Γιόχαν Κρίστιαν Φρήντριχ Χαίλντερλιν ( Johann Christian Friedrich Hölderlin), ο Νίτσε  ( Friedrich Wilhelm Nietzsche) και άλλα παγκόσμια ονόματα της ποίησης από όλα τα μέρη του κόσμου, όπως ο Πούσκιν ( Александр Сергеевич Пушкин), ο Βίκτωρ Ουγκώ (Victor Marie Vicomte Hugo),

Ούλριχ Βιλαμόβιτς (Ulrich von Wilamowitz Mðllendorf) (1848- 1931) ήταν Γερμανός φιλόλογος, κορυφαίος ερμηνευτής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Δεν υπήρξε τομέας της φιλολογίας και της αρχαίας ιστορίας στον οποίο να μην άφησε τη σφραγίδα της μεγαλοφυίας και της μεθόδου του, που απέβλεπε σε μια καθολική και ιστορική κατανόηση της αρχαιότητας.

ενώ ο  Ο Μαρξ είχε καταλάβει πρώτος την αξία του αρχαίου πνεύματος κι είναι χαρακτηριστικό αυτό που μας παραδίδει ένας, που τον γνώρισε καλά, ο Μέριγκ: “ Ο Μαρξ παρέμενε πάντα προσηλωμένος στους αρχαίους  Ελληνες και ήταν έτοιμος να διώξει με το μαστίγιο από τον ναό του πολιτισμού κάθε άθλια ύπαρξη, που ήθελε να στρέψει τους εργάτες ενάντια στην αρχαία κληρονομιά”».

ο Λόρδος Βύρων ( Lord George Gordon Byron) https://www.youtube.com/watch?v=AOd9ABu8F-E  που ήρθε μάλιστα ο ίδιος στην Ελλάδα μεταφέροντας στην χώρα όλη την τεραστία περιουσία του που πρόσφερε στον αγώνα του Έθνους για λευτεριά και στο τέλος έδωσε και την ζωή του για την λευτεριά στης Ελλάδος,  στο Μεσολόγγι, ζητώντας να ταφεί ο ένας του πνεύμονας την Ελλάδα, γιατί σε αυτήν χρωστά όπως είπε την καλλιέργεια του, και  την πνευματική του ανύψωση. Ο κατάλογος είναι μακρυς…πολύ μακρύς, κάποιες κορυφές δείξαμε μόνο. 

Λόρδος Μπάιρον-- Ό,τι δεν με συναρπάζει, με σκοτώνει.--

Ο άθλος που επέτυχε η Ελλάδα δεν είναι η κατάκτηση ενός κυπέλου ποδοσφαίρου, αυτά είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, χαβαλέ έκαναν οι παίκτες και το δείχνει αυτό ότι άλλαξαν τα εισιτήρια  της επιστροφής 5-6 φορές μιας και όλοι το είχαν σίγουρο ότι θα χάσουν και θα αποκλειστούν, αλλά πάνω στην πλάκα,  σκέφτηκαν να πάρουν και ένα κύπελλο, αυτά μοιάζουν εύκολα και άνευ σημασίας για το Ελληνικό στοιχείο, δεν είναι δυνατόν ένα Έθνος σαν το Ελληνικό να θέλει, η να περιμένει να καταξιωθεί μέσα από το ποδόσφαιρο, άλλου είναι η δύναμη της Ελλάδος, αλλά και σε αυτά τα άνευ σημασίας, τα διασκεδαστικά θέματα μπορούμε και εξίσου καλά, έτσι για το κέφι μας που λέμε.

ΑΘΛΟΣ ανυπέρβλητος έγινε το 1821,  ποτέ άλλοτε δεν πολέμησαν άνθρωποι με λευκά ρούχα, με τις φουστανέλες μια χούφτα άνθρωποι τα έβαλαν με μια αυτοκρατορία και νίκησαν, κουρελήδες και νηστικοί, δίχως όπλα επέτυχαν τα θαύμα, αυτό είναι θαύμα Ρεχαγκελ και όχι να παίζουμε 11 εναντίων 11 για να περνά η ώρα, όπου υπάρχει σοβαρή ανάγκη η Ελλάδα ήταν παρούσα με όλες της  δυνάμεις, και σοβαρή ανάγκη υπήρξε το 1940, όταν ένας αναπτυγμένος και μορφωμένος λαός σαν τον δικό σου, τους παππούδες σου ξεκίνησαν έναν πόλεμο δίχως προηγούμενο, ο Γερμανικός λαός πίστεψε αυτά που του έλεγαν και συνενώθηκε σύσσωμος και εξόρμησε εναντίων όλων σχεδόν, και εκεί η Ελλάδα πάλι στις επάλξεις με τις μικρές της δυνάμεις έδωσε τον υπέρ πάντων αγώνα πρώτα απέναντι στους συμμάχους σας τους Ιταλούς και αφού τους απωθήσαμε, ήρθατε εσείς για να μας καταβάλετε με την μεγάλη δύναμη πυρός που διαθέτατε, η αντίσταση  μας στην Γερμανική επίθεση που δέχτηκε η χώρα διαβάσαμε κάπου ότι ήταν 56 μέρες συμπεριλαμβανομένης και της μάχης της Κρήτης, ενώ η μεγάλη  Γαλλία άντεξε 40 μέρες μόνο!!! Ακόμα και ο τότε αρχηγός σας ο Χίτλερ αναγκάστηκε να δώσει τα εύσημα για την αγωνιστικότητα των Ελλήνων, ενώ ο Τζορτζιλ, ο ηγέτης των Άγγλων είπε : ότι οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες, ενώ ο Στάλιν είπε  : ότι θα πάει στην Βουλγαρία σαν τιμωρός, ενώ στην Ελλάδα σαν προσκυνητής!!!

 

Εμείς ιδικά στην Κρήτη αγωνιστήκαμε μαζί με λίγους Άγγλους στρατιώτες με ότι είχαμε, με φτυάρια, με τσάπες, ακόμα, με τις κατσουνες και με τις πέτρες σταθήκαμε απέναντι στην βαρβαρότητα, πιστοί στις διαχρονικές αξίες μας και ενθυμούμενοι τις εντολές των προγόνων μας και με τον Ιερό τρόμο στα μάτια μας σταθήκαμε απέναντι, όχι στην Γερμάνια, αλλά απέναντι στην βαρβαρότητα, αυτό έκανε η Κρήτη από την αρχαιότητα, από την εποχή του Μίνωα που έσωσε κάποτε την Αθήνα, η Μακεδονία είναι γεμάτη κόκαλα Κρητικών που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της, μέχρι την Κωνσταντινούπολη , και την Κύπρο πρόσφατα.

Στο σημείο αυτό ας κάνουμε ένα μουσικό διάλειμμα, με ένα κομμάτι –κέρασμα- από την Κρήτη του Κρητικού δημιουργού Γιώργου Καρατζη, σε ερμηνεία του επίσης Κρητικού ερμηνευτή Βασίλη Σταυρακάκη.

https://www.youtube.com/watch?v=WUJMf7bIhM4

Τρίτη 29 Μαΐου του 1453 έπεσε η Πόλη στα χέρια των Τούρκων «Η Πόλις Εάλω».Στην υπεράσπιση της συμμετείχαν και αρκετοί Κρητικοί .

Ὅταν ὁ Κρητικός πέφτει στήν μάχη, δέν εἶναι γιά νά ὑποτάξῃ τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ἀλλά γιά νά ξανακερδίσῃ τήν Ἐλευθερία του. 
Θέλει νά μπορη νά εἶναι αὐτός πού εἶναι. 
Διακάτοχος μιᾶς ἀνθρώπινης προσπάθειας πού ἁπλώνεται σέ χιλιετίες, ὑπέγραψε, ἀπό τήν στιγμή πού γεννήθηκε μιά μυστηριώδη συμφωνία μέ τόν χρόνο καί τόν χῶρο.»

Andre Chamson Γᾶλλος Ἀκαδημαϊκός

 χίλιοι πεντακόσιοι Κρήτες εθελοντές ξεκίνησαν με πέντε καράβια και με σκοπό την ενίσχυση της άμυνας της Κωνσταντινούπολης. Αρχηγός τους ήταν ο Μανούσος Καλλικράτης από τα Σφακιά,
Σύμφωνα με τις διηγήσεις ενός από τους διασωθέντες από την άλωση κρητικών του Πέτρου Κάρχα ή Γραμματικού : Το Μάρτη του 1453 Κρήτες εθελοντές ξεκίνησαν με πέντε καράβια με σκοπό την ενίσχυση της άμυνας της Κωνσταντινούπολης. Οι ιστορικοί της άλωσης τους τοποθετούν στους τρεις πύργους του Κεράτιου, που βρίσκονται κοντά στο σημείο όπου έδενε η αλυσίδα που έκλεινε τον κόλπο. Ο τελευταίος Αυτοκράτορας πολεμώντας σαν απλός στρατιώτης πέφτει στην πύλη του Ρωμανού. Πριν από το τέλος του ζητά τον αποκεφαλισμό του, προκειμένου να γλιτώσει από τα χέρια των Τούρκων λέγοντας : «Ουκ εστί τις των χριστιανών του λαβείν την κεφαλήν μου απ’ εμού ;» Κατά μια παράδοση απευθύνθηκε στους Κρητικούς υπερασπιστές της Πόλης λέγοντας τους : « Επάρετέ το Κρητικοί βαστάτε το στην Κρήτη» 
Όπως μας πληροφορεί ο Γεώργιος Φραντζής στο «Χρονικό της Αλώσεως»: Όταν μπήκαν οι εχθροί στην Πόλη, έδιωξαν τους Χριστιανούς που είχαν απομείνει στα τείχη και έγιναν κύριοι ολόκληρης της Κωνσταντινούπολης, εκτός των πύργων του Βασιλείου, του Λέοντος και του Αλεξίου, τους οποίους κρατούσαν μαχητες  από την Κρήτη που πολέμησαν και σκότωσαν πολλούς Τούρκους. Βλέποντας το πλήθος των εχθρών που είχαν κυριεύσει την πόλη, δεν ήθελαν να παραδοθούν, αλλά έλεγαν ότι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να ζήσουν.

Κάποιος Τούρκος ειδοποίησε τότε το Σουλτάνο για την ηρωική άμυνά τους κι εκείνος συμφώνησε να τους επιτρέψει να φύγουν με το πλοίο και όλα τα πράγματα που είχαν μαζί τους, αφού  ένιωσε δέος για αυτούς τους ανεπανάληπτους ήρωες, αποδέχτηκε και υποκλίθηκε στο μεγαλείο τους,-- κάτι που τον τιμά ιδιαίτερα,-- απέδωσε  στρατιωτικές τιμές στους αγωνιστές, σαν ένδειξη σεβασμού στο μεγαλείο αυτών των απροσκύνητων μαχητών, που προτιμούσαν τον ένδοξο θάνατο από την ατίμωση». 

Σύμφωνα με ένα θρύλο : Τα πλοία των Κρητικών που έφυγαν μετά την άλωση ουδέποτε έφθασαν στη Μεγαλόνησο, αλλά έκτοτε περιπλανιούνται σε ένα άχρονο πέλαγος, μέχρι τη μέρα που οι Έλληνες  θα προσπαθήσουν να ξαναπάρουν την Πόλη. Τότε οι Κρήτες θα επιστρέψουν και θα ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους υπόλοιπους Έλληνες στην ύστατη μάχη για την Κωνσταντινούπολη .

Η Κρήτη δίδει διαχρονικά την βοήθεια της όπου υπάρχει ανάγκη, με τελευταία της στρατιωτική παρουσία στην μαρτυρική Κύπρο και στην αναίτια επίθεση που δέχτηκε το 1974, παρούσα και εκεί  στην προδομένη από όλους τους δυνατούς του κόσμου για ακόμη φορά, η Κρήτη έστειλε  μερικά από τα καλυτέρα της παλικάρια σε ένα άνισο αγώνα, αγωνιζόμενοι με ότι μέσα διαθέταμε,   καταφέραμε πλήγματα σημαντικά στον εχθρό που ύπουλα χτύπησε άμαχους και παιδιά.

Δείτε όλοι έναν Κρητικό, τον Μανωλη Μπικακη, πως πολέμησε στην μεγαλόνησο.

https://www.youtube.com/watch?v=QuUpEFLAljc

Ρίγος συγκίνησης για τον ηρώα. Ζητώ η Αση Γωνία Αποκορωνου Χανιών που βγάζει τέτοιους άνδρες

Ανδρέας Κάλβος -- ΩΔΑΙ, Τα Ηφαίστεια    Αυγεριναί τού ηλίου ακτίνες, τι προβαίνετε; Τάχα αγαπάει να βλέπει έργα ληστών το μάτι των ουρανίων; Ω! Έλληνες, ω! θείαι ψυχαί πού εις τούς μεγάλους κινδύνους φανερώνετε άκαμπτον ενέργειαν καί υψηλήν φύσιν. Πώς, πώς τής ταλαιπώρου πατρίδος δεν πασχίζετε να σώσητε τον στέφανον; Από τα χέρια ανόσια ληστών τοσούτων; Είναι πολλά τα πλήθη των και τρομερά εις την όψιν. Αλλ’ ένας Έλλην δύναται,  ένας άνδρας γενναίος να τα σκορπίσει    https://www.youtube.com/watch?v=uzS88V857FI

 

 Χμ! αυτοί οι “καλοί άνθρωποι” που είναι πρόθυμοι όλα να τα παινέψουν, όλα να τα συχωρέσουν, όλα να τ’ ανεχθούν. Κάνουν τη ζωή επίπεδη, χωρίς αξιολογικές διακυμάνσεις. Αν ίσχυε η “καλοσύνη” τους, θα επιτρέπονταν όλα – με ποιο αποτέλεσμα; Να επωφεληθούν φυσικά, οι πονηροί. Να επιβραβευθούν οι φαύλοι. 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ”

Erhart Kästner: "Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή!"

Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση. «Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.

»Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος....
Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν' ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα. Είστε από εδώ; Μάλιστα. Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς». Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί». Απαντά η γυναίκα.

«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να 'ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου».

 

Επίθεση δέχτηκε πάλι  η Κύπρος, αλλά και εκεί Ρεχαγκελ δήλωσες ότι δεν ξέρεις τα θέματα, ήρθες αδιάβαστος να μας πεις τι ; ότι η Μερκελ είναι καλός άνθρωπος ; ότι έχει καλή κάρδια ; Για φαντάσου να είχε και κακή καρδία δηλαδή!!!Για να δούμε πότε θα βρεθεί στον κόσμο ένας να μας σώσει από τους καλούς ανθρώπους, όλα τα δεινά του κόσμου έχουν σαν άλλοθι ότι γίνονται  για το καλό μας.

Ν.Καζαντζακης

 

Η νότια Ευρώπη υποφέρει, δεν το έχεις πάρει χαμπάρι ; ο Ελληνισμός δέχεται μια επίθεση άνευ προηγουμένου, αλλά εσύ δεν ξέρεις τίποτα! Εντάξει το δεχόμαστε και το πιστεύουμε, όχι ότι επειδή είμαστε καλοί άνθρωποι, η σου χρωστάμε ευγνωμοσύνη για την συμβολή σου στην ποδοσφαιρική επιτυχία , αλλά επειδή σε θεωρούμε καλόπιστο  και ενθυμούμενοι και την περιπλάνηση του Σωκράτη μεταξύ, πολιτικών, ποιητών και τεχνιτών της εποχής του αναζητώντας έναν άνθρωπο που να είναι σοφότερος από αυτόν, θυμηθήκαμε την επαφή που είχε με τους τεχνίτες, κάτι το όποιο είσαι και εσύ, ειδικός στα θέματα μπάλας, λοιπών  διαβάζουμε σ την Απολογία του Σωκράτη, όταν ο Σωκράτης προσπαθώντας να επιβεβαιώσει τον χρησμό του Μαντείου των Δελφών προσπάθησε να βρει έναν άνθρωπο πιο σοφό από αυτόν, στην αρχή επισκέφτηκε τους πολιτικούς, κατόπιν τους ποιητές, και τέλος τους τεχνίτες, μιας και στις αρχικές του επισκέψεις  δεν βρήκε κανένα αξιόλογο και σοφότερο από αυτόν,  όπου αναφέρετε και το σημείο που μας αφορά  :  Τελευταία λοιπόν πήγα και συνάντησα τους τεχνίτες  . Γιατί  είχα την συναίσθησιν ότι τίποτε σχεδόν δεν γνώριζα εγώ από την τέχνη τους, και ήμουν πεπεισμένος ότι αυτούς βεβαίως θα τους βρω πολύ ικανούς σε πολλά ωραία πράγματα. Και ως προς αυτό  δεν εξαπατήθην, αλλ' γνώριζαν αυτοί , όσα εγώ αγνοούσα, και κατά αυτό ήσαν σοφότεροι από εμένα. Αλλ' ω άνδρες Αθηναίοι, μου εφάνησαν και οι σπουδαίοι τεχνίτες  ότι έχουν το ίδιον ακριβώς ελάττωμα, το οποίον είχαν και οι ποιηταί. Καθενας από αυτούς, επειδη καλώς εκτελεί την τέχνη του, είχε την απαίτησιν ότι και κατά τα άλλα τα πλέον σπουδαιότατα πράγματα, όπως  τα πολιτικά και την διοίκηση της πόλεως, είναι σοφότατος. Και αυτό μόνον το ελάττωμά των, η πλάνη των και η βλακεία των, τόσον σκέπαζε εκείνη την μεγάλη σοφία των, ώστε εξεμηδένιζεν αυτήν.

Πιθανών να την πάτησε εκεί και ο Ρεχακελ, πιστεύοντας δηλαδή ότι κατέχει καλά τα ποδοσφαιρικά, πιστεύει λανθασμένα ότι ξέρει και τα υπόλοιπα τα ίδιο καλά. Αυτό μπορεί και να ονομαστεί και ηλιθιότητα και πάνω σε αυτό θυμηθήκαμε το βιβλίο του  Ιταλου Κάρλο Τσιπόλα –Carlo Cipolla-,  Ο μοναδικός που κατάφερε να δώσει έναν πειστικό ορισμό στη βλακεία, και το βιβλίο του “Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας”.

Κατά τον Τσιπόλα υπάρχουν πέντε «νόμοι» της ανθρώπινης ηλιθιότητας.

Πρώτον, πάντοτε και αναπόφευκτα όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλιθίων μέσα σε έναν πληθυσμό.

Δεύτερον, η πιθανότητα κάποιος να είναι ηλίθιος είναι ανεξάρτητη από τη χαμηλή ή υψηλή επίδοσή του σε οποιονδήποτε τομέα. Επιπλέον, το ποσοστό των ηλίθιων είναι το ίδιο σε κάθε κοινωνική ομάδα. Όπως λέει ο Τσιπόλα, υπάρχουν ηλίθιοι τόσο μεταξύ στρατηγών όσο και μεταξύ καθηγητών πανεπιστημίου.

Τρίτον, ηλίθιος είναι όποιος προκαλεί ζημιά σε άλλον άνθρωπο ή σε ομάδα ανθρώπων χωρίς να ωφεληθεί τίποτε ή παρ’ ότι ζημιώνεται ο ίδιος. Ο Τσιπόλα κατασκευάζει μια τυπολογία με κριτήριο το ποιος προκαλεί ζημιά σε ποιον και ποιος ωφελείται από τη ζημιά. Ο ηλίθιος είναι ο ένας από τους τέσσερις τύπους ανθρώπων. Υπάρχουν άλλοι τρεις, δηλαδή ο ευφυής, ο ανήμπορος (ακριβέστερη μετάφραση από τα ιταλικά: φουκαράς) και ο κακοποιός (ακριβέστερη μετάφραση: ληστής. Η κατά τα άλλα καλή ελληνική μετάφραση πάσχει σε αυτά τα σημεία). Ο ευφυής με τις ενέργειές του ωφελεί τους άλλους και επίσης ωφελείται ο ίδιος. Ο φουκαράς ωφελεί μεν τους άλλους, αλλά ζημιώνεται ο ίδιος γιατί οι άλλοι τον εκμεταλλεύονται. Και ο ληστής ζημιώνει τους άλλους για να ωφεληθεί ο ίδιος.

Τέταρτον, οι μη ηλίθιοι πάντοτε υποτιμούν τις ζημιογόνες δυνατότητες των ηλίθιων. Ξεχνούν ότι ο συντροφια  με ηλίθιους αποδεικνύεται ένα ηλίθιο λάθος.

Και πέμπτον, οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι στον κόσμο είναι οι ηλίθιοι. Μάλιστα ο Τσιπόλα διατείνεται ότι οι ηλίθιοι είναι ομάδα πιο ισχυρή από τη Μαφία και το «στρατιωτικό – βιομηχανικό πλέγμα».

Υποστηρίζει επίσης  ο Κάρλο Τσιπόλα ότι οι ηλίθιοι καταφέρνουν να καταλαμβάνουν υπεύθυνες θέσεις εξουσίας, επειδή ακριβώς ψηφίζονται από την μερίδα των ηλιθίων που υπάρχουν στο κοινωνικό σύνολο.

 

Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις κατηγορίες θα πρέπει να κατατάξουμε τον Ρεχακελ και όχι να τον υβρίζουμε, εμείς υβριστές δεν είμαστε, στην 3^η κατηγορία  υπάρχουν οι υποκατηγορίες που θα μας βοηθήσουν να το κάνουμε, δηλαδή ανάμεσα στο ευφυή, τον ανήμπορο – φουκαρά- , τον κακοποιό – ληστή-, εμείς καλοπροαίρετα σε απαλλάσσουμε από την τελευταία κατηγορία του ληστή, που εξαπατά τους άλλους (εμάς) για να ωφεληθεί ο ίδιος, ευφυής αποκλείεται να είσαι γιατί δεν ωφελείς όλες τις πλευρές και είσαι και εσύ ωφελούμενος, άρα μένει για σένα η δεύτερη επιλογή, ο φουκαράς,   Ο φουκαράς ωφελεί μεν τους άλλους, αλλά ζημιώνεται ο ίδιος γιατί οι άλλοι τον εκμεταλλεύονται.

 

Πιστεύουμε δηλαδή ότι έπεσες θύμα της άγνοιας σου και πίστεψες αυτά που σου είπαν και ανέλαβες να φέρεις σε πέρας κάτι που δεν γίνεται, είναι στην σφαίρα του αδύνατου, υπερεκτιμώντας τις δυνάμεις σου και έχασες τα κεκτημένα σου στην Ελλάδα και οπωσδήποτε κάθε μορφωμένος  επαρκώς Γερμανός πολίτης, και όχι μονο  θα γελά μαζί σου εδώ και καιρό.

Έγινες Ρεχαγκελ, η μάλλον σε έκαναν παπαγαλάκι, έμαθες απέξω αυτά που σου είπαν και ήρθες εδώ να μας  πεις το ποιηματάκι σου, αν δεν σου αρέσει ο ορος, έγινες μια μαριονέτα, όπως μας την περιγράφει το σημαντικός συμπατριώτης σου,  επίσης  Γερμανός συγγραφέας  Heinrich von  Kleist, στο δοκίμιο του  "Περί του θεάτρου των μαριονετών" ("Uber das Marionettentheater")  τον συγγραφέα που προφήτεψε την ΜΑΡΙΟΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑ για το θέατρο, αλλά και την επέκταση του στον μαριονετισμο της πολίτικης, της θεσμικής και της κοινωνικής ζωής, μέσα από την υπερεξουσία ατόμων και λαών. Μαριονέτα είναι μια ολόσωμη κούκλα που κινείται με νήματα όπως στο κουκλοθέατρο. Αλλά μεταφορικά η λέξη μαριονέτα, αυτή στα ανθρώπινα, χαρακτηρίζει εκείνον, η εκείνη που γίνεται, που γίνονται άβουλα όντα, υποχείρια στα χέρια εκείνων που  κινούν τα νήματα των αυτόματων κινήσεων τους στη ζωή και την δράση τους. Χωρίς την δική τους αυτόβουλη πρωτοβουλία στο καθημερινό θέατρο της ζωής. Ένα θέατρο που δεν είναι αυτοί ζωντανοί *πρώτοι χορευτές*, αλλά εκείνοι που αθέατοι, πίσω από την θεατρική σκηνή τους μεταβάλουν σε αυτόματους εκτελεστές των αυτόματων κινήσεων που τους επιβάλουν …για να είναι ανδρείκελα και όχι αυτενεργά πρόσωπα.  

Κάπου διαβάσαμε κάτι πολύ αστείο , ότι μας έφερες καθρεφτάκια, όπως πήγαιναν οι πρώτοι λευκοί στους Ινδιάνους και τους εξαπατούσαν, μας πέρασες για φυλή των Μάου-Μάου που κατοικούν πάνω στα δέντρα, και άλλα τέτοια χαριτωμένα.

Η Ελληνικη  κυβέρνηση βέβαια σε υποδέχτηκε, και τα Μ.Μ.Ε  του συστήματος σου έδωσαν το βήμα, και την δυνατότητα … να εκτεθείς ανεπανόρθωτα!

Οι αρχαίοι Έλληνες, όπως και εμείς την τιμή την έχουμε πολύ υψηλή, το ίδιο και οι σαμουράι, που επέλεγαν την αυτοκτονία όταν έχαναν την τιμή τους, το ίδιο έπραξε και ο Αίαντας το Τελαμωνιος όταν έκανε ένα σοβαρό λάθος, επέλεξε να φύγει αυτοθελητα από την ζωή, παρά να ζει ζων ατιμασμένη και να τον κοροϊδεύουν όλοι.

Εμείς δεν σου ζητούμε να χαρακωθείς ούτε να αυτοκτονήσεις, κάτσε και σκέψου, ίσως να είναι είναι πρώτη φορά στην ζωή σου που θα το κανείς σοβαρά και υπεύθυνα, αλλά θα ωφεληθείς αν το πράξεις.

 

 

Κοιτά τώρα πως την έπαθες : ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΆΛΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΚΑ

Το πιο μεγάλο απ' όλα τα κακά είναι έμφυτο στις περισσότερες ψυχές των ανθρώπων, κι ο καθένας τους το συγχωρεί στον εαυτό του και δεν προσπαθεί να βρει κανένα μέσο για να ξεφύγει απ' αυτό. Είναι αυτό που λένε ότι κάθε άνθρωπος είναι από τη φύση του φίλαυτος και ότι είναι δικαιολογημένο να είναι τέτοιος. Στην πραγματικότητα όμως, η υπερβολική αγάπη για τον εαυτό μας γίνεται πάντοτε η αιτία όλων των σφαλμάτων. Αυτος που αγαπα τυφλωνεται από αυτό που αγαπα, ώστε να κρίνει κακώς τα δίκαια και τα καλά και τα ωραία, επειδή νομίζει ότι πρέπει να τιμά περισσότερο την ατομικότητά του από την αλήθεια. Εκείνος όμως που φιλοδοξεί τουλάχιστο να γίνει μεγάλος δεν πρέπει να υπεραγαπά ούτε τον εαυτό του, ούτε τα δικά του, αλλά τα δίκαια, είτε έτυχε να τα πράξει ο ίδιος, είτε κάποιος άλλος.

ΠΛΑΤΩΝ – ΝΟΜΟΙ

 

Μην αγαπάς αυτό που είσαι,
Αλλά αυτό που μπορείς να γίνεις.

Δον Κιχώτης – Θερβάντες

Η πορεία του Δον Κιχώτη είναι η πορεία του ανθρώπου για την ανάκτηση της Ψυχής του. Ο δρόμος, όπως στον μύθο, είναι γεμάτος γίγαντες, δαίμονες, δράκους και πονηρούς ανθρώπους που λεηλατούν τη χώρα. Στα μάτια του ήρωά μας είναι έτσι. Στα μάτια των πολλών που ακολουθούν την εύκολη οδό, ο Κιχώτης είναι ένας αλλοπαρμένος και ονειροβάτης.

Ο δρόμος του Ιππότη είναι ένας δρόμος βούλησης και αποφασιστικότητας. Η σκέψη μπαίνει στην άκρη και αντικαθίσταται με την φρόνηση. Χρειάζεται τόλμη, αντοχή στις κακουχίες και τους χλευασμούς, σκληρότητα, σταθερότητα αλλά και ετοιμότητα και ευελιξία.

Όσο και να προσπαθούν να το κάνει να αλλάξει μυαλά οι ΄΄καθώς πρέπει΄΄ άνθρωποι του χωριού τόσο αυτός εφευρίσκει ιδέες να τους ξεφεύγει και να επιτελεί το καθήκον του. Αγέρωχος, ονειροπόλος, επιβεβαιωμένος μπροστά στα πειράγματα των αδαών και των χυδαίων. Βαδίζει το δρόμο προς τα αστέρια, λαμπρό παράδειγμα Βούλησης για την ανθρωπότητα.

Ο ήρωας είναι εκείνος που δίνοντας την μάχη με το σκότος βγαίνει πάντα ο τελικός νικητής, προάγγελος μιας νέας τάξης πραγμάτων που ακολουθεί κάθε Μεσαίωνα. Νικά τις δυνάμεις του χάους που τον δοκίμασαν και καταλύει το υπάρχον φθαρμένο και παρεικμασμένο σύστημα. Οργανώνει το χάος, κοσμοποιεί και θεσμοποιεί το νέο Νόμο και τη νέα τάξη πραγμάτων.

Η αγάπη του Δον Κιχώτη για την Ντάμα του, την Δουλτσινεα και η αποφασιστικότητα του στον πόλεμο της ύλης με το πνεύμα, ας δώσει το στίγμα στον σύγχρονο τεχνοκράτη άνθρωπο, για τον δρόμο που έχει να βαδίσει στη σκάλα της εξέλιξης

 

 

Εσύ Ρεχακελ, και κάθε άνθρωπος που θέλει με μια σχετική επάρκεια να λέγετε άνθρωπος  θα πρέπει να το φτιάξει αυτό, να αγαπήσεις και να υποστηρίξεις τα δίκαια. Γιατί  τον θάνατο κανένας δεν φοβάται που δεν είναι ανόητος και άνανδρος, την αδικία όμως να φοβάται. Γιατί είναι η μεγαλύτερη από όλες τις συμφορές να μεταβεί κάποιος στον αδη και να έχει την Ψυχή του γεμάτη αδικήματα. Ως γνωστό  και εκείνη την εποχή οι Έλληνες πίστευαν στη μεταθανάτια ζωή, και μάλιστα πίστευαν ότι θα κριθούν στον κάτω κόσμο από δικαστές, που και στην ζωή τους αριστεύσαν, στο δικαστήριο του Άδη δίκαζαν, ο βασιλιάς της Κρήτης, Μίνωας, ο αδελφός  του Ραδάμανθυς και ο Αιακός,  που έκριναν τις πράξεις του νεκρού στη ζωή.

Τα παραπάνω λόγια είναι του Σωκράτη και μας τα μεταφέρει ο Πλάτωνας στο βιβλίο του ΓΟΡΓΙΑΣ

Εικόνα από την αίθουσα του θρόνου του Βασιλιά Μίνωα στην Κρητη

 

Το νου σου Ρεχαγκελ, Μερκελ και όλοι εσείς οι καλοί άνθρωποι, σας  επισείουμε την προσοχή, όχι μόνο σε σας, αλλά  σε κάθε άνθρωπο, ισως οι Κρητικοί κρατούν τα σκήπτρα και στον Αδη, και εκεί δεν πιάνουν κολπάκια και λαδώματα, οι Κρητικοί είναι αδέκαστοι,  δεν αστειεύονται και δεν κάνουν χάρες, Δεν βλέπουν αξιώματα και γαλόνια εκεί, ούτε περιουσίες και χρυσό,  ο καθένας στέκει γυμνός απέναντι τους, ο καθένας και οι πράξεις του. Και οι ποινές κρατούν αιώνες, χιλιετηρίδες τιμωρίας για τους ένοχους, και όπως συνηθίζει να λέει μετά τα  δεύτερα μεσάνυχτα ο Μανουάλις  <Η ΚΑΤΣΙΚΑ ΔΕΝ ΜΑΣΑΕΙ ΤΑΡΑΜΑ>.

Μαθε και κατι που μαλλων δεν ξερεις, όχι μονο εσυ, αλλα και πολλοι αλλοι : Οι Μινωίτες Κρήτες ήσαν εκείνοι που πρώτοι πάτησαν το πόδι τους στο Νορντ Φρίσλαντ της νυν Γερμανίας. Κι αυτό συνέβη κατά το 1300 π.Χ.
Την παραπάνω ανακοίνωση έκανε ο καθηγητής Εθνολογίας και Ιστορίας του Πολιτισμού Hans – Peter Dorr (Χανς Πέτερ Ντυρ), τον Απρίλιο του 2008

Ενώ ερευνούν την πολύ πιθανή περίπτωση  η Βιέννη  να πήρε το όνομα της από την Βιάννου της Κρήτης, όταν άποικοι εκ της Μεγαλονήσου συνέπτυξαν πρώτοι στην θέση της εμπορικό οικισμό.

Οι δικοί μας άρχοντες δεν μας εκπροσωπούν επάξια θα λέγαμε, και δεν είναι και υπερβολή να πούμε ότι είναι υποχωρητικοί δε βαθμό που αγγίζει τα όρια της προδοσίας, δεν εκφράζουν την θέληση και βούληση του λαού μας, και αν το ψάξεις λίγο θα το δεις, πριν λίγες μέρες είχαμε παρελάσεις σε όλη την επικράτεια,  γιορτάζοντας την απελευθέρωση μας από τους Τούρκους  και οι άρχοντες  αποκλειόμενοι με ισχυρότατα αστυνομικά μέτρα, παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις, το ίδιο γίνεται τα τελευταία 3 χρόνια που άρχισε αυτή η ιστορία, που κατά πολλούς ήταν σχεδιασμένη από τους δικούς σου, και τους δικούς μας εκ των προτέρων, οι άρχοντες μας κυκλοφορούν με συνοδεία πάνοπλων αστυνομικών πια, (αν συνεχίσουν λίγο ακόμα αυτήν την στάση,  θα αναγκαστούν να μετακινούνται με τανκς και ο στρατός θα τους φυλαει)   μιας και έχουν φέρει όλους εμάς σε κατάσταση παροξυσμού με την συνεχόμενη δουλικότητα - υποχωρητικότατα τους και θέλουμε να τους τραβήξουμε τα αυτάκια,  και να τους μιλήσουμε ψιθυριστά μπας και μας ακούσουν μια φορά,  με λόγια αγάπης, όπως τα ζευγάρια που αγαπιούνται και καμία φορά τσακώνετε, τους αγαπάμε τους το λέμε και από αυτές εδώ τις γραμμές,  να τους πούμε, είναι αίμα μας και αυτοί, αλλά έχουν πάρει τον κατήφορο,  γιατί από μακριά δεν ακούν και δεν βλέπουν φαίνεται τίποτα πέρα από τη μύτη τους και τα προσωπικά τους μόνο συμφέροντα.

<<Γνωρίζεται καλά σε όλο τον κόσμο τα πολιτεύματα είναι 3 : το δικτατορικό, το ολιγαρχικό και το δημοκρατικό.

Στο δικτατορικό και το ολιγαρχικό, κυβερνώνται οι πολιτείες κατά τις διαθέσεις των κατεχόντων την εξουσία, ενώ οι δημοκρατίες είναι λαοκρατουμενες και κυβερνούνται από την ισχύουσα νομοθεσία.

Τους πολίτες και το πολίτευμα των δημοκρατιών εξασφαλίζουν οι νομοί, ενώ τους μονάρχες και τους ασκούντας την ολιγαρχία, η καχυποψία και η σωματοφυλακή>>

 

Αισχύνης κατά Κτησιφώντος

 

῾Ολοφάνερο πώς ἡ κοινωνία αὐτή -ὁ τόπος, οἱ ἄνθρωποί του, ὅλα- δέ μᾶς θέλει, δέ θέλει τή ζωή μας!.. Οὔτε νά ζήσουμε δέ μπορούμε -

τί χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση γιά τή θέση μας ἔναντι τοῦ «κόσμου» αὐτοῦ; 
Σπέρνε τή βλάβη - δέν τῆς πρέπει ἄλλο ἀπό καναστροφή καί τίναγμα!
Σπέρνε τήν ἀλήθεια - τό ἴδιο κάνει! Β λ ά β η εἶν' ἡ ἀλήθεια, τοῦ Κακοῦ· β λ ά β η τό ἄνοιγμα τῶν ματιῶν - γιά ὅσους τά θέν κλειστά!

Σπέρνε τή βλάβη - παντοῦ καί μ' ὅποιον τρόπο! 
᾿Αδύνατο νά ζήσουμε - οἰκονομικά ἀδύνατο.
᾿Αδύνατο νά πράξουμε - πρακτικά ἀδύνατο.
᾿Αδύνατο ν' ἀσκήσουμε τήν παραμικρότερη θετική ἐπίδραση γύρω μας - πρακτικά ἀδύνατο.

Μένει νά γράφω. «Καλά», «κακά» - τί σημασία;
Γιά κανένα, πέρ' ἀπό μένα τόν ἴδιο, σημασία καμμιά!
᾿Εδῶ εἶναι τό «σημεῖο μηδέν», περίπου, τῆς σχέσης μου μ' αὐτό τόν Τόπο καί τόν «κόσμο» του. 

// ΑΡΧΕΙΟ Ρένου Αποστολίδη, 49, σ.13498

 

Την Ελλάδα δεν την εκφράζουν οι σημερινοί κυβερνόντες,   (δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει βέβαια αυτό), και να σου πούμε και ένα  ποδοσφαιρικό σύνθημα, μιας και στα γήπεδα που συχνάζεις τα ξέρεις καλά αυτά, εμείς εδώ στην Ελλάδα όταν μια ομάδα έχει εγκαταληφθει από τον πρόεδρο της, η οι φίλαθλοι της κρίνουν ότι ο πρόεδρος κάνει λανθασμένες επιλογές *επιτίθενται* με συνθήματα, όπως π.χ  Ο Π.Α.Ο, η Ο ΘΡΥΛΟΣ (έχουν ακουστεί και οι δυο εκδοχές ισως και περισσοτερες) ανήκει στον λαό του, και όχι στον που…τη τον πρόεδρο του, ένα ανάλογο σύνθημα λέμε και εμείς από τα Λευκά Όρη,  -- Η Ελλάδα ανήκει στον λαό της και όχι στον πο….η τον πρόεδρο της.—

 

Ο  Φρειδερίκος Βίλχελμ Νίτσε (γερμ. Friedrich Wilhelm Nietzsche) που εικονιζεται στην παραπανω φωτογραφεια,  κάπου λέει κατηγορώντας εσάς  τους Γερμανούς λέει  μεταξύ άλλων :

• Στοιχίζει ακριβά το να αποκτάς δύναμη: η δύναμη αποβλακώνει.

• Οι Γερμανοί αποβλακώθηκαν ηθελημένα εδώ και μια χιλιετία περίπου: πουθενά αλλού δεν έγινε πιο διεφθαρμένη κατάχρηση των δύο μεγάλων ευρωπαϊκών ναρκωτικών, του αλκοόλ και του χριστιανισμού

• Να μάθει κανείς να σκέφτεται: Στα σχολεία μας κανείς δεν έχει πια την παραμικρή ιδέα αυτού του πράγματος.

Αποκτήσατε σαν λαός πάλι δύναμη , προσέξτε  μην  αιματοκυλίσετε την ανθρωπότητα για μια άλλη μια  φορά, δυο φορές μέσα στον προηγούμενο αιώνα τα πράξατε, και για να μη γίνει αυτό βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει,  γιατί από ότι φαίνεται τα σχολεία σας είναι χειρότερα από τα δικά μας!!  Και η πολύ μπύρα που πίνεται σας πειράζει και σας αποδιοργανώνει τα συστήματα σας, όπως διέγνωσε ο Νίτσε. Άλλωστε οι αρχαίοι Έλληνες τα είπαν νωρίς αυτά, «Μηδέν άγαν»  που αποδίδεται στον Σόλωνα τον νομοθέτη των Αθηνών ο οποίος έζησε το 639 έως το 559 π.Χ.  Η λέξη «άγαν» είναι επίρρημα και σημαίνει: λίαν, πάρα πολύ, υπέρμετρα. Το απόφευγμα «μηδέν άγαν» σημαίνει κατά λέξη «καμία υπερβολή» και κατ’ επέκταση εννοεί:

• να μην γίνεται κάτι πέραν από το μέτρο (να μην ξεπερνάει τα όρια),

• να μην κάνουμε γενικά ακρότητες στην ζωή μας και γενικά εξτρεμισμούς.

• να τηρούμε τους κανόνες της σωστής συμπεριφοράς,

• να μην κάνουμε γενικά υπερβολές και γενικά πράξεις που ξεφεύγουν προς το χειρότερο από το μέτρο που τηρείται από τους συνανθρώπους μας.

Επίσης οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν σχετικά:

• «τα άκρα βλάπτουν» δηλαδή οι ακρότητες βλάπτουν και μάλιστα όχι μόνον αυτόν που κάνει αυτές τις ακρότητες αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις και τους άλλους.

• «παν μέτρο άριστον» δηλαδή θα είναι άριστη η συμπεριφορά σας αν τηρείτε τα μέτρα και δεν υπερβαίνεται τα λογικά όρια)

Δες και κάτι που έχει ενδιαφέρων, είναι μια  άποψη - σταθμός,   για τον νεοναζισμό και τον φασισμό,  πως γεννιέται, πως γιγαντώνετε και υπό ποιες προϋποθέσεις εκδηλώνετε, ενός σημαντικού Έλληνα μουσικού, του Μάνου Χατζηδάκη 

https://www.youtube.com/watch?v=4trXM5ZGU90  :

<<Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.....

 

….Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών………..Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά συμφεροντα…............

Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας………...Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο…….Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος”.

 

Σαν επιβεβαίωση της παραπάνω άποψης παραθέτουμε την στάση ενός πραγματικά και ουσιαστικά,  μορφωμένου Γερμανού στρατιώτη κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο, που παρακούοντας τις οδηγίες των ανωτέρων του μέσα στην γενική βαρβαρότητα,  έδρασε σαν σκεπτόμενος άνθρωπος, υπακούοντας στην φωνή της συνείδησης του, κάτι που πρέπει να κάνει ο καθένας μας, υπακούοντας στο δίκαιο, το ορθόν, το αγαθόν πρώτιστος, αυτός ο ανώνυμος Γερμανός, πρέπει να γίνει επώνυμος, να τον βρείτε και να τον τιμήσετε όπως του αξίζει, να τον δοξάζετε εσείς, εμείς και όλη η ανθρωπότητα,  είναι στα σίγουρα υπόδειγμα και θα πρέπει να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία του κόσμου>>.

  https://www.youtube.com/watch?v=XulUwXndIKk

Πραγματικά μορφωμένος ο ανώνυμος Γερμανός, όπως όρισε  τον μορφωμένο άνθρωπο ο Ισοκράτης στον Παναθηναϊκό  :

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

1. Πρώτα απ' όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές

2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική

3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές

4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και αντιπαθείς ανθρώπους καλοπροαίρετα

5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους

6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους

7. Τελικά, αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και τη δόξα τους

 

Παιδεία ευτυχούσι μεν εστί κόσμος, ατυχούσι δε καταφύγιον.

Ισοκράτης, 436-338 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας

μτφρ: η μόρφωση είναι στολίδι γι’ αυτούς που ευτυχούν και καταφύγιο γι’ αυτούς που δυστυχούν.

 

 Με τέτοια τερτίπια καλλιεργούμε τα μίση μεταξύ των λαών και όχι την συνεργασία.  Χτιζουμε βουνα καιδημιουργουμε εμποδια εκει που δεν υπαρχουν.  Προσξτε γιατι όπως μας λεει ο Ευριπιδης : «Όταν ο λαός εξεγείρεται και παραδίνεται στην οργή του, είναι μια φλόγα σφοδρή που μάταια προσπαθεί κανείς να σβήσει.»

Σε καλούμε από τα βουνά της Κρήτης να ηγηθείς μια προσπάθειας πανευρωπαϊκής σαν καλός πρέσβης,  όχι να μεσολαβήσεις να πάρουμε την Γερμανική αποζημίωση πολέμου που μας οφείλετε, ούτε το κατοχικό δάνειο που πήρατε και μάλιστα πληρώσατε και μια δόση, μιας και από ότι λένε οι αριθμοί εσείς χρωστάτε περισσότερα από μας, και από ότι φαίνεται τις υποχρεώσεις σας και τις υποσχέσεις σας   τις ξεχάσατε μάλλον,  αλλά σου το θυμίζουμε και από εδώ. 

Μαθαίνοντας πρώτα τι συμβαίνει, να επανορθώσεις και να σταθείς στην πλευρά του δίκαιου, όπου και αν βρίσκετε αυτό, μάθε  πρώτα για την Θεοφανώ, την Ελληνίδα αριστοκράτισσα που σε αυτήν οφείλεται πολλά, παντρεύτηκε τον  Όθωνα Β’ το 972  διάδοχο του θρόνου, γιο του Όθωνα Α’,  δούκα της Σαξονίας και βασιλιά της Γερμανίας και Ιταλίας,  και οι πηγές αναφέρουν ότι αυτή σας έμαθε  πέρα από όλα τα άλλα να τρωτέ με πιρούνια! Μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια, ότι και η Θεοφανώ χρησιμοποιούσε το πιρούνι και ότι το έφερε με την οικοσκευή της στην Γερμανία. Δηλαδή, μπορεί να ειπωθεί ότι η Θεοφανώ εισήγαγε την χρήση του στην Δύση, ακόμη και αν δεν μαρτυρείται άμεσα από τις πηγές.  «Τόση ήταν η πολυτέλεια των εθίμων της, ώστε καταφρονούσε ακόμα και να πλένεται με κοινό νερό, αναγκάζοντας τους υπηρέτες της τουναντίον, να συλλέγουν την δροσιά που έπεφτε από τους ουρανούς για να πλένεται σ’ αυτήν. Ούτε καταδέχονταν ν’ αγγίζει την τροφή με τα δάκτυλά της, αλλά διέταζε τους ευνούχους της να την κόβουν σε μικρά κομμάτια, τα οποία παλούκωνε με ένα χρυσό όργανο με δύο δόντια, κι έτσι το έφερνε στο στόμα της. Τα δωμάτιά της είχαν τόσο βαριά ατμόσφαιρα από την χρήση λιβανιού και διαφόρων αρωμάτων, ώστε μου προκαλεί ναυτία και το να μιλώ γι’ αυτά. Petrus Damianus, Institutio monialis XI, PL 145.744. «Αν και άνηκε στο ευαίσθητο φύλο, η μετριοφροσύνη της, η πίστη και ο τρόπος ζωής της ήταν εξαιρετικά, κάτι σπάνιο στην Ελλάδα. Διατηρώντας την μοναρχία του γιού της με ανδρική επιστασία, ήταν πάντα ευμενής και φιλάνθρωπος προς τους νομιμόφρονες, αλλά τρομακτική και νικηφόρα στους ταραχοποιούς. David A. Warner, Ottonian Germany. Αν   θέλεις πραγματικά να προσφέρεις  πρότεινε να γίνει μια επίσημη αργία σε όλη την Ευρώπη,  μια μέρα τιμής για τους ήρωες του Μαραθώνα, για τους ελάχιστους Έλληνες Αθηναίους  που αντισταθήκαν στον Μαραθώνα

απέναντι στις ορδές των Περσών που ήρθαν να κατακτήσουν τα πάντα, οι Έλληνες νίκησαν χάρη στην ανδρεία  και το υψηλό  ψυχικό τους φρόνημα και έσωσαν κυριολεκτικά την Ευρώπη, δεν θα υπήρχε Ευρώπη Ρεχακελ  καθόλου, ( Να θυμίσουμε, ότι στην νικηφόρα μάχη του Μαραθώνα, απέναντι από τους 55.000 Πέρσες, μαζί με τους 10.000 Αθηναίους, συντάχθηκαν και 1.000 Πλαταιείς, ενώ υπήρχε και στρατιωτική βοήθεια 1.000 οπλιτών από την Σπάρτη, που όμως έφτασε καθυστερημένα στο πεδίο της μάχης.) αν χάναμε την μάχη, και για να δεις το φρόνημα μας, σε εκείνη την επική μάχη πολέμησε και ο αποκαλούμενος πατέρας της τραγωδίας ο Αισχύλος που δοξάστηκε από την Αθήνα όσο λίγοι άνθρωποι, και αυτός ζήτησε να αναγράφει στο τάφο του το παρακάτω :

Ο τάφος του αναγνωρίστηκε από την επιγραφή που υπήρχε στον μνημειακό του χώρο:

«ΑΙΣΧΥΛΟΝ ΕΥΦΟΡΙΩΝΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΝ ΤΟΔΕ ΚΕΥΘΕΙ ΜΝΗΜΑ ΚΑΤΑΦΘΙΜΕΝΟΝ ΠΥΡΟΦΟΡΟΙΟ ΓΕΛΑΣ ΑΛΚΗΝ ΔΙ ΕΥΔΟΚΙΜΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΝ ΑΛΣΟΣ ΑΝ ΕΙΠΟΙ ΚΑΙ ΒΑΘΥΧΑΙΤΗΕΙΣ ΜΗΔΟΣ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΟΣ»
Δηλαδή,

«Αυτό το μνήμα φυλάσσει τον Αισχύλο τον Αθηναίο τον υιό του Ευφορίωνος που έδυσε στον σιτοφόρο Γέλωνα, τη δύναμή του μπορεί να εξιστορήσει το δάσος του Μαραθώνα και ο Πέρσης ο μακρυχαίτης που καλά γνωρίζει».

 

Οι Έλληνες φίλε Ρεχακελ έχουμε ιδανικά και αξίες από το παρελθόν μέχρι και της μέρες μας, δεν πατάμε σε δόξες και δάφνες χαμηλού επιπέδου και το χρέος μας το ξέρουμε καλά, το βλέπεις και στην επιγραφή στον τάφο του Αισχύλου, καμία νύξη για τραγωδία και θέατρο, προηγείται το χρέος για την  πατρίδα, η τιμή,  και ο αγώνας για την  ελευθερία.  Ο Αισχύλος θεωρεί ότι η δύναμη του ήταν στην καρδία του πρωτίστως,  και κατά δεύτερο στο μυαλό του και στην πένα του,  που δημιούργησε  με αυτήν μνημεία αθάνατα  λόγου, που ο ίδιος χαρακτήρισε αποφάγια μπροστά στα πλούσια εδέσματα του Ομήρου! Εμείς όμως, οι απόγονοι του, τα παιδιά του,  θαυμάζουμε αυτήν του την μετριοφροσύνη , που ζητά να συγκριθεί με τον κορυφαίο, τον πρώτο των πρώτων, το πνευματικό Έβερεστ του πλανήτη  και μπροστά του νιώθει μικρός, και χαρακτηρίζουμε το έργο του σαν επιδόρπιο ακριβό μετά τα πλούσιο δείπνο του Ομήρου.

Θαύμασε φίλε Ρεχαγκελ και οι καλοί σου φίλοι δυο από τις πολλές  σκέψεις, που μας άφησε παρακαταθήκες  αυτός ο  μεγάλος σε όλα του Έλληνας άνδρας … ίσως σας βοηθήσουν να ενεργοποιήσετε προς την σωστή κατεύθυνση το μυαλό σας και κερδίσετε και εσείς πρωτίστως,  και όλοι οι άλλοι που διαφεντεύεται τις τύχες τους.

«Η ισχυρογνωμοσύνη που δεν συνοδεύεται από φρόνηση, αξίζει λιγότερο κι απ' το μηδέν.»

«Η δικαιοσύνη λάμπει και μέσα σε φτωχόσπιτα που καπνίζουν και τιμά τους ευσεβείς. Περιφρονεί τη ζωηρόχρωμη αναλαμπή του χρυσού που αποκτήθηκε από λερωμένα χέρια, γιατί είναι συνηθισμένη να πάει κοντά στην αγιότητα και όχι να υποκλίνεται μπροστά στα πλούτη, και κρίνει ανάλογα κάθε πράξη.»

Ενώ ο άλλος μεγάλος της τραγωδίας Ευριπίδης μας είπε *Δεν έχει να φοβάται η χώρα από το Λαό , αλλά από αυτούς που κυβερνούν* .

 

Φίλε Ρεχακελ αν δυσκολεύεσαι εκεί που είσαι, έλα εδώ, παράτα όλα και έλα στην Κρήτη, να ανεβούμε στα βουνά μας να περπατήσουμε, πάρε τους φίλους σου, όλους τους κάλους ανθρώπους και ελάτε κατά εδώ, να φυσήξει ο καθαρός αέρας στις καρδιές και στα μυαλά σας, να ανοίξει το πνεύμα σας, από την κορυφή του Ψηλορείτη διακρίνετε η Σαντορίνη, έλα να πάμε για καφέ στα δυο μεγαλύτερα καφενεία του κόσμου, το ένα είναι στα Ανώγεια, είναι καφενές 3Χ3  και χωρανε όλοι οι καλοί του κόσμου, κερνά καφέδες, ρακή, ρυζόγαλο, και ότι έχει το ψυγείο της  η αδερφούλα του Νίκου του Ξυλούρη,  η Ζουμπουλια, είναι τα πατρικό σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Νίκος,

έλα να προσκυνήσεις τα Ιερά χώματα του Ψηλορείτη, να σε πάμε στον Ιδαίον Άντρο, εκεί που λέει ο μύθος ότι γεννήθηκε ο Δίας, εκεί που ενώθηκε ερωτικά  με την Ευρώπη και γέννησε τους 3 γιους του,   να  αποθέσεις φόρο τιμής στους λεβέντες που γεννά το Κρητικό χώμα.

Αριστερά  διακρίνετε η Ζουμπουλια Ξυλούρη, δεξιά μια παιδική της φίλη, η Ειρήνη, ενώ στο κέντρο διακρίνεται μια θαμώνας-προσκυνήτρια

 

Αν είσαι τυχερός ίσως πετυχεις στην αυλιτσα  τον αδελφό του Νίκου, τον Ψαραντώνη να παίζει λύρα μοναχός κάτω από τα πλατάνια, θα δεις τα πλατάνια να σκύβουν και προσπαθούν να τον αγκαλιάσουν εκφράζοντας την αγαλλίαση και την συγκίνηση τους στο πρόσωπο αυτού του μυθικού άνδρα, άξιο απόγονο του Δια και του Μίνωα.

Δείτε τον Ψαραντώνη σαν ένα διάδρομο προς το μουσικό παρελθόν της αρχέγονης Ελλάδας.

https://www.youtube.com/watch?v=DxN_ArzvsPQ

Τί νότα βγάζει ο αγέρας; Τί νότα βγάζει η πέτρα; Τι νότες βγάζει η σιωπή; Κάποια πράγματα δεν υπόκειντο σε νότες... Έτσι είναι και ο Ψαραντώνης... Και στο κάτω κάτω δεν είμαι μουσικός αλλά όλοι εσείς οι μουσικοί για πείτε μου για ποιο λόγο δημιουργήθηκε η μουσική;; Νομίζω ότι για να αγαλλιάζει και να ταράζει το μυαλό και την ψυχή του ανθρώπου. Και εμένα στην ψυχή μου το καταφέρνει καλύτερα ο Ψαραντώνης αυτό το πράγμα.  Κριτικοί μουσικής παγκοσμίως αναγνωρίζουν τον αρχέγονο αέρα που φυσάει ο Ψαραντώνης.

Και σε αυτό το σημείο θα θυμηθούμε τον άλλο μεγάλο συμπατριώτη σου, μέσα από μια φράση του για την φιλία, που έχει διαχρονική αξία και μοιάζει με την άποψη του Διογένη του κυνικού που έλεγε  << ότι διαφέρει από τα άλλα σκυλιά επειδή δεν δαγκώνει τους εχθρούς αλλά τους φίλους, με σκοπό να τους σώσει>>

Ο Ριλκε πιο κομψά λέει για την φιλία :  Είναι ένα από τα πλέον απόλυτα καθήκοντα της φιλίας: να είναι κανείς καθαρός στο Όχι του, όταν δεν τον κατακλύζει το απόλυτο Ναι.
Τις επιγνώσεις μας τις αποκτούμε πάντα εκ των υστέρων.
Πρέπει να κάνει κανείς μέτρο της ζωής του τη μέγιστη δυνατότητα που φέρει εντός του. Διότι η ζωή μας είναι μεγάλη, και χωρά μέσα της τόσο μέλλον, όσο εμείς μπορούμε να κουβαλήσουμε.

 

 

Δεν υπάρχει χειρότερη φυλακή απ’ το φόβο ν ΡΑΪΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ α μην πληγώσουμε κάποιον που μας αγαπά.

ΡΑΪΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ «Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΡΙΛΚΕ»

Πάνω σε αυτές τις απόψεις κινούμαστε, και αν σε στεναχωρούμαι λίγο, εσένα και τους καλούς σου φίλους, ο σκοπός μας είναι καλός, επειδή σας συμπαθούμε και έχουμε καλά αισθήματα για σας, κάναμε τον κόπο να απαντήσουμε με τόσο μακροσκελή κείμενο που για να δημιουργηθεί χρειάστηκε αρκετός χρόνος και κόπος.

 

O Διογένης ζητά από τον Μέγα Αλέξανδρο να φύγει από μπροστά του γιατί του κρύβει τον ήλιο, όταν ο Μακεδόνας στρατηλάτης τον ρώτησε τη δώρο θέλει να του προσφέρει.

Η  ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

Τον πλησιάζει ο Αλέξανδρος και του λέγει “Είμαι ο Βασιλεύς Αλέξανδρος”. Ο Διογένης ατάραχος απαντά “Και γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων”. Ο Μέγας Αλέξανδρος απορεί και του λέγει “Δεν με φοβάσαι;” Ο Διογένης απαντάει “Και τί είσαι; Καλό ή κακό”. Ο Αλέξανδρος μένει σκεπτικός. Δεν μπορεί ένας βασιλεύς να πεί ότι είναι κακό, και άμα είναι καλό, γιατί κάποιος να φοβάται το καλό; Αντί να απαντήσει ο Αλέξανδρος τον ερωτεί εκ νέου “Τί χάρη θές να σου κάνω;” Και ο Διογένης ξανά με λογοπαίγνιο απαντά “Αποσκότησων με”. Βγάλε με δηλαδή από το σκότος, την λήθη, και δείξε μου την αλήθεια. Με το έξυπνο λογοπαίγνιο του Διογένη, η απάντηση του μπορεί και να εννοηθεί εώς “Σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο”, καθώς οι κυνικοί πίστευαν πώς η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκετε στη λιτότητα, στη ζεστασιά του ήλιου και δεν ζητεί τίποτα από τα υλικά πλούτη. Μόλις το άκουσε αυτό ο Αλέξανδρος είπε το περίφημο: ”Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης”.
Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Διογένης είχαν μια μακρά συζήτηση με μεγάλη σημασία που σώθηκε από τον Δίονα τον Πλουσαραίο. Σε αυτή, ο Διογένης εξηγεί στον Αλέξανδρο πότε ένας Βασιλέας είναι ωφέλιμος. Ο Διογένης αποδίδει την ωφελιμότητα ενός βασιλειά στο “Εάν είναι ωφέλιμος στο λαό”. Για να δώσει ένταση σε αυτόν τον ισχυρισμό του λέει. “Εάν κατακτήσεις όλη την Ευρώπη και δεν ωφελήσεις τον λαό, τότε δεν είσαι ωφέλιμος. Εάν κατακτήσεις όλη την Αφρική και την Ασία και δεν ωφελήσεις το λαό, πάλιν δεν είσαι ωφέλιμος. Ακόμα και εάν περάσεις τις στήλες του Ηρακλέους (Γιβλαταρ)  και διανύσεις όλο τον ωκεανό και κατακτήσεις αυτή την ήπειρο που είναι μεγαλυτέρα της Ασίας και δεν ωφελήσεις τον λαό, πάλι δεν είσαι ωφέλιμος γιατί δεν ωφελείς το σύνολο”.

 

Όλοι καλοί είστε Ρεχακελ, και εσύ καλός είσαι, και η  Μερκελ, και ο Φουχτελ και ο Σόιμπλε,  και όλοι οι άλλοι που αποτελούν την παρέα σας, αλλά και όλος ο κόσμος, μας το είπε ο δικός μας αυτό, ο Σωκράτης, ο φιλόσοφος που κατέβασε την φιλοσοφία από τα ουράνια στον άνθρωπο,  το μεγαλύτερο πνεύμα της ανθρωπότητας, μας είπε επί λέξη τα εξής : *ΟΥΔΕΙΣ ΕΚΩΝ ΚΑΚΟΣ* . Δηλαδή δεν είναι κανείς κακός με τη θέλησή του 

Αγγλικά: no one is voluntarily wicked -Γαλλικά: personne ne fait du mal de son plein gré

Φράση του Σωκράτη, με την οποία εκδηλώνεται η πεποίθηση ότι κανένας άνθρωπος δεν πράττει το κακό με τη θέλησή του, υπό την έννοια ότι κανείς ενώ γνωρίζει ότι κάτι είναι κακό δεν το πράττει. Αν, κατά τον Σωκράτη, πράττουμε το κακό, είναι διότι εκείνη τη στιγμή πιστεύουμε πως κάνουμε κάτι το αγαθό. Πώς λοιπόν κάποιος μπορεί να σταματήσει να πράττει το κακό; Τι είναι αυτό που θα τον οδηγήσει στην επιλογή του καλού; Ο Σωκράτης υποστήριζε ότι μόνο με τη γνώση του πραγματικά καλού και του πραγματικά κακού (άποψη που συνδέεται με την ιδέα της ύπαρξης μιας αντικειμενικής αλήθειας  μπορεί να αποφεύγει κανείς το κακό, αναγνωρίζοντας τη γνώση αυτή ως αρετή.

εικονίζετε ο Σωκράτης να τραβά τον Αλκιβιάδη, προσπαθώντας να του διδάξει τα άριστα, που ήταν επιρρεπής στις ηδονές, μιας και ήταν και πανέμορφος.  Του ζωγράφου  Sensual Pleasure.

 

Ενώ ο Σωκράτης στον διάλογο που μας μεταφέρει ο Πλάτων  "Αλκιβιάδης Μείζων, ή περί ανθρώπου φύσεως, μαιευτικός" μας λέει τα παρακάτω μέσα από έναν εκτενή διάλογο με τον μελλοντικό κυβερνήτη των Αθηναίων, τον άνθρωπο που λάτρεψε η Αθήνα σαν θεό, αλλά και μίσησε σαν τον χειρότερο εχθρό της, λόγο του αλλοπρόσαλλου χαρακτήρα του, που αν άκουγε λίγο τον Σωκράτη είχε την δυνατότητα και τα προσόντα το όνομα του να ήταν γραμμένο με χρυσά γράμματα από την ιστορία, μιας και είχε την ευλογία να έχει κοντά του τον σοφότερο όλων: Κάθε τι που είναι δίκαιο είναι ωφέλιμο, καθετί που είναι ωραίο είναι ωφέλιμο, οπότε καθετί που είναι δίκαιο είναι και ωφέλιμο.

Καθένας που βρίσκεται σε ωραία κατάσταση είναι και σε καλή, καθένας που βρίσκεται σε καλή κατάσταση είναι ευτυχής, είναι ευτυχής επειδή έχει αγαθά (υλικά  και πνευματικά) και αυτά τα απόκτησε λόγο της καλής και ωραίας κατάστασης. Το να είναι κάποιος σε καλή κατάσταση είναι καλόν και αγαθόν.

Τα καλά συμφέρουν, όσοι πράττουν δίκαια, αναγκαία πράττουν ωραία, και όσοι πράττουν ωραία, πράττουν καλά. Και τα καλά συμφέρουν, οπότε τα δίκαια είναι τα συμφέροντα. Αναγκάζοντας τον νεαρό Αλκιβιάδη να συμφωνήσει, ομολογώντας ότι η άγνοια είναι η αιτία όλων των κακών, (μια άγνοια όμως που δεν την γνωρίζουμε, και λανθασμένα πιστεύουμε ότι ξέρουμε πράγματα που δεν ξέρουμε) αφού εξαιτίας της, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, όχι μόνο πράττουμε τα χειρότερα για τους εαυτούς μας, αλλά ευχόμενα για τους εαυτούς μας τα μεγαλύτερα κακά. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη κατάρα, και όχι ευχή.

Καταλήγοντας ο Σωκράτης αναφέρει ότι η απόκτηση άλλων γνώσεων χωρίς την γνώση στου καλού, λίγες φορές ωφελεί, ενώ τις περισσότερες βλάπτει τον έχοντα αυτή την γνώση. Οι περισσότεροι άνθρωποι, μην έχοντας αντίληψη αυτής της άγνοιας, και νομίζοντας ότι ξέρουν, έχουν σαν έχουν σαν αποτέλεσμα να βλάπτονται οι ιδοι, να βλάπτουν τους γύρω τους ανθρώπους, τους λαούς τους αν κυβερνούν, το ζωικό βασίλειο, το φυτικό και τον πλανήτη, έτσι εξηγείτε με σαφήνεια η τρομερή καταστροφή που έχει προκληθεί στον πλανήτη, στην ατμόσφαιρα, και στην χλωρίδα και πανίδα.

Ολοκληρώνοντας ο φιλόσοφος μας συμβουλεύει  ότι πρέπει μια ψυχή η οποία πρόκειται ζήσει, αυτήν την γνώση (του καλού) να την κρατά σφικτά, όπως ακριβώς ο άρρωστος τον γιατρό, διότι χωρίς αυτήν την γνώση, όσο περισσότερο βοηθήσει η τύχη ως προς την απόκτηση χρημάτων, η δύναμης, τόσο μεγαλύτερα σφάλματα θα κάνει. Ενώ όποιος αποκτήσει πολυμάθεια και πολυτεχνεία και είναι στερημένος της γνώσης του καλού, θα είναι σαν να βρίσκεται σε πέλαγος χωρίς κυβερνήτη.

 

 Ο Διονύσιος Σολωμός στο αξεπέραστο έργο του, που δεν είναι ευρέως γνωστό για άγνωστους λόγους  ** Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΣ** μας λέει τα παρακάτω στην εισαγωγή του έργου, για το  θέμα που μας απασχολεί :

 

Εγώ Διονύσιος Ιερομόναχος, κάτοικος στο ξωκλήσι του Αγίου Λύπιου, για να περιγράψω ό,τι στοχάζουμαι λέγω:

 Ό,τι εγύριζα από το μοναστήρι του Άγιου Διονυσίου, οπού είχα πάει για να μιλήσω με έναν καλόγερο, για κάτι υπόθεσες ψυχικές.

Και ήτανε καλοκαίρι, και ήταν ή ώρα οπού θολώνουνε τα νερά, και είχα φθάσει στα Τρία Πηγάδια, και ήταν εκεί τριγύρου ή γη όλο νερά, γιατί πάνε οι γυναίκες και συχνοβγάνουνε.

Εσταμάτησα σε ένα από τα Τρία Πηγάδια, και απιθώνοντας τα χέρια μου στο φιλιατρό (στόμιο) του πηγαδιού έσκυψα να ιδώ αν ήτουν πολύ νερό.

Και το είδα ως τη μέση γιομάτο και είπα: Δόξα σοι ο Θεός.

 Γλυκιά η δροσιά που στέρνει για τα σπλάχνα του ανθρώπου το καλοκαίρι, μεγάλα τα έργα του και μεγάλη ή αφχαριστία του άνθρώπου.

Και οι δίκαιοι κατά τη θεία Γραφή πόσοι είναι; Και συλλογίζοντας αυτό επαίξανε τα μάτια μου στα χέρια μου οπού ήτανε απιθωμένα στο φιλιατρό.

 Και θέλοντας να μετρήσω με τα δάχτυλα τους δίκαιους, ασήκωσα από το φιλιατρό το χέρι μου το ζερβί, και κοιτώντας τα δάχτυλα του δεξιού είπα: Τάχα να είναι πολλά;

«Τον καιρό της Σαπφούς», έργο του Τζον Γουίλιαμ Γκόντγουαρντ, Μουσείο J. Paul Getty (1904).

"Ο όμορφος είναι όμορφος όσο στέκεται μπροστά σου.

 Μα ο καλός είναι όμορφος κι αργότερα και πάντα."

Σαπφώ

 

Και αρχίνησα και εσύγκρενα τον αριθμό των δικαίων οπού εγνώριζα με αυτά τα πέντε δάχτυλα, και βρίσκοντας πως ετούτα επερισσεύανε ελιγόστεψα το δάχτυλο το λιανό, κρύβοντας το ανάμεσα στο φιλιατρό και στην απαλάμη μου.

Και έστεκα και εθεωρούσα τα τέσσερα δάχτυλα για πολληώρα, και αιστάνθηκα μεγάλη λαχτάρα, γιατί είδα πως ήμουνα στενεμένος να λιγοστέψω, και κοντά στο λιανό μου δάχτυλο, έβαλα το σιμοτινό του στην ίδια θέση.

Εμνέσκανε το λοιπόν από κάτου από τα μάτια μου τα τρία δάχτυλα μοναχά, και τα εχτυπούσα ανήσυχα απάνου στο φιλιατρό για να βοηθήσω, το νου μου να εύρει κάνε τρεις δίκαιους.

Αλλά επειδή αρχινήσανε τα σωθικά μου να τρέμουνε σαν τη θάλασσα που δεν ησυχάζει ποτέ,

 ασήκωσα τα τρία μου έρμα δάχτυλα και έκαμα το σταυρό μου.

Έπειτα θέλοντας να αριθμήσω τους αδίκους, έχωσα το ένα χέρι μες στην τσέπη του ράσου μου και το άλλο ανάμεσα στο ζωνάρι μου, γιατί εκατάλαβα, αλίμονον! πως τα δάχτυλα δεν εχρειαζόντανε ολότελα.

 Και ο νους μου εζαλίστηκε από το μεγάλον αριθμό· όμως με παρηγορούσε το να βλέπω πως καθένας κάτι καλό είχε απάνου του.

Οπότε βάση αυτά που μας λέει ο Σολωμός δεν είδε κανένα πραγματικά καλό, αυτό πολύ λεμε αριστο άνθρωπο.

Είχαμε θανατώσει πρωτα τον Σωκράτη,  ο Αριστοτελης την γλιτωσε στο παρα πεντε, τον Χριστό, τον είχαμε σταυρώσει, και κάθε αλλον  μεγαλο,  γιατί δεν αντέχουμε βέβαια τον πραγματικά καλό άνθρωπο, που πέρα από την απλή καλοσύνη έχει αρετές, ανεπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου και το συμφέρων του συνόλου θεωρεί και συμφέρων δικό του, κάτι τέτοιους άνδρες τους τελειώνουμε με συνοπτικές διαδικασίες ειδικά αν μιλούν κιόλας, αν παρεμβαίνουν, φαίνεται ότι χαλούν την πιάτσα όπως λέει ο λαός στις διάφορες μορφές των εξουσιών, αυτά μας λέει και ο Σολωμός, οπότε πορευόμαστε και συμβιβαζόμαστε με το …ότι κάτι καλό έχει ο καθένας μας .

Ο ΣΩΚΡΆΤΗΣ ΠΊΝΕΙ ΤΟ ΚΏΝΙΟΝ

Ο Σωκράτης πίνει το κώνειον  που του έδωσαν οι ίδιοι του οι συμπατριώτες! Γιατί δεν μπόρεσαν να δεχτούν την αλήθεια, δεν την κοίταξαν κατάματα, αλλά αντίθετα άκουσαν τις υπαγορεύσεις των φόβων τους και επέλεξαν, όπως αποδεικνύεται, τον λάθος δρόμο σφαγιάζοντας τον "καλύτερο" συνάνθρωπό τους.

https://www.youtube.com/watch?v=FKO2VqHSxGE  Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ  7^ο κεφαλαιο πολιτειας Πλατωνα.

Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, πως με την μία ή την άλλη μορφή, βλέπουμε να επαναλαμβάνεται το γεγονός αυτό και στις μέρες μας, χιλιάδες χρόνια μετά! Παραδείγματα υπάρχουν στην καθημερινή μας ζωή, είτε από την πολιτική είτε από τη "ζωή στη γειτονιά". Πίνακας του Ζακ-Λουί Νταβίντ (1787) Ο Θάνατος του Σωκράτη

•  Ενώ ο Νιτσε στο ιδιο μηκος κυματος ειπε στον Ζαρατουστρα του:  ότι  οι ανθρωποι ονομασαν Θεο ότι τους αντιστεκοταν και τους  προκαλουσε πονο : κι αληθινα στην λατρεια τους υπηρχε πολυς  ηρωισμος!  Και δεν εμαθαν αλλον τροπο να αγαπουν τον Θεο τους, παρα μονο καρφωνοντας τον ανθρωπο στον σταυρο!

Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι κάπου λέει ότι ο λόγος που σταύρωσαν τον Χριστό, δεν ήταν ότι αυτοχαρακτηρίστηκε βασιλιάς των Ιουδαίων, αλλά γιατί έδιωξε από τον ναό τους εμπόρους, και αυτό δεν το άντεχαν, και του την φυλούσαν.

Είναι ένα από τα ελάχιστα σημεία  που αναφέρετε στην βίβλο ότι ακόμα και ο Υιός του Θεού θύμωσε, θα τα πήρε στο κρανίο που λέμε και τα μάτια του θα πετούσαν αστραπές και κεραυνούς, ας προσπαθήσει να φανταστεί ο καθένας μας αυτή την εικόνα,  πως θα είναι η όψη του Θεού όταν θυμώνει, νιώθω δέος μόνο που το σκέπτομαι!!!

Αγάπη στον πλησίον, ναι αλλά και φωτιές και κεραυνούς στους πιστούς του χρήματος, της αδικίας, της αισχρότητας, της Ιεροσυλίας κ.α

Οι επιχειρηματίες και οι τραπεζίτες εκείνης της εποχής σταύρωσαν τον Θεό, και συνεχίζουν απτόητοι να κάνουν τα ιδία και χειρότερα, προσκυνούν τον Θεό σταυρώνοντας τον άνθρωπο,  δεν παραμελούν βέβαια να πηγαίνουν που και που στις εκκλησίες, να ανάβουν τα κεράκια τους, να κάνουν το σταυρό τους, και την ιδία στιγμή που κάνουν όλα αυτά,  σκέπτονται πιο θα είναι το επόμενο θύμα τους,  όποτε είναι ολόσωστα τα λόγια του Αριστοτέλη , και θα μπορούσε κάποιος να πει, ότι και λίγα λέει για τους πλούσιους.

 «Ε κακομοίρη άνθρωπε», είπε δυνατά, «μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία!
Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την...ώρα που πεθαίνεις, μα 'ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!» 

Ασκητική-Νίκος Καζαντζάκης

Τα φριχτότερα εγκλήματα γίναν υπέρ του Θεού κ' υπηρέτησαν το Διάβολο, υπέρ του Δικαίου κ' υπηρέτησαν το Άδικο, χάριν της «γλυκυτάτης» Ελευθερίας, του υπάτου Καλού, κ' υπηρέτησαν την πικρότερη Δουλεία, το ύπατο Κακό !.. Αύριο, θα γίνουν υπέρ της Ανθρωπότητος, και θα εξαφανίσουν και τα τελευταία ίχνη ανθρωπιάς. Μεθαύριο, χάριν της Μεγαλειοτάτης Επιστήμης και θ' απανθρωπέψουν και τους ρέστους εγκεφάλους. Αντιμεθαύριο..- δεν έχει αντιμεθαύριο !
 Ηρακλής Αποστολίδης, "Ενάριθμα"

 

Άλλωστε εμείς οι Έλληνες αν μελετήσεις και λίγο τι είπε για μας ο πρόγονος  σου ο  Μάρτιν Χάιντεγκερ (Martin Heidegger)  Μια προσέγγιση του μεγάλου ανθρώπου, μια μεγάλη ανθρώπινη προσωπικότητα δεν μπορεί να μπει σε καλούπια, ο πραγματικά μεγάλος άνθρωπος άλλωστε δεν μπορεί να γίνει κατανοητός από μικρότερους… όταν οι άλλοι προσπαθούν να περιγράψουν μια μεγάλη προσωπικότητα, η τα χαρακτηριστικά ενός πλήθους ανθρώπων που είναι αξιοθαύμαστοι. Οποτε η παλαμοκροτουν, η κατηγορουν αυτό που τους ξεπερνα.

οι Έλληνες ήσαν περισσότερο απαισιόδοξοι από όσο ένας απαισιόδοξος μπορεί να είναι. Ήσαν όμως και περισσότερο αισιόδοξοι από κάθε αισιόδοξο. Η ιστορική τους ύπαρξη ευρίσκεται πέραν της αισιοδοξίας και της απαισιοδοξίας».
τέτοιες αποτιμήσεις δεν έχουν σχέση με την Ελληνική ύπαρξη.

Από ότι βλέπεις μας τοποθετεί πέρα από αυτό που λέμε καλό κα κακό, πέρα από το αισιόδοξο και το απαισιόδοξο, μια κατηγορία από μονοί μας. Εραστές του ωραίου, του κάλλους, του δίκαιου, του αγαθού, του άριστου.

Ἐγὼ λέω βὲβαια, σήμερα, μή ξεχνάτε, ὄτι ἡ ζωή εἶναι ἕνα κλάσμα !.. γιὰ ἀριθμητή, ἔχει ὅλα ὅσα ζοῦμε,.. γιὰ παρονομαστή -ποὺναι τὸ μισό τῆς ζωής- εἶν' ὁ θάνατος...
...Ὄποιος ξεχνάει τὸν θάνατο, δέ θάχῃ ποτέ σοβαρή καὶ οὐσιαστική στιγμή !.. 
...Γιὰ σκεφτεῖτε κάτι, δῆτε γὺρα σας τὰ ἔργα, τὰ πολιτικά ἔργα, τἀ πνευματικά ἔργα, τὰ ὁποιαδήποτε ἔργα... τοὺς ὁποιουσδήποτε ἀνθρὼπους ποὺ δουλεύουν, ποὺ κάνουν κάτι... καὶ σκεφτεῖτε, αυτό ποὺ εἶπε, αὐτό ποὺ κάνει ὁ ὑπουργός, ὁ ὐπάλληλος, ὁ διευθυντής, ὁ ὁποιοσδήποτε, ὁ ἐργάτης,.. ξεχνάῃ ; ἤ ἔχει πάντα ὐπόψη του τὸν θάνατο ;.. Γιατὶ ἅμα βάλῃς τὸν θάνατο σὰν παρονομαστή, θὰ δῇς: τὰ σοβαρά νὰ φαίνονται σκέτα φλούδια !.. καὶ νὰ μένουν μόνο κάποια σοβαρά ! Κι ἅμα ψάξῃς θὰ δῇς ὅτι αυτὰ τὰ κάποια, λαμβάνουν ὐπόψη τους τὴν ὕπαρξη θανάτου !..
... Ἡ οὐσία, ἔχει γιὰ παρανομαστή τὸν θάνατο !.. ὄτι παρὰ ταῦτα (!) εἶναι ἄξια !!.. κι ἄς πεθαίνουμε... Εἶναι ἄξια !!!

Ρενος Αποστολίδης

Ενώ ο Φώτος Πολίτης, ένας σύγχρονος σημαντικός Έλληνας μας είπε τα εξής στο ίδιο μήκος κύματος : **οι περισσότεροι άνθρωποι νοθεύουν το ατίμητο δώρο της υπάρξεως τους με το να γίνονται εθελόδουλοι. Πολλοί βαριούνται να  γυμνάσουν το σώμα τους, κι ακόμη περισσότεροι παραμελούν την άσκηση της σκέψης και της ψυχής.

Γιατί δεν είναι απλό πράγμα να ζεις για να γνωρίζεις.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να φέρνεις κάθε μέρα σε κριτήριο αυστηρό τον εαυτό σου, τις ιδεολογίες σου, τα αισθήματα σου, να χτυπάς τρυφερότητες και να αρνείσαι ελπίδες.

Και μόνο όταν το κατορθώνεις αυτό, είσαι άξιος να νιώσεις την ανθρωπιά σου, να πιστέψεις στον άνθρωπο και να συμπαθήσεις τον διπλανό σου.

Και μόνο τότε είσαι άξιος και ικανός να δημιουργήσεις πολιτεία.**

Η  Κοιμωμένη του Γιαννούλη Χαλεπά

 

Πολλοί λένε ότι η Ελλάδα είναι οι αρχαίοι πρόγονοι μας, και εμείς οι νεοέλληνες δεν αξίζουμε τίποτα και δεν έχουμε προσφέρει στην ανθρωπότητα, αυτό είναι λέμε εκ του πονηρού, προσπαθούν εσκεμμένα να μας μειώσουν, και να αποκρύψουν τις δημιουργίες μας από όλο τον κόσμο, και παραθέτουμε μερικά ονόματα και επιφανών νεοελλήνων για του λόγου το αληθές : στον τομέα της ιατρικής έχουμε τον Παπανικολάου με το διάσημο τεστ ΠΑΠ που προλαμβάνει στα πρώτα σταδία καρκίνους στις γυναίκες, τον Καραθοδωρη δάσκαλο του Αϊνστάιν που σε αυτόν οφείλει όπως ο Αϊνστάιν ομολόγησε τις ανακαλύψεις του.

 τον Γιαννούλη Χαλεπά που ειδικά στην ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ με την σμιλα του έδωσε γλυπτά εφάμιλλης αξίας με τους προγόνους μας , σαν γνήσιος απόγονος του Πραξιτέλη, στα πνευματικά τώρα και στην ποίηση η Ελλάδα έδωσε από το 1821 μέχρι τώρα μορφές και έργα ανυπολογίστου αξίας, με πρώτο και καλυτερο  τον Διονύσιο Σολωμό

https://www.youtube.com/watch?v=aYdIzTnjRnY ,  τον Άγιο των Ελληνικών γραμμάτων Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη

https://www.youtube.com/watch?v=-rFQ6RnQLXA,

 

'' Η αργία εγέννησε την πενίαν(φτωχια). Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου '', λέει ο Παπαδιαμάντης.

 

το σκοτεινό τρυγόνι 

https://www.youtube.com/watch?v=iZwC7HLz_cI

Μάνα μου,
εγώ είμαι τ' άμοιρο
το σκοτεινό τρυγόνι
όπου το δέρνει ο άνεμος
βροχή που το πληγώνει..

Το δόλιο
όπου κι αν στραφεί
απ' όπου κι αν περάσει
δε βρίσκει πέτρα να σταθεί
κλωνάρι να πλαγιάσει..

Εγώ βαρκούλα μοναχή
βαρκούλα αποδαρμένη
μέσα σε πέλαγο ανοιχτό
σε θάλασσα αφρισμένη..

Παλεύω με τα κύματα
χωρίς πανί, τιμόνι
κι άλλη δεν έχω άγκυρα
πλην την ευχή σου μόνη.

 

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης   https://www.youtube.com/watch?v=b9NfQVoyc9k

  τον  στρατηγό μας Μακρυγιάννη που με τα περίφημα απομνημονεύματα του,  μας χάρισε και στα γράμματα ένα μνημείο ακατάληπτο, πέρα από την παρουσία του στις επάλξεις και την πρώτη γραμμή στον υπέρ πάντων αγώνα

https://www.youtube.com/watch?v=P55hvanZvUc,

 τον μέγιστο  Γεώργιο Βιζυηνό που με τα 4 αριστουργήματα του( διηγήματα του), μας *πέταξε* την σκέψη μας στα 4 σημεία του ορίζοντα

«Ο Φιλομαθής πτωχός»

https://www.youtube.com/watch?v=pJnYDnOmw7w

Ἀλλοίμονο! εἶμαι φτωχὸ / σ' αὐτοῦ τοῦ κόσμου τὸν τροχό!
εἶμ' ὀρφανὸ καὶ ξένο!...κι' ἀγράμματο θὰ μένω!
Ἀγάπησε καὶ τ' ὀρφανό,/Θεέ μου, τί πολὺ πονῶ!
τὰ γράμματα νὰ μάθῃ,/χίλια κακὰ κι' ἂν πάθῃ.
Ἔ, νὰ λοιπόν! Στὸ ἀψηλὸ/κατώφλοιό σας κι' ἐγώ, δειλὸ
ἐκάθησα πουλάκι/μ' αὐτὸ τὸ τραγουδάκι.
Ὦ σεῖς, τοῦ γένους οἱ τρανοί,/ἡ Τύχη ὅλα τὰ φθονεῖ,
καὶ τίποτε δὲν μένει/πιστὸ στὴν οἰκουμένη.
Δὲν σᾶς ζητῶ οὔτε ψωμί,/οὔτ' ἕνα ῥοῦχο στὸ κορμί•
Διψῶ! διψῶ τὴ θεία/ἀληθινὴ Παιδεία!
Εἶναι 'δικό μου τ' ὀρφανό•/καὶ 'πάνου 'κεῖ στὸν οὐρανό,
δὲν θὰ μετανοήσῃ/ὅποιος τὸ βοηθήσῃ

Γεώργιος Βιζυηνός   https://www.youtube.com/watch?v=Qypox3AVfoI

 

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=5M6SeUEM1iU

, τον  ανεπανάληπτο Κωνσταντίνο Καβάφη

https://www.youtube.com/watch?v=TS905qBqv98 ,

 

τον Κωστή Παλαμά που εκτός από μερικά πολύ σπουδαία ποιήματα που έραψε, έγραψε   το καταπληκτικό :   *Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και  με το  αίμα*

https://www.youtube.com/watch?v=G53l53EWmRE

, τον άφθαστο Κώστα Καρυωτάκη, που έγραψε με το αίμα του, και ως γνωστό το αίμα είναι πνεύμα

https://www.youtube.com/watch?v=ztKgfBYEvXk ,

Κωστα Καρυωτακης- Μαρια Πολυδουρη

 

 τον πελώριο   Κώστα Βάρναλη https://www.youtube.com/watch?v=v018Oz-brfU,  που μας χάρισε στιγμές ανεπανάληπτες με την πένα του,

https://www.youtube.com/watch?v=t4362_dEt4c

 

 https://www.youtube.com/watch?v=517B9_paveM

τον μεθυστικό  Νικηφόρο Βρεττάκο

https://www.youtube.com/watch?v=7oDGyphrKzQ

 

με την ποίηση του που χαϊδεύει ψυχές, τον Ελύτη που με τις λέξεις ζωγραφίζει τα ακρογιαλιά του Ομήρου 

https://www.youtube.com/watch?v=xYjohELUfcw,

  τον Νίκο Καζαντζάκη που με τον Καπεταν Μιχάλη  (Ελευθερία η θάνατος), και τον Ζορμπά απογείωσε την Κρήτη με το πρώτο του βιβλίο, ενώ με το δεύτερο τον Έλληνα, και γνώρισε τους  συγχρόνους Κρητικούς στον κόσμο και τους έκανε  κτήμα του κάθε ενός https://www.youtube.com/watch?v=MksvieeIqT4 ,

 

 τον ογκόλιθο των γραμμάτων  Ρενο Αποστολίδη, με την τρομερή του πένα που ακόνιζε στην μεγάλη καρδία του   https://www.youtube.com/watch?v=BB8rpS7G72k και της προσωπικής ακεραίας και  ανέντακτης ζωής,  όπως συνήθιζε να μας λέει ότι " Με το διαμάντι μιας συνείδησης προσωπικής τα πάντα σκίζεις! https://www.youtube.com/watch?v=5FpJGJC8LE8, στο μήνυμα του προς όλους εμάς έλεγε τα εξής : Ἀπευθύνομαι στὴν καρδιὰ μόνο νέων, καὶ τοὺς βεβαιώνω μὲ τὸ λόγο τῆς τιμῆς μου: Μορφώστε τοὺς ἑαυτούς σας σὲ πνεῦμα κ' ἐλευθερία, γιατὶ κανείς καὶ τίποτε ἀπ' τὸν κόσμο ποὺ σᾶς περιβάλλει τρομερὰ σκευωρημένος δὲν θὰ σᾶς μορφώσῃ σὲ πνεῦμα κ' ἐλευθερία ! Μορφώστε τοὺς ἑαυτούς σας σὲ ὄργανα ποιότητας, γιατὶ τὸ γράδο τῆς ποιότητας κατέβηκε στὸ μηδέν, κ' ἡ ποιότητα εἶναι τὸ αἷμα τοῦ Σώματος, κ' ἡ ζωὴ δίχως αὐτὴν ἐστάθηκε ! Μὴν κοιτᾶτε τί σᾶς ὑπόσχονται καὶ τί σᾶς ἐπιδεικνύουν, ἑλκυστικά, γιὰ νὰ ''κληρονομήσετε''. Δὲν ἀποσκοποῦν, μὲ ὅλα τους, παρὰ στὴν ὅσο γίνεται μακρότερη συντήρησή τους πάνω στὸ σῶμα τῆς ζωῆς, ποὺ γραπωμένοι τὴ ρουφοῦν καὶ τὴ σκοτώνουν, κ' ἐκεῖνο ποὺ θὰ βρῆτε σεῖς μετὰ νὰ ζήσετε δὲ θὰ ''ζῆται'' !
 

ΡΕΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Και κάπου αλλού αναφέρει, για την ζωή του και στάση του γενικότερα :

Κ' ἐγώ, ἀπὸ τὴν πλευρά μου, πιστεύω πὼς ὅ,τι λέω πάει στὸ βάθος τῶν συνειδήσεων -κάποιων συνειδήσεων- καὶ δημιουργεῖ κριτήρια,στὰ ὁποῖα δὲν ἀντέχει ἡ πολιτικὴ ἀνουσιότητα καὶ κενότητα τῶν φορέων καὶ τῶν κομμάτων καὶ τῶν παρατάξεων καὶ τῶν σχημάτων τοῦ Κονφόρμ! Πιστεύω, ἐντέλει, πὼς λίγο ἀκόμα, ὄχι πολύ, θὰ χορεύουν στὸν Τόπο μας τὶς γελοῖες πολιτικὲς καντρίλλιες τους οἱ κενοί, γιατὶ θὰ ξυπνήσῃ,θὰ ξυπνήσῃ φοβερά, μήν πλανιέστε, ὁ Λαός αὐτός... Ἐγὼ πάντως καὶ θὰ πεθάνω ἀκόμα, ἀλλὰ θὰ κάνω τὸ πᾶν γιὰ νὰ τὸν ξυπνήσω, νὰ τὸν ξεσηκώσω!

Το βίντεο που ακολουθει είναι συγκλονιστικό, ειδικά στο τέλος του που δείχνει, τις αρχές του, τις αξίες του,  το ήθος και το ανάστημα του ανδρός.

https://www.youtube.com/watch?v=g2FGY231Y_8

 

Οι δυο πράξεις του Ρενου, η πρώτη να μην ρίξει σφαίρα στον πόλεμο, αλλά και η δεύτερη ακόμα σημαντικότερη, να αρνηθεί να ζήσει ζωή γουρουνίσια όπως ο ίδιος λέει, προτείνοντας να πεθάνει, παρά να γουρουνοποιηθει, τον αναγάγει αυτόματα στην σφαίρα των μεγάλων, και του δίνει μια θέση στο πάνθεον των πραγματικά μεγάλων όλων των εποχών, από μόνη της, μιας και δείχνει έναν άνθρωπο με πνευματική δημιουργία και πράξεις εξίσου μεγάλες, άρα έναν άνθρωπο συνεπή και αληθινό. Το ανάστημα του ανδρός δεν είναι εύκολο από μας να μετρηθεί, μιας και τα δικά μας μέτρα και σταθμά είναι ακόμη περιορισμένα και τα υπερβαίνει κατά πολύ. Αναγκάζει όμως την ιστορία να  υποκλιθεί μπροστά του, και να τον κατατάξει εκεί που πραγματικά αξίζει, και αυτή δεν κάνει λάθος, αργεί καμία φορά, αλλά δεν λησμονεί.

Εμείς δηλώνουμε αδυναμία να το κρίνουμε και να τον τοποθετήσουμε στην κλίμακα των μεγάλων.

 Τον Λιαντινη τον Δημήτρη τον σύγχρονο δασκαλο (Εν αρχή ην ο δάσκαλος… Γιατί; Απλά γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου.  Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. Η δουλειά του δασκάλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας  Και στο τέλος τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψυχή μας… Ο δάσκαλος είναι ο φυτουργός και ο σπορέας του λόγου. Εκείνου του λόγου που το τέταρτο Ευαγγέλιο τον αναφέρει στο Θεό.

Χωρίς το δάσκαλο ο λόγος θα σάπιζε άχρηστος μέσα στο έλος του κρανίου μας. Όπως σαπίζει άχρηστο το τραίνο που ρεμίζαρε για πάντα στο σταθμό…….. Μ΄ ένα λόγο ο δάσκαλος είναι ο ποιητής του ανθρώπου. Με την κυριότητα που ποιητής του κόσμου είναι ο Θεός. Χωρίς το δάσκαλο το πνεύμα που πνέει θα παρεπόμενε  άψυχος άνεμος. Γαρμπής, δηλαδή, πουνέντες σοροκάδα κα παγωμένος Σκίρωνας. Και θα φυσούσε μάταια στις άκριες των βουνών, στις φυλλωσιές, στα συστήματα των υδάτων……… Γιατί ο δάσκαλος, είναι ο πυρφόρος της γνωστικής συνείδησης. Η λειτουργία που τελεί είναι θεία. Η μόνη θεία λειτουργία σε γη και ουρανό. 

Δάσκαλος σημαίνει να χρίζεις στο μάρμαρο της γνώσης και να γκρεμίζεις  την αχεπλιθια της πρόληψης. Σωστή παιδεία θα πει να μαθαίνεις τους νέους την ζωή, και να τους ξεμαθαίνεις τις δεισιδαιμονίες που από νήπια τους παίρνει να παράδοση άρρωστη, μέσα από την οικογένεια, την κοινωνία, την πολιτεία, την εκκλησία, τα μέσα ενημέρωσης και τους άλλους παράγοντες της αγωγής……..

Το ένα είναι λοιπόν να ριζώσουμε το νέο στην ζωή. Το άλλο να ξεριζώσουμε από μέσα του την ψευτιά……..

Όχι θεωρίες και λόγια, όχι άψυχα και νοερά σκύβαλα των βιβλίων, που ούτε καταπιάνονται, ούτε μασιούνται…..

Μάθηση  δίκαιη και σωστή σημαίνει  ζωντάνευα,  αμεσότητα, σφυγμός μεστωμένος, κρούση κατά μέτωπο με τα πράγματα. Σημαίνει να πίνουμε στο ποτήρι το ίδιο μας το αίμα.) 

<Τα Ελληνικα>  Δ. Λιαντινης https://www.youtube.com/watch?v=x2DzL5fBWg8

Δημητρης Λιαντινης

 

Τον  φιλόσοφο-ποιητή,  που πέρασε σαν διάττοντας αστέρας από την γη, Άστρο Λαμπρό, που μας χάρισε στα λιγοστά βιβλία που έγραψε λάμψη εφάμιλλη των μεγάλων κλασσικών μας φιλοσόφων

https://www.youtube.com/watch?v=-eHuDZpixuc

«Μικρότερο κακό είναι η αγραμματοσύνη, παρά η κακή και χωρίς μέθοδο εκπαίδευση. Είναι βέβαιο πως ανάμεσα στους αγράμματους ευκολότερα βρίσκει κανείς άνθρωπο ενάρετο, παρά ανάμεσα σ' εκείνους που εκπαιδεύτηκαν χωρίς σωστή μέθοδο.»
Αδαμάντιος Κοραής
 

Τα επακόλουθα από την αθλία παιδεία μας διαπιστώνει ο φιλόσοφος στο παρακάτω κείμενο, ερμηνεύοντας και συνδέοντας την παθολογική και νοσηρή  κατάσταση της εποχής μας, που πολλοί άνθρωποι έχουν  αναγάγει τα ζώα σε ανθρώπους, τρέφουν υπερβολική αγάπη προς αυτά, τα πηγαίνουν σε κομμωτήρια, του αγοράζουν και ρούχα από την τελευταία λέξη της μόδας, τα κοιμίζουν στα κρεβάτια τους  κ.α

<<Ο πολιτισμός σήμερα διαπλάθει μαζικούς αριθμούς ανθρώπων απανταχού του πλανήτη με δείκτη ύπαρξης τόσο βλαμμένο και τόσο βλαπτικό για το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων, που αναγκάζεσαι να παραδεχθείς ότι τέτοιοι άνθρωποι σαν κοινωνικές μονάδες υπολείπουνται συντριπτικά σε σύγκριση με τα αθώα μικρά ζώα. Αιτία που αρκεί να ερμηνέψει το παράλογο φαινόμενο της εποχής, ν’ αγαπούν πολλοί ένα σκύλο ή μία οικόσιτη μαϊμού περισσότερο από τους ανθρώπους.>>

 

 

 

 τον πολυγραφότατο  Σαράντο Καργακο με τα 85 βιβλία του--δάσκαλος – ιστορικός

https://www.youtube.com/watch?v=myEsWKJD2xU

  ίσως ο κορυφαίος Έλληνας εν ζωή, μαζί τον Κώστα Ζουράρι, στα μουσικά δρώμενα γνωστός και καταξιωμένος παγκοσμίως ο Βαγγέλης Παπαθανασίου,  γνωστό παγκοσμίως ως Vangelis.  ο Μίκης Θεοδωράκης πρωτίστως

και ο Μανός Χατζηδάκης κατά δεύτερο λόγο δημιούργησαν έργο επικό,  για την Μαρία Καλλας δεν θα πούμε, γιατί την ξέρουν ακόμα και οι αγέννητοι!

 Δεν θα δώσουμε συνέχεια στον μακρύ κατάλογο των  νέο Ελλήνων για να μην κουράσουμε τους αναγνώστες.

 

<<Ο Σολωμός και ο Κολοκοτρώνης, ο Βενιζέλος ο Κάλβος, και οι άλλοι μεγάλοι και τίμιοι επώνυμοι είναι ο Κανένας που ενίκησε τον κύκλωπα της Μέριμνας, και καταστάθηκε να γίνει ο ένας με τ' όνομα. Είναι οι άνθρωποι, που, ένας ένας στο πόστο του, εκάμανε τον αγώνα και ζήσανε την αγωνία, που έκαμε και έζησε στην αρχή της Κυκλώπειας ο Κανένας, για να γίνει στο τέλος ο Οδυσσέας. Δρόμος, ε!»

 Δημήτρης Λιαντίνης - "Γκέμμα"

 

 

Δεν είναι άξιο απορίας που εμείς οι νεοέλληνες δεν είμαστε  ευρέως γνωστοί, η συκοφάντηση, η παραπληροφόρηση, και οι τόνοι λάσπης που δεχόμαστε συνεχώς, η καταπίεση που δεχόμαστε συνεχώς και η εν γένει φίμωση των  φωνών μας, έχουν κάνει καλά την δουλειά τους, προσωρινά όμως. Οι άξιοι, οι ικανοί νεοέλληνες, κρύπτονται εδώ και καιρό, όχι μόνο από τον Ελληνικό λαό, αλλά και από την ανθρωπότητα, και προβάλλονται εσκεμμένα ,  οι ανάξιοι, οι κενοί, οι φελλοί,  οι μασκαράδες σαν απόγονοι των Αρχαίων προγονών μας, αναγκάζοντας ακόμα και τα σαλιγκάρια και τα χελωνάκια να γελούν με αυτούς. Η αξία μας , οι αξία των νεοελλήνων  θα φανεί, η αλήθεια δεν κρύβεται, και αν κρύβεται είναι για λίγο, πάλι  θα λάμψει πάλι και θα φωτίσει την ανθρωπότητα.

''...κι αν πράγματι ο κόσμος είχε δίκιο, αν αυτή η μουσική στα καφενεία, αν αυτές οι μαζικές διασκεδάσεις, αν αυτοί οι άνθρωποι που είναι ικανοποιημένοι με τόσα λίγα, έχουν δίκιο, τότε εγώ έχω άδικο, τότε είμαι τρελός, τότε είμαι πράγματι ο λύκος της στέπας, όπως συχνά αποκαλούσα τον εαυτό μου, το ζώο που χάθηκε σ' ένα ακατανόητο κόσμο, και δεν μπορεί να βρει μια πατρίδα, αέρα και τροφή.''

(Έρμαν Έσσε- Ο Λύκος της Στέπας)

 

 

Στα Χάνια αν βρεθείς  έλα να μας βρεις στον καφενέ  * ΜΑΝΟΥΑΛΙ   ΚΑΦΕΝΕΙΟ *  που συχνάζουμε, είναι στο κέντρο της πόλης, ένας καφενές 3Χ5 και χωρά όλους τους  ανθρώπους, καλούς και κακούς, τους κακοποιους,  τους αδικημενους,  τις πορνες, αλλά και τους αγίους.

Ο Μανουάλις  ( κατά κόσμο Μιχάλης Μινουδακης) αν εξαιρέσουμε ότι φτιάχνει μάπα καφέδες, εκεί έχει τον σύντροφο του Νίκο Μπουρμπακη που μας φροντίζει, μας φτιάχνει, πέρα από  την πλούσια βιβλιοθήκη που μας παρέχει,  και τις θεματικές βραδιές,  που μας χαρίζει, που θυμίζουν το αρχαιοελληνικό συμπόσιο του Πλάτωνα , βραδιές σκέψης, λόγου, προβληματισμού, ουσιαστικού διαλόγου με συνοδεία  πλούσιων εδεσμάτων και οίνου,  κρεμουλες  με σπιτικό ανθόνερο, μας φτιάχνει και υπέροχα φρουι – ζελεδακια (το φάρμακο μας),  γλυκά του κουταλιού, νεραντζάκι πικρό, λεμόνι, σταφύλι, μας φτιάχνει και κιοφτεδακια της Μάνουλας,( της Παναγίας,  της Αγγέλας, της Βασιλείας, της μανούλας που πάντα και για πάντα μας αγαπά και δεν μας εγκαταλείπει ποτέ)  όπως τα λέει, και πολλές άλλες λιχουδιές, Σε μια Επιστολή του (19.10), ο  φιλόσοφος Σενέκας μας πληροφορεί πως ο Επίκουρος  είπε ότι: «Μη σε απασχολεί τι τρως και πίνεις,  αλλά με ποιους τρως και πίνεις»  και από λεφτά όταν έχουμε δίνουμε, και αν δεν έχουμε και έχουμε ανάγκη, τότε μας δίνει αυτός από τα δικά του, τέτοιος καφενές είναι το ΜΑΝΟΥΑΛΙ.

Αριστερά η Κα. Φρουφρούλα - Επιστήμη  - Δεξιά η Κα. Αγγέλα η νεότερη

 

Μας αγαπά όλους σαν παιδιά του, από ότι έχουμε καταλάβει, αλλά δεν μας το  λέει για να μην *πάρουμε αέρα * και κάνουμε κατάχρηση της πελώριας αγάπης του, σαν την αγάπη της μεγάλης μάνας,  μας περιβάλλει, και μας αγκαλιάζει αυτή του η αγάπη, ακόμη και όταν δεν είμαστε κοντά του, ακόμα και όταν δεν τον βλέπουμε. Ο Μανουαλις, ο άρχοντας της κατσαρόλας,  λέει χαρακτηριστικά ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση για ένα μάγειρα από το να στέκεται μακριά από την τράπεζα και να παρακολουθεί τα πρόσωπα των αγαπημένων φίλων του να τρώνε το φαγητό του. Ο ένας ευχαριστημένος να σηκώνει το φρύδι, ο άλλος θέλει να πει κάτι, μα δεν μπορεί γιατί έχει γεμάτο το στόμα και μένει στον ψίθυρο, ο τρίτος ικανοποιημένος σκύβει και λέει κάποιο σχόλιο στον διπλανό του, και συμπληρώνει ο Μανουαλις πως τα πάντα στην μαγειρική είναι εκδήλωση αγάπης.

Ήδη η Γεωργία Κιουσεντερλη, μια νοητή  θαμώνας του καφενέ  έγραψε και δυο  μαντινάδες  για το Μανουάλι :  <<Ο καφενές αυτός είναι χαρά μεγάλη, γιατί αυτός που τον διοικα έχει καρδία μεγάλη!>> Και για όσους θα επισκεφτούν τον Ιερό αυτόν χώρο μια μαντινάδα ειδοποίηση  <<Γιατί εκεί όταν θα πας και τον ανταμώσεις, θα δεις ότι έχει καρδία μάλαμα και κοίτα να μην του την ματώσεις.>>

Τώρα τελευταία  ο Μανουαλις μας υποσχέθηκε να μας πάρει και μικρό λεωφορείο να μας πηγαίνει εκδρομές τις Κυριακές  μετά την εκκλησία βέβαια , https://www.youtube.com/watch?v=RpxN9-oIBrU  και το καλοκαίρι μας υποσχέθηκε, αν είμαστε καλά παιδάκια,   στις κούνιες είπε ότι θα μας πηγαίνει και στις τσουλήθρες, ενώ όταν κάνει πολύ ζέστη  θα μας πηγαίνει και για  μπανακια στη θάλασσα, θα μας πάρει και σωσίβια με παπάκια, και μπρατσακια, και θα έχει σφυρίχτρα στο στόμα να μας ειδοποιεί να μην πηγαίνουμε στα βαθειά και πνιγούμε, μιας και στο κολύμπι είμαστε άσχετοι, πνιγόμαστε εμείς οι βουνίσιοι σε μια κουταλιά νερό, η μόνη σχέση που έχουμε με το νερό, είναι το  βρόχινο, που όταν βρέχει και μάλιστα όταν βρέχει καταρρακτωδώς βγαίνουμε έξω και χορεύουμε Χανιώτικο συρτό και πεντοζάλη, συντροφιά με τις  αστραπές και τους κεραυνούς, για να μας βλέπει ο Θεός, να χαίρεται με μας, και να μας καμαρώνει.  https://www.youtube.com/watch?v=Pv8kHiWTxEQ  Εμείς κολυμπάμε στα πελάγη τα πνευματικά, σε εκείνα τα άπατα νερά είμαστε δεινοί κολυμβητές. 

Θα μας αγοράσει  από ότι μας υποσχέθηκε και κοντά παντελονάκια και φανελάκια για να μας κάνει ομάδα να παίζουμε για να γυμνάζουμε και λιγάκι το σώμα μας, μιας και  μας λέει o Nίκος Γεορντομιλάκης ότι το  σώμα είναι το  *σήμα*  (σήμα =τάφος) της ψυχής, και δεν πρέπει να το αμελούμε και να δίνουμε όλη μας την βαρύτητα στα πνευματικά,   «νους υγιής εν σώματι υγιεί»  μας είπαν οι προγονοί μας και το τηρούμε με ευλάβεια, ναι,  πρώτα ο νους και κατόπιν το σώμα, όλα ξεκινούν από τον νου και για αυτο δίνουμε μεγάλη βαρύτητα εκεί, για να μην γίνουμε μερικά κιλά κρέας με 2 πόδια που περπατά.

Η Γεωργία Κιουσέντερλη αριστερά , δεξιά η Αργυρώ Γεωργιακάκη και αναμεσά τους ο Ερμής.

 

"... Κάθουμαι και κοιτάζω έτσι ώρες πολλές στην ακροθαλασσιά, τα φύκια, τα δυό νησιά αντίκρυ, τ' αερικά βουνά. Ησυχία είναι μέσα μου, κι απ' έξω η πλάση ειρηνεμένη και βλογημένη. Η βουή του κόσμου, σαν να ναι ψέμα, ένας βραχνάς που έσβησε και χάθηκε. Δεν έχω έγνοιες, μηδέ φιλοδοξίες. Ο πελαγίσιος αγέρας σκόρπισε το σμάρι τις σφήκες που ζαλίσανε το κεφάλι μου. Εδώ, σε μιά ώρα μέσα, ζεις όσο δε ζει αληθινά ούτε μέσα σ' ένα χρόνο ο αεικίνητος άνθρωπος της μηχανής, και του παρά. Τί λέγω; Κι εκατό, και διακόσια χρόνια να ζήσει ένας τέτοιος σε τούτον τον κόσμο, δεν θα καταλάβει ό,τι νιώθει σε μια ώρα ο από μέσα άνθρωπος από το βαθύ μυστήριο του κόσμου!

Δυστυχισμένοι! Εσείς που έχετε την ιδέα πως είσαστε ζωντανοί, γιατί στριφογυρίζετε μέρα-νύχτα, σαν τις μηχανές που προσκυνάτε!
Όσο ζωντανές είναι αυτές οι μηχανές, άλλο τόσο ζωντανοί είστε κι εσείς..."

Φώτης Κόντογλου, "Ευλογημένο Καταφύγιο"

<< Αυτοί των οποίων τα σώματα είναι σε καλή κατάσταση μπορούν να αντέξουν τη ζέστη και το κρύο· ομοίως αυτοί των οποίων οι ψυχές είναι σε καλή κατάσταση μπορούν να αντέξουν το θυμό, τη λύπη, και την χαρά, και κάθε άλλο συναίσθημα.>>

ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ - Αποσπάσματα § 20

Την ομάδα μας θα την ονομάσουμε Football Club MANOUALI F.C με έμβλημα φυσικά το μανουάλι, και τα χρώματα μας θα είναι χρυσό και μαύρο, όπως τα χρώματα του χρυσαετου Ρεχαγκελhttps://www.youtube.com/watch?v=hIeneNcpWuk   αν μας κάνεις μια καλή πρόταση συνεργασίας πιθανών να σε δεχτούμε σαν προπονητή, η αν η Αγκελα Μερκελ,  που μας είπες ότι κατέχει από ποδόσφαιρο μας κάνει μια σοβαρή πρόταση, τότε συζητούμε να της δώσουμε το τιμόνι της ομάδας μας, μιας και εκεί πιθανών να είναι καλύτερη από ότι στα πολιτικά.

 

Ας αναλάβει προσωρινά η σύζυγος σου  Μπείτε την αρχηγία της χώρας σας, αυτή φαίνεται πιο μορφωμένη, θα γίνει πιο κάτω αναφορά στο πρόσωπο της.

Εμείς δεχόμαστε ότι η Μερκελ πράγματι είναι καλή, αλλά πάσχει από  την λεγόμενη Σωκρατική άγνοια, δεν ξέρει την δικαιοσύνη και την φρόνηση, και λόγο αυτής της άγνοιας κάνει μεγάλα και πολύ σοβαρά σφάλματα, που επηρεάζουν, δυσκολεύουν , και σε αρκετούς  κάνουν μαρτυρική την ζωή, εντος και εκτός Γερμανίας.

Οποίος αγνοεί τα δικά του, θα αγνοεί υποχρεωτικά και των άλλων, όποτε αγνοεί και τα θέματα των πόλεων. Όποτε αυτός ο άνθρωπος θα ήταν δυνατών να γίνει πολιτικός, μιας και αγνοεί τα θέματα των πόλεων, ούτε βέβαια καλός διοικητής του οίκου του, γιατί δεν ξέρει το σωστό και το δίκαιο και κάνει σφάλματα, και οποίος κάνει σφάλματα θα δυστυχήσει στον ιδιωτικό και στον δημόσιο βίο, και όποιος δυστυχεί είναι άθλιος.

Στο κέντρο εικονίζεται ο γνωστός και αγαπητός σε Έλληνες και φιλέλληνες, και μισητός από μισέλληνες και ανθέλληνες,  Μανουάλις ( Μιχάλης Μινουδακης), αριστερά η μια από τις 3 κόρες του η κυρία Αγγέλα η νεώτερη, οι άλλες δυο είναι η Αγγελική και η Γεωργία, μιας και εδώ και λίγες μέρες ο Μανουαλις είναι πολύτεκνος,  δεξιά ο υιός του Μιχάλης, στην Φώτο δεν εικονίζονται τα 10+ εκατομμύρια  των Ελλήνων που είναι και αυτά παιδιά του, ούτε τα πολλά εκατομμύρια φιλελλήνων, που είναι και αυτά παιδιά και αδέλφια του μαζί.

 

Αναγωγικά καταλήγει ο Σωκράτης ότι δεν είναι δυνατόν, να είναι κάποιος ευτυχής, αν δεν είναι δίκαιος και καλός, και όποιος ενεργεί κατά αυτόν τον τρόπο, ενεργεί όπως θέλει ο Θεός, ενώ όσοι ενεργούν κακά, είναι όχι μόνο άθλιοι, αλλά αθλιότατοι, και ούτε όποιος πλουτίζει απαλλάσσετε από αυτήν την αθλιότητα, αλλά μόνο όποιος έγινε καλός και φρόνιμος.

Όποιος τώρα θέλει να ευτυχήσει και να προσφέρει στα ζητήματα τα πολιτικά, να γίνει αρχηγός, η ηγέτης, πρέπει να φροντίζει, όχι μόνο πως θα γίνει αρχηγός και τέτοια θέματα, αλλά πως θα προετοιμάσει τον αυτό του με δικαιοσύνη και σωφροσύνη, και όταν είναι έτοιμος και γεμάτος με όλα αυτά, από την θέση του αρχηγού θα μεταδώσει στους πολίτες κάτι από την αρετή του.

Αν ο αρχηγός και ο λαός λειτουργούν δίκαια και φρόνιμα, θα ενεργούν όπως θέλει ο Θεός, με το βλέμμα στραμμένο στο Θείον και φωτεινό, σωστά και καλά.

Ο μέγιστος  τω φιλοσόφων, Σωκράτης  μας εγγυάται προσωπικά πια, ότι αν εξακολουθήσουμε τις Θεϊκές συμβουλές του θα ευτυχήσουμε όλοι.

Αν έχεις ακούσει για το περίφημο Ελληνικό σουβλάκι το Greek souvlaki, έλα εδώ, στα Χανιά, να δοκιμάσεις το καλύτερο στον *ΚΟΥΜΠΕ*, το Cretan soublaki,  και πολλά άλλα είδη κρεάτων στα κάρβουνα, όπως κοκορέτσι, αρνί, κοντοσουβλι κ.α Εκεί θα μας βρεις πολλά βράδια να συζητούμε με τον Μανώλη  Μπεχλιβανακη, και να ανταλλάσουμε απόψεις για το πότε ένας άνθρωπος είναι οφ σαιτ στην ζωή, για το πότε δίνουμε κίτρινη κάρτα σε κάποιον, για το πότε τον πετάμε έξω από την ζωή με απευθείας κόκκινη κάρτα, και πόσες αγωνιστικές του δίνουμε για τιμωρία. Για σένα Ρεχαγκελ ο Μανώλης ζητά μια ήπια  τιμωρία, καμιά 700αρια αγωνιστικές και πάλι λίγες λέει ότι είναι, μιας και δεν άκουσες την γυναίκα σου την Μπεατα που σου συστήνει να μην μιλάς, όπως μας έχεις εσύ αποκαλύψει,  «Η γυναίκα μου λέει ότι οι καλύτερες συνεντεύξεις είναι εκείνες που δεν δίνω», είχες πει σε ανύποπτο χρόνο… τι κρίμα για σένα που δεν την άκουσες φίλε. Πολύ Αριστοφάνη διαβάζεις φαίνετε που θέλοντας να διακωμωδήσει τον Ευριπίδη έγραψε σε ένα έργο του τα εξής : «Κυράδες μου, φιλοδοξία καμιά δεν μ' έσπρωξε ν΄ανέβω ΄δω στο βήμα να μιλήσω, μα τις δυό θεές. Όμως βαρετά το φέρνω η δύστυχη, από καιρό τώρα, που βλέπω να μας σέρνει στη λάσπη ο Ευριπίδης, ο γυιός της χορταρούς, και ν΄αραδιάζη για μας πολλές και κάθε είδους βρισιές. Πόσα, μαθές, δεν σώριασε εις βάρος μας; Και που δεν μας διέσυρε, σαν του ΄τυχαν θεατές και τραγωδοί και χοροί, ονομάζοντάς μας μοιχαλίδες, λυσσασμένες για άντρες, μπεκρούδες, προδότρες, γλωσσοκοπάνες, χωρίς καμιά αρετή, και για τους άντρες μεγάλη συμφορά;» (Αριστοφάνης, Θεσμοφοριάζουσες), αν ήσουν πιο επιμελής θα έβρισκες και κάτι σημαντικό που είπε ο Ευριπίδης που τις ονομάζει βεβαία σαν  «τις πιο δυστυχισμένες απ’ όλα τα πλάσματα που έχουν ψυχή» και  παρακάτω λέει : «Το γυναικείο μυαλό είναι τρομερό στην κατάστρωση τεχνασμάτων.», και πραγματικά κατηγορεί τις γυναίκες μπορεί κάποιος να πει, η να πει ότι απλά καταγράφει μια πραγματικότητα που είναι ενοχλητική βεβαία, αλλά δεν ευθύνεται αυτός που καταγράφει την πραγματικότητα, δεν την δημιούργησε αυτός, με την εξής φράση : «Η γυναίκα είναι ένα πλάσμα γεμάτο φόβο, φοβάται πολύ τις μάχες και τρέμει μόλις δει σπαθί. Μα μόλις βρεθεί μέσα στον κύκλο των συζυγικών της καθηκόντων, δεν υπάρχει ψυχή περισσότερο διψασμένη για αίμα.» ενώ συμπληρώνει ότι «Από μεν την κακή γυναίκα τίποτε δεν υπάρχει χειρότερο, από δε την καλή κανένα άλλο δεν επλάστηκε ανώτερο σ' αξία αγαθό.»

Στο ίδιο μήκος κύματος ο συμπατριώτης σου ο Άρθουρ Σοπενάουερ Arthur Schopenhauer, είπε: << Η όμορφη γυναίκα είναι στολίδι κι η καλή θησαυρός>>, ουσιαστικά μεταφράζοντας τον Ευριπίδη που είπε : «Όχι η ομορφιά, ω γυναίκα, αλλά οι αρετές ευχαριστούν τους άντρες.» ενώ ο μεγαλος Διογενης ο κινικος ειπε το καταπληκτικο  <<Λυχνίας σβησθείσης, πάσα γυνή ομοία>>

https://www.youtube.com/watch?v=CMcgn8KAfW8

 

  Μπορούσες να μιλάς για γκολακια, για συστήματα ποδοσφαιρικά, για πέναλτι, για στημένες διαιτησίες,  και τέτοια, τα άλλα τι τα θελες φίλε ;   Να τις ακούμε τις γυναίκες που και που, να μην απαξιώνουμε συνεχώς την γνώμη τους, σπανίως, πολύ σπανίως βέβαια λένε, η προτείνουν κάτι σωστό.  Θα σε υποχρεώσουμε μέσα στον χρόνο τιμωρίας σου να διαβάσεις  όλους τους κλασσικούς Έλληνες πρώτα, και χάριν διασκέδασης και παιχνιδιού,  να διαβάζεις και Μίκυ Μαους, Τιραμολα, και ΤΑ-ΡΑ-ΤΑ-ΤΑ. 

Ο Άρης προτείνει να αθωωθείς, επικαλούμενος την Σωκρατική άγνοια, και να καταδικάσουμε το Γερμανικό σύστημα εκπαίδευσης που δεν έπραξε αυτά που όφειλε, η Ιουλία προτείνει και αυτή την αθώωση σου , λόγο βλακείας, αλλά προτείνει τον αναγκαστικό εγκλεισμό σου στην Ακαδημία του Πλάτωνα, όχι μόνο εσένα, αλλά και των φίλων σου, μιας και οι φίλοι μοιάζουν, γιατί διαφορετικά δεν θα ήταν φίλοι, και ο εγκλεισμός στην Ακαδημία θα σας ωφελήσει όλους, που πάνω – κάτω, τα ίδια νοσήματα έχετε ( βλέπε Αριστοτέλης περί πλουσίων )

Το θέμα  σου δεν έχει κλείσει ακόμη, γίνονται διαβουλεύσεις τρώγοντας σουβλάκια με κοντοσουβλι, ενώ  ζητούμε να μας ξεροψήσει το κρέας *η ψυχή της ψησταριάς* ο  πάντα γελαστός και όχι γελασμένος, Άρης Κατσουλακης και  τσακωνόμαστε με την Ιουλία που δεν  δίνει σημασία  στα θέλω μας,  μας έχει ταράξει στον χαλβά για κέρασμα που συνοδεύει την τσικουδιά, ευελπιστούμε να την *στρώσουμε* και να μας φτιάχνει και σιροπιαστά γλυκά, ένα διαφορετικό ανά εβδομάδα, πότε κανταΐφι, άλλοτε γαλακτομπούρεκο, και το καλοκαιράκι παγωτό,  και να κερνά τα μικρά παιδάκια Μαλί της γριάς,  ο *Κουμπες * μας έχει  στην διάθεση μας.  3 μεγάλες τηλεοράσεις για να βλέπουμε  τους αγώνες και ντοκιμαντέρ με ζωάκια Βαρβαρους και  κανίβαλους.

Με έκπληξη διαβάσαμε  στον τύπο προχθές ότι λίγο μετά τον θάνατο της Μάργκαρετ Θάτσερ,  της σκληρής, στα όρια της απανθρωπιάς,   Βρετανίδας πρωθυπουργού στο διαδίκτυο ότι κάποιος Βρετανός αστυνομικός, ο  Τζερεμι Σκοτ έγραψε στο twitter  * θαυμάσια είδηση* ,  *ο θάνατος της πρώην πρωθυπουργού άργησε 87 χρόνια,

και πιο κάτω ανέφερε ότι ο κόσμος έγινε καλύτερος πλέον, και ευχήθηκε να πάρουν σειρά ο πρωθυπουργός Κάμερον, ο υπουργός οικονομικών Οσμπορν και η υπουργός εσωτερικών Μει.  Η κηδεία διαβάσαμε ότι έγινε κάτω από δρακόντεια μετρά προστασίας, γιατί ο κίνδυνος επεισοδίων  από πολυπληθές οργισμένο πλήθος ήταν πολύ μεγάλος!!!

Ίσως ο  Τζερεμι Σκοτ, είναι φιλέλληνας και  έχει μελετήσει τον Πλάτωνα που στους  *ΝΟΜΟΥΣ * αναφέρει τα παρακάτω που σχετίζονται με την άποψη του :

Όλα αυτά για τους δίκαιους και ευσεβείς ανθρώπους είναι τα καλυτέρα αποκτήματα, ενώ για τους αδίκους είναι τα χειρότερα, και πρώτα από όλα η υγεία. Και συνεπώς και η όραση, και η ακοή, και η αντίληψη, και γενικά η ζωή είναι το πιο μεγάλο κακό, όταν κανείς μείνει αθάνατος για πάντα και έχει όλα όσα θεωρούνται αγαθά, εκτός από την δικαιοσύνη και την αρετή γενικά, είναι το μικρότερο κακό,  ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΖΗΣΕΙ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ.

Λοιπόν εκείνος που έχει υγεία και πλούτο και εξουσία τυραννική μέχρι το τέλος, ξεχωριστή δύναμη, και ανδρεία που συνοδεύεται από αθανασία, αλλά είναι άδικος και ασεβής είναι ολοφάνερα δύστυχης.>>

 

Υπόδειγμα κυβερνήτη χώρας,  ο Ιωάννης Καποδίστριας με τεράστιο έργο συνάμα.

 

Εμείς δεν κάνουμε τέτοιες ευχές,  μακριά από μας τέτοιες σκέψεις, στις δίκες μας δυνάμεις πιστεύουμε εμείς οι Έλληνες πρωτίστως και στην αρωγή του Θεού στα δίκαια αιτήματα μας,  δεν πιστεύουμε  στις ευχές,  μάθαμε να νικάμε τα πάθη μας, όπως μας παρότρυνε ο  Αριστοτέλης :  «Θεωρώ πιο γενναίο εκείνον που κυριαρχεί στα πάθη του από εκείνον που κυριαρχεί στους εχθρούς του. Η δυσκολότερη νίκη είναι εκείνη ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό».  

Σαν γνήσιοι απόγονοι που Μακεδόνα φιλοσόφου κυριαρχούμε στα πάθη μας, στην οργή, στον θυμό, στον οίκτο, στον φόβο  και όσα άλλα παρόμοια, αλλά και τα αντίθετα τους,  και  πιστοι στις παρακαταθηκες των προγονων μας όπως μας διδαξε ο Ευριπιδης «Ένας γενναίος άνθρωπος δεν θα ήθελε ποτέ να χτυπήσει τον εχθρό του ύπουλα, αλλά τον προσβάλει κατά μέτωπον.»  άλλωστε  δεν νομίζουμε ότι κινδυνεύετε από τέτοιες σκέψεις, μιας και από ότι λέτε και εσείς, και συμφωνούμε και εμείς,  είστε καλοί άνθρωποι, βάση του  σωκρατικής ρήσης «ουδείς εκών κακός»,  αλλά για κανένα δεν είναι ευχάριστο να σκέπτονται άλλοι άνθρωποι τέτοια πράγματα, και πολύ περισσότερο,  ακόμα και οι κηδείες,  να γίνονται με ισχυρές αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις, δεν είναι καλό για την υστεροφημία κανενός, αλλά και πιθανών το μίσος κάποιων, η ολόκληρων λαών να επηρεάζει και εν ζωή αυτούς που το δέχονται, η και να μην αφήνει τις ψυχές των κακών και βλαβερών νεκρών να ησυχάσουν στον άλλο κόσμο,   όπως και να έχει το πράγμα,  σε όλους  που είναι κακοί, άδικοι,  και το ξέρουν, αλλά και σε αυτούς που πράττουν χωρίς  σκέψη προκαλώντας βλάβες και επιφέροντας πόνο στον συνάνθρωπο, σωματικό και ψυχικό,    και παράκουσαν τις Θειες συμβουλές που χάνονται στα βάθη των αιώνων, και τις βρίσκουμε γραμμένες από την εποχή του Πυθαγόρα, στα ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ 10-14  << Ποτέ δε, να μην πράξεις κάτι που να σε κάνει να ντραπείς, ούτε με άλλον,  ούτε μόνος σου, περισσότερο απ’ όλους δε, να ντρέπεσαι τον εαυτό σου.>>  παρακάτω μας συμβουλεύει ο Πυθαγόρας << Ό,τι δε, θα σου πω, να το κάνεις πάντοτε:  κανείς να μην σε πείθει, ούτε με λόγια, ούτε με κάποιο έργο, να πράξεις ή να πεις, ό,τι δεν είναι καλύτερο για σένα.>> συνεχίζει ο φιλόσοφος    << Να σκέπτεσαι δε, πριν από κάθε σου έργο, για να μη κάνεις ανόητα [πράγματα],  ο άνθρωπος που κάνει και λέει ανόητα, ανάξιος χαρακτηρίζεται,  αλλ’ εκείνα να εκτελείς, για τα οποία δεν θα μετανιώσεις μετέπειτα.

Να μην κάνεις τίποτε, από ‘κείνα που δεν ξέρεις, αλλά να διδάσκεσαι σε όσα υπολείπεσαι και με τον τρόπο αυτόν, θα ζήσεις την πιο ευχάριστη ζωή. >>  μια  πολύ σημαντική συμβουλή από τον Πυθαγόρα είναι η παρακάτω  <<Ποτέ μην αφήσεις τον ύπνο να βαρύνει τα μάτια σου, προτού σταθμίσεις οτιδήποτε έπραξες εκείνη την ημέρα:“Τι έχω παραβεί; Τι έπραξα; Τι δεν έκανα από αυτά που έπρεπε να κάνω;”
Ξεκινώντας από την αρχή, εξέτασέ τα όλα μέχρι τέλους και μετά επίπληξε τον εαυτό σου για όσα κακά έπραξες και ευχαριστήσου με τα καλά.>>

και κλείνοντας ο Πυθαγόρας το κείμενο που μπορείτε να δείτε ολόκληρο στο παρακάτω σαιτ μας λέει ότι τα κέρδη μας από μια τέτοια ζωή είναι : https://vickytoxotis.blogspot.com/2012/01/blog-post_18.html

<< Όταν, λοιπόν, εγκαταλείψεις( πεθάνεις)  το σώμα και μετέλθεις στον ελεύθερο Αιθέρα, θα γίνεις αθάνατος - θεός άφθαρτος - και όχι πια θνητός.>>

 

O άνθρωπος τον εαυτό του βλάπτει, όταν βλάπτει τον άλλο, και η μακροσκελής αντίστροφη είναι ολέθρια για   τον δημιουργό  της --  Δημόκριτος ο Χίος

Επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό θα θυμίσουμε την θέση του Πλάτωνα όπως την έχει καταγράψει ο ίδιος στους << Νόμους >>  μιλώντας για ανθρώπους που γνωρίζουν το καλό και πράττουν συνειδητά το άδικο και το κακό. Μας λέει λοιπόν ο φιλόσοφος : Όταν κάποιος θεώρει κάποιος κάτι καλό και αγαθό, και όμως δεν το αγαπά, αλλά το μισεί, εκείνο πάλι που θεώρει κακό και άδικο το αγαπά και το προτιμά είναι σε μια ασυμφωνία, μεταξύ λύπης και ηδονής σε σχέση με την λογική άποψη, και εγώ την θεωρώ ως την χειρότερη αμάθεια, και την σημαντικότερη γιατί καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ψυχής. Όταν η ψυχή αντιτάσσεται στις γνώσεις και στον λόγο, τα οποία από την φύση τους είναι κυριαρχικά, αυτό το λέω ανοησία, γιατί ενώ υπάρχουν οι καλοί λόγοι και η γνώση του καλό στην ψυχή του και δεν τον ωφελούν καθόλου, και κάνει μάλιστα εντελώς τα αντίθετα, αυτό το είδος αμάθειας  το θεωρώ ως πιο φρικτό για την πόλη, και ξεχωριστά για τον κάθε πολίτη.

Και καταλήγει ο φιλόσοφος  λέγοντας:  Όσοι πολίτες δεν γνωρίζουν αυτά, δεν πρέπει να τους αναθέσουμε τίποτα σχετικό με την εξουσία και πρέπει να τους περιφρονούμε επειδή είναι αμαθείς, ακόμα και αν είναι πολύ λογικοί και συντελούν και έχουν εξασκηθεί σε όλα που συντελούν στην ευστροφία του πνεύματος, αλλά τους αντίθετους πρέπει να χαρακτηρίσουμε σοφούς, και αν καθώς λέει και η παροιμία : ούτε αλφάβητο ξέρουν, ούτε κολύμπι, σε αυτούς πρέπει να δώσουμε την εξουσία, επειδή είναι σώφρονες. Διότι είναι αδύνατο να υπάρξει η ελάχιστη φρόνηση, δίχως αυτήν την συμφωνία.

 

 Δεν θα παραλείψουμε να τους ενημερώσουμε για κάτι που οι πιο πολλοί  παθαίνουν στα γηρατειά,  τον μεγάλο κίνδυνο των γηρατειών,   μιας και για σας, αλλά και για μας, αλλά και για πολλούς που άλλους  είναι προ των πυλών, τις διαπιστώσεις αυτές   έκανε ο Κέφαλος, ένας Έλληνας από τον Πειραιά, --πιθανών να ήταν και Ολυμπιακός, λόγο καταγωγής,  αυτό δεν έχει αποδεδειχθεί ακόμα,--  που άφησε άφωνο τον Σωκράτη και μας τις μεταφέρει ο Πλάτωνας στο βιβλίο του ΠΟΛΙΤΕΙΑ

 ***  Να το ξέρεις, Σωκράτη, συνέχισε, πως όταν κάποιος φθάσει πολύ κοντά να πιστέψει ότι πρόκειται να πεθάνει, αρχίζει να αισθάνεται ένα δέος και να νοιάζεται για πράγματα τα όποια πρωτύτερα δεν τον ανησυχούσαν. Οι μύθοι, ας πούμε, που λέγονται για όσα συμβαίνουν στον Άδη, ότι δηλαδή όποιος διέπραξε εδώ αδικήματα εκεί στον Κάτω Κόσμο θα τιμωρηθεί, ενώ μέχρι πριν από λίγο τα κορόιδευε, τώρα του αναστατώνουν την ψυχή, μήπως κι είναι αληθινά. Κι αυτός ―θέλεις από γεροντική αδυναμία, θέλεις επειδή όντας τώρα πιο κοντά στον Κάτω Κόσμο τα βλέπει αυτά τα πράγματα καθαρότερα― αρχίζει να βάζει πολλά με το νου του και κυριεύεται από φόβο κι αναλογίζεται τώρα και ψάχνει μήπως αδίκησε κανέναν σε κάτι. Όποιος λοιπόν διαπιστώνει ότι στη ζωή του διέπραξε πολλά αδικήματα, πετάγεται συχνά από τον ύπνο σαν τα μικρά παιδιά τρομαγμένος και ζει στην απελπισία. Όποιος πάλι νιώθει μέσα του πως δεν έχει διαπράξει κάτι άδικο, δεν χάνει ποτέ τη γλυκιά ελπίδα, την αγαθή «συντρόφισσα», όπως λέει και ο Πίνδαρος. Γιατί στ' αλήθεια, Σωκράτη, όμορφα το 'πε εκείνος πως όποιος περάσει με δικαιοσύνη κι ευσέβεια από τη ζωή,

 

«γλυκιά η ελπίδα τον ακολουθα

 συντρόφισσα στα γηρατειά του,

Που θεραπεύει την καρδιά

Και κυβερναει τα λογικά

Του ανθρώπου του άστατου».

Είναι καταπληκτικά όμορφοι στίχοι!. Στο να ξεκινάς δηλαδή για τον Άλλο Κόσμο χωρίς το φόβο ότι εξαπάτησες ή ξεγέλασες, έστω και δίχως να το θέλεις, κάποιον, και χωρίς να χρωστάς θυσίες σε θεό ή χρήματα σε κάποιον άνθρωπο.***

Πινδαρος (Σκιάς όνειρο είναι ο άνθρωπος)

 

Τα παρακτω είναι λόγια  ενός αυτοκράτορα των Ρωμαίων, προς γνώση και συμμόρφωση όλων, κυβερνόντων, αλλά και απλών ανθρώπων, αλλά κυρίως ανθρώπων που έχουν εξουσία, από έναν αυτοκράτορα υπόδειγμα.

Μάρκος Αυρήλιος; «Κανένας σπουδαίος άνθρωπος δεν ζει ματαίως

Ενδεικτικά ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΒΙΟΥ ο Μάρκος Αυρήλιος σημειώνει: «Μην ενεργείς δίχως την θέλησή σου, δίχως το πνεύμα της κοινής ωφελείας, δίχως συγκρότηση ή από αντίδραση. Μην προσπαθείς να κάνεις πιο όμορφη την σκέψη σου με ψεύτικα στολίδια ή πολυλογίες και μην καταπιάνεσαι με τα πάντα. Ο Θεός που είναι μέσα σου, ας είναι ο προστάτης ενός όντος αρσενικού, μεστωμένου, πολιτικού, πολιτισμένου, αρχοντικού και συγκροτημένου, ωσάν εκείνον που περιμένει ήρεμα τη λήξη του βίου, δίχως να χρειάζεται με όρκους να το αποδείξει ή με την ανθρώπινη μαρτυρία. Γαλήνιος, δίχως την ανάγκη της έξωθεν βοηθείας ή της παρηγορίας που παρέχουν οι άλλοι. Διότι όρθιος πρέπει να στέκεις, όχι ορθωμένος από τους άλλους».

Ενώ ο Πλούταρχος σε ένα από τα πολλά σπουδαία συγγραφικά του έργα περί Αρετής και Κακίας ,μας μιλά  με τρόπο λιτό  και άκρως κατανοητό, που εύκολα αντιλαμβάνεστε ο καθένας μας τα παρακάτω:

 Αρετή και Κακία -- ΠΛΌΥΤΑΡΧΟΣ--

Θεωρείται ότι τα ενδύματα θερμαίνουν τον άνθρωπο, όχι βέβαια ότι τα ίδια θερμαίνουν και προσθέτουν θερμότητα – αφού από μόνο του το καθένα τους είναι ψυχρό, και γι’ αυτό πολλές φορές οι άνθρωποι, όταν ζεσταίνονται κ’ έχουν πυρετό, τ’ αλλάζουν το ένα μετά από το άλλο – αλλά ότι εκείνη την θερμότητα, την οποία αναδίδει ο άνθρωπος από τον εαυτό του, την συνέχει και την περιστέλλει το ένδυμα, το οποίο καλύπτει το σώμα, και την φυλακίζει στο σώμα χωρίς να την αφήνει να διασκορπιστεί εκ νέου.

 Αυτό το ίδιο, όταν συμβαίνει στις ανθρώπινες καταστάσεις, εξαπατά τους περισσότερους, οι οποίοι θεωρούν ότι θα ζήσουν ευχάριστα, εάν περιβάλλονται από μεγάλες οικίες και εάν συγκεντρώσουν πλήθος δούλων και χρημάτων.

.Ωστόσο, η ευχάριστη και χαρούμενη ζωή δεν προέρχεται από τα εξωτερικά πράγματα, αλλά – αντίθετα – ο άνθρωπος προσθέτει ηδονή και χάρη στα πράγματα που βρίσκονται γύρω του, αντλώντας από το ήθος του, σαν από πηγή. «Όταν καίει το πυρ, ο οίκος φαίνεται περισσότερο χαρούμενος», και ο πλούτος περισσότερο ευχάριστος, και περισσότερο λαμπρή η δόξα και η δύναμη, όταν κατέχουν την ευφροσύνη που βγαίνει από την ψυχή  , εκεί όπου και η φτώχια  και η εξορία και το γήρας υποφέρονται ανάλαφρα και με προσήνεια, ανάλογα προς την ευκολία και την πραότητα τού ανθρώπινου χαρακτήρα

Όπως, λοιπόν, τ’ αρώματα κάνουν ευωδιαστά τα βαριά ενδύματα και τα ράκη, ενώ το σώμα τού Αγχίση  ανέδιδε δύσοσμο ιδρώτα, «κηλιδώνοντας τον λινό χιτώνα μέχρι τα νώτα του», έτσι και η ζωή και ο βιοπορισμός είναι άλυπος και τερπνός όταν ενυπάρχει η αρετή, ενώ η κακία – όταν αναμιγνύεται – κάνει λυπηρά και αηδιαστικά και δυσπρόσδεκτα γιά τους κατόχους τους όσα φαίνονται λαμπρά και πολυτελή και σεμνά.«Αυτός θεωρείται μακάριος στην αγορά, όταν όμως ανοίξει τις εξώθυρές του, είναι τρισάθλιος, σε όλα κυριαρχεί η γυναίκα του και προστάζει και πάντοτε φιλονικεί». Ωστόσο, εάν κάποιος είναι άνδρας και όχι ανδράποδο, δεν είναι δύσκολο ν’ απαλλαγεί από γυναίκα πονηρή, ενώ δεν γίνεται να κάνει αγωγή διαζυγίου στην κακία του – ώστε ν’ απαλλαγεί από τα βάσανα και ν’ αναπαυθεί και να μείνει μόνος του – αλλά η κακία πάντοτε είναι σύνοικος των σπλάγχνων του, προσκολλημένη νύχτα και μέρα, «τον καίει χωρίς δάδα και τον εξωθεί σε πρόωρο γήρας», όντας βαρύς συνταξιδιώτης εξαιτίας τής αλαζονείας του, και πολυδάπανος συνδαιτυμόνας εξαιτίας τής βουλιμίας του, και σύζυγος οδυνηρή, η οποία τού κόβει και τού καταστρέφει τον ύπνο με ενοχλήσεις, μέριμνες και ζηλοτυπίες.  Όταν κοιμάται, λοιπόν, το σώμα δέχεται ύπνο και ανάπαυση, ενώ η ψυχή – εξαιτίας της δεισιδαιμονίας – δέχεται τρόμους, όνειρα και ταραχές.

 

Η Κρήτη αποχαιρετά κάθε φίλο που μας διάβασε,  και αγωνιά για κάθε δοκιμαζόμενο λαό, για κάθε δοκιμαζόμενο  άνθρωπο, αλλά και για το μέλλων του πλανήτη,  κλείνουμε αυτές τις σκόρπιες σκέψεις μας με την προσευχή του Σωκράτη που μας θύμισε η Αργυρώ Γεωργιακακη, που νομίζουμε ότι ταιριάζει σε κάθε ένα άνθρωπο πολιτισμένο και μορφωμένο, σε κάθε ορθός σκεπτόμενο άνθρωπο.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

 

Ω φίλε ΠΑΝ τε και άλλοι όσοι τήδε θεοί, δοίητε μοι καλώ γενέσθαι τάνδοθεν έξωθεν δε όσα έχω, τοις εντός είναι μοι φιλία, πλούσιον δε νομιζοιμι τον σοφόν. Το δε χρυσούν πλήθος είη μοι όσον μήτε φέρειν μήτε άγειν δύνατ άλλος ή ο σώφρων.

Ω φίλε(αγαπητέ) ΠΑΝ (Δημιουργέ που έχεις φτιάξει το ΠΑΝ), και σεις άλλοι θεοί, όσοι λατρεύεστε εδώ ,κάνε τε με να γίνω ωραίος εσωτερικά(στην ψυχή). Τα δε υλικά αγαθά, όσα έχω, κάντε τα να βρίσκονται σε αρμονική σχέση με τις ιδέες μου. Να νομίζω πλούσιο μόνο το σοφό, και να έχω τόση περιουσία, όση θα ήταν αρκετή να έχει και να ανέχεται, όχι άλλος άνθρωπος αλλά ο  συνετος (σώφρων).

 

Πλάτων (Φαίδρος, 279 B-C)

 

 

Και όχι προσευχές άλλου τύπου όπως η παρακάτω που αναφέρουμε για να γελάσουμε και λίγο  

• <<Αυτός που σε κάνει να γελάς, σε βοηθάει να ζεις >>Μένανδρος

 

Η άλλοι πολλοί προσεύχονται με τον ακόλουθο τρόπο, έτσι να συνεχίσουμε να γελάμε

Το γέλιο φανερώνει τον χαρακτήρα κατά αλάνθαστο τρόπο και καμία προσποίηση δεν μπορεί να ομορφύνει το γέλιο ενός κακού ανθρώπου Πυθαγόρας

Αν γελάς με τον εαυτό σου, δεν θα γελούν με σένα Σενέκας (Lusius Seneca, λατίνος φιλόσοφος)

Και όταν με ρωτούν τι κάνω, συνήθως λέω ότι μου αρέσουν οι τέχνες και τα γράμματα, ότι ανήκω δηλαδή στον χώρο των τεχνών και των γραμμάτων, και οι υποψήφιοι φίλοι μου με το αστείρευτο χιούμορ που διαθέτουν μου απαντούν ότι κάνω μεγάλο λάθος και ότι η αλήθεια που δεν μπορώ να δω γιατί έχω άγνοια , και να αφήσω τα γράμματα και τις τέχνες στην ησυχία τους γιατί δεν μου φταίνε σε τίποτα.

Ένας άλλος υποψήφιος φίλος με ρωτά τι άποψη έχουν για μένα οι τέχνες και τα γράμματα,   που ασχολούμαι μαζί τους ; Και μου θέτουν το θέμα αν με τις εργασίες μου διασύρω τις τέχνες και τα γράμματα, και αντί για καλό, κάνω κακό σε κάτι που αγαπώ! Όπως συνήθως γίνεται σε όλες τις σφαίρες της ζωής

Αχ! Αυτή η αγάπη πόσο κακό και όλεθρο έχει δημιουργήσει πολλές φορές, ποταμοί δακρύων και αίματος έχουν χυθεί για χατίρι της, στο όνομα της μέσα στο πέρασμα των αιώνων, και καλά θα κάνω συμπληρώνουν να καταλάβω ότι μόνο στα τεκνά μπορώ να ανήκω, και αμφίβολο είναι και αυτό!!!

 

Ενώ στην απολογία  ο Σωκράτης, για να επανέλθουμε μετά το διάλειμμα,  του είπε ότι η εσωτερική του φωνή (δαίμων-Άγγελος) τον πρόσταζε  : Σου λέω ότι το να μην αφήσεις καμιά μέρα να περάσει χωρίς να συζητήσεις για την καλοσύνη και όλα τα άλλα θέματα για τα οποία με ακούς να μιλάω και να διερευνώ και τον εαυτό μου και τους άλλους είναι πράγματι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, και ότι η ζωή χωρίς αυτού του είδους την αναζήτηση δεν αξίζει να τη ζεις. Ενώ συνήθιζε να λέει  και να προτρέπει τους συμπολίτες του ότι είναι ντροπή να νοιάζονται για την απόκτηση όλο και περισσότερο πλούτου, δόξας και τιμής, και να μην ενδιαφέρονται, ούτε να νοιάζονται για την αλήθεια και πως η ψυχή θα γίνει καλύτερη, τονίζοντας ότι πρωταρχικό μέλημα του ανθρώπου δεν πρέπει να είναι η φροντίδα του σώματος, ούτε η φροντίδα για τα υλικά αγαθά, αλλά το πώς θα γίνει η ψυχή  άριστη, λέγοντας ο σπουδαίος αυτός άνδρας επί λέξη ότι : Η αρετή δεν προκύπτει από τα χρήματα, αλλά χάρη στην αρετή προκύπτουν τα χρήματα και όλα τα άλλα αγαθά στην ιδιωτική και στην δημόσια ζωή.

Αυτόν τον τρόπο ζωής μας δίδαξε ο πρώτος των φιλόσοφων, σαν ιδανικό, σαν τέλειο τρόπο ζωής, και εμείς οι απόγονοι του  οφείλουμε να τον ακλουθούμε, και όσοι άλλοι τύχει να πιστεύουν στην αλήθεια και την αξία των λόγων του.

 

 

Για όλους τους Έλληνες, και τους απανταχού φιλέλληνες, που είναι πολλοί,  και και σε κάθε μήκος και πλάτος του κόσμου, θυμίζουμε τους παρακάτω στοίχους  του Εθνικού  μας ποιητή,  του ανυπέρβλητου Διονυσίου Σολωμού, που είχε Κρητικές ρίζες.

Πέλαγο μέγα πολεμά το δόλιο καλυβάκι "Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τόπ' ʼγγλου!
Πέλαγο μέγα πολεμά, βαρεί το καλυβάκι.

 Το καλυβάκι  τότε ήταν η Ιερή πόλη της Ελλάδος και ολοκληρου του κοσμου,  το Μεσολόγγι, σήμερα είναι η Ελλάδα, ο Ελληνισμός που βάλλεται για μια ακόμη φορά, όπως το 1821, μια ακόμη φορά μας χτυπούν ανελέητα οι δυνατοί, ενώ οι πολλοί ένοχα, σχεδόν συνωμοτικά σιωπούν σε αυτή την  τρομερή επίθεση, σας μιλούμε με τα λόγια του Σολωμού, που είχε Κρητικές ρίζες,  από τον Εθνικό μας ύμνο :

156

Δεν ακούτε; Εις κάθε μέρος
σαν του Άβελ καταβοά·
δεν ειν' φύσημα του αέρος
που σφυρίζει εις τα μαλλιά.

157

Τι θα κάμετε; Θ' αφήστε
να αποκτήσομεν εμείς
λευθεριάν, ή θα την λύστε
εξ αιτίας πολιτικής;

158

Τούτο ανίσως μελετάτε
ιδού εμπρός σας τον Σταυρό:
Βασιλείς, ελάτε, ελάτε,
και κτυπήσετε κι εδώ!"».

 

 Ο  στρατηγός Μακρυγιάννης είχε πει μετά την αρχική απελευθέρωση μας από τους Τούρκους και την βιαιότητα του νέου Βαυαρικού καθεστώτος με βασιλιά ένα ανήλικο παιδάκι, τον Οθωνα που έστειλαν οι προγονοί σας, (Ο Οθωνας ως γνωστό έφυγε νύχτα από την Ελλάδα με πολεμικό πλοίο, φοβούμενος για την ζωή του, μιας και με το τυρρηνικό καθεστώς του, με τις ευλογιές της Βαυαρίας, έφερε τον Ελληνικό λαό σε σημείο τέτοιο που ήθελε την κεφάλι του εν πινάκι)προσπαθώντας από τότε να μας κάνουν αποικία σας  "Ελευθερωθήκαμε από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμε σε ανθρώπους κακορίζικους που ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης"

Εσείς οι απόγονοι και συνεχιστές των Βαβαυρών,( ΒΑΡΒΑΡΩΝ ;)  φαίνεται δεν αλλάξατε χούγια, καιρός είναι όμως, είναι κρίμα για τον αξιόλογο πολιτισμό και τις σημαντικές μορφές που γεννήσατε, να συνεχίζουμε να σας λέμε ακαθαρσίες της Ευρώπης, και να είστε η ντροπή της Ευρώπης, κάντε κάτι για τιμή σας, μην ντροπιάζεται το έθνος σας, ο λαός σας και η οικούμενη έχουν απαιτήσεις από εσάς, μπορείτε παιδιά, Έλατε να καλλιεργήσουμε την φιλιά και να κάνουμε την ζωή πιο ανθρωπινή, δεν έχουμε καιρό πια. Η ολική καταστροφή είναι πιο κοντά από ποτέ, και θα είστε υπόλογοι σε ανθρώπους και Θεούς για τις πράξεις σας
 

 

 

Η Κυρά της Ρω, η μεγάλη Κυρία του Ελληνικού Έθνους.

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=XmzhV67oR9A

Πολλές αναφορές έγιναν σε διάσημους άνδρες από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας και σκεφτήκαμε ότι οφείλουμε να μιλήσουμε και για την γυναίκα, την Ελληνίδα γυναίκα,  να αποτίσουμε φόρο τιμής στην αρχόντισσα του νεοελληνικού γένους, που μέσα στην αιωνιότητα που   γλυκά  την  τυλίγει πια, συνεχίζει να δίνει παραδείγματα ανδρείας, "Ως γνωστόν η ανδρεία δεν είναι μόνο ανδρική ιδιότητα αλλά και γυναικεία. Είναι μια υπερβατική ενέργεια που σχετίζεται με το σθένος και την ανυποχωρητικότητα μπροστά στις δυσκολίες, τις φοβίες και τις προκλήσεις της ζωής αλλά και της προσωπικής μας καθημερινής αναμέτρησης με τον εαυτό μας." θέλησης, αγωνιστικότητας, ανθρωπιάς και βαθειάς και ουσιαστικής μόρφωσης. Ας την δουν και ας παραδειγματιστουν η Μερκελ, η Κριστίν Λαγκάρντ και ολες οι κομψες και καλες κυριες της Ευρωπης και του κοσμου.  Η αθανασία την έχει αγκαλιάσει και σε όποιον  αισθάνεται και σκέπτεται Ελληνικά,  ρίγη συγκινήσεως, κλυδωνισμούς ψυχικούς προκαλεί μόνο το όνομα της, μια γυναίκα μόνη, στην άκρη του πουθενά να υψώνει κάθε μέρα,  την Ελληνική σημαία με τον σταυρό, για να την βλέπει όπως έλεγε και ο Θεός για να χαίρετε!!!

 Το πραγματικό της όνομα ήταν Δέσποινα Αχλαδιώτη, υπήρξε μέλος της Αντίστασης κατά την περίοδο της κατοχής και επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου. Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της και την τυφλή μητέρα της από το 1924.  Το 1927, εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, εντελώς μόνοι τους μέχρι το 1940. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. Η φωτιά που άναψε η γυναίκα του για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους κατοίκους του Καστελλόριζου και τους παραπλέοντες ψαράδες δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή. Ο σύζυγός της άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου.

Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της. Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη  τυφλή γηραιά  μητέρα της, όπου πέρασε τα χρόνια της κατοχής.  Εκεί θα προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με "δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά", όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943  ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.  Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, Η κηδεία της έγινε με τιμές Εθνικής Ηρωίδας στο Καστελλόριζο , και η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.

 

<<Ω  θεϊκιά κι όλη αίματα Πατρίδα>>

Διονυσίος Σολωμος

 

Η πρόταση της  Ελληνικής σκέψης για το καλό των ανθρωπότητας.

Ο Πλάτων στην 7^η επιστολή που εχει διασωθεί, αλλά και στην πολιτεία αναφέρει ότι το καλύτερο είναι να κυβερνούν οι φιλόσοφοι, που οπωσδήποτε αυτοι είναι οι άριστοι πολίτες, συγκριμένα στην 7^η επιστολή στο τέλος της λέει τα εξής : οι γενεές των ανθρώπων δεν θα πάψουν να υποφέρουν, παρά μονο όταν, ή εκείνοι που σωστά και γνήσια φιλοσοφούν, πάρουν στα χέρια τους την πολιτική εξουσία, ή οι πολιτικοί ηγέτες, από μια θεία βουλή, φιλοσοφήσουν αληθινά. https://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?t=500&m=1

Η λέξη «Φιλοσοφία» ετυμολογικά προέρχεται από το φιλῶ (αγαπώ) και την λέξη σοφία, δηλαδή αγάπη για τη σοφία, όπου η σοφία μπορεί να θεωρηθεί ως συνώνυμο της αλήθειας. Γιατί αυτό ήταν το νόημα της φιλοσοφίας για τους αρχαίους Έλληνες· η συνεχής και αδιάκοπη αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων, έπειτα από ενδελεχή έρευνα όλων των παραμέτρων.
Τον όρο εισήγαγε ο μεγάλος Προσωκρατικός Φιλόσοφος και Μαθηματικός, Πυθαγόρας και από τότε αποτελεί τον μοναδικό παγκοσμίως όρο για την συγκεκριμένη «επιστήμη», που για τους αρχαίους Έλληνες ήταν η κορυφαία όλων των υπολοίπων και όλες όφειλαν να «υποτάσσονται» σε αυτήν.

 

Η έννοια του Φιλοσόφου στους αρχαίους Έλληνες.

 

Για την έννοια του φιλοσόφου, πολλοί ορισμοί έχουν δοθεί ανάλογα με την προέλευση και την εποχή που διατυπώθηκαν, αλλά όλοι εμπεριέχουν ένα κοινό σημείο: τη σοφία. Ο Πυθαγόρας διακήρυξε ότι πραγματικά σοφός είναι μόνο ο θεός και ο ίδιος είναι φιλόσοφος επειδή αγαπάει τη σοφία,  Ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο ορίζει το φιλόσοφο ως το άτομο που αμφισβητεί τον εαυτό του, εξ’ αιτίας του συναισθήματος ότι “δεν είμαστε αυτό που θα έπρεπε να είμαστε” και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι φιλόσοφος είναι αυτός που επιθυμεί τη σοφία. Για τους στωικούς, ο φιλόσοφος έχει συνείδηση της μη-σοφίας του, επιθυμεί τη σοφία, στην οποία μπορεί να φτάσει μόνο με μια αιφνίδια και βίαιη αλλαγή.

 

«Φιλοσοφία μόνη φάρμακον ἐστὶ τῶν τῆς ψυχῆς ἀρρωστημάτων καὶ παθῶν» 
<<Η φιλοσοφία είναι το φάρμακο για τα πάθη και τις αρρώστιες της ψυχής>>

Πλούταρχος

Οι φιλόσοφοι δεν κατάφεραν να ηγηθούν τις τύχες των λαών συχνά, παρά σε σπάνιες περιπτώσεις και για πολύ λίγο,  όποτε όμως συνέβη κάτι τέτοιο, σε μικρό, η σε κάπως μεγαλύτερο βαθμό, οι λαοί ευτύχησαν, ας δώσουμε και μερικά παραδείγματα υποδειγματικής διακυβέρνησης σε όλους τους φίλους μας. Θα ξεκινήσουμε από την Κρήτη, όχι επειδή << Η ΚΡΗΤΗ ΑΠΑΝΤΑ>>, αλλά οι ιστορικές καταβολές αυτήν αναφέρουν σαν πρώτη, με τον βασιλιά Μίνωα, τα ξακουστά παλάτια του, που συρρέουν χιλιάδες πολιτών από τα πέρατα του κόσμου να δουν στο νησί μας, οι Κρητες ευτύχησαν να έχουν βασιλιά έναν γιο του Δια όπως λένε οι γραφές, που έκανε την Κρήτη https://www.youtube.com/watch?v=WZbKiDXoRdc κέντρο του τότε κόσμου, δεν υπάρχουν πολλά στοιχειά για εκείνη την περίοδο, μιας και με την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης καταστράφηκαν σχεδόν όλα, αλλά ακόμα και οι μεταγενέστεροι φιλόσοφοι και ερευνητές υμνούν την Κρήτη, τον πολιτισμό της, και το πολίτευμα της, με πρώτο τον Πλάτωνα, δεν είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες πίστευαν ότι στον κάτω κόσμο κριτής των ψύχων είναι ο Μίνωας και ο αδελφός του Ραδάμανθυς, μιας και υπήρξαν οι πιο δίκαιοι άνθρωποι στον κόσμο, εύκολα μπορεί να καταλάβει ποσό ευτυχισμένοι και φίλοι θα υπήρξαν οι άνθρωποι που έζησαν κοντά τους.

Η Σπαρτή κατά δεύτερο λόγο ευτύχησε, ανάμεσα στους πολλούς σοφούς που ανέδειξε να γεννήσει και τον Θεόσταλτο Λυκούργο, https://www.youtube.com/watch?v=TgC7UxWMF0I που με τους νόμους του την αναμόρφωσε από την παρακμή, έφτιαξε ένα εκπληκτικό πολίτευμα, που έβαλε τους σοφούς να κυβερνούν μαζί με 2 βασιλιάδες, και 5 εφόρους που εκλεγόταν από τον λαό να τους ελέγχει.

Η Σπαρτή μετά από αυτή την στροφή έγινε πόλη –κράτος φίλων, ο ένας νοιαζόταν για τον άλλο, πάνω από όλα ήταν η πατρίδα και η τιμή, και άφησε την σφραγίδα της ανεξίτηλη στην οικούμενη, όχι μόνο μέσα από τους τρομερούς πολεμιστές που έβγαλε, αλλά και μέσα από τον απλό τρόπο ζωής που έζησε, και την τρομερή φιλοσοφία που ανέπτυξε και είναι άγνωστη σε πολλούς. Προσκυνητές από όλο τον κόσμο πάνε στην Λακωνική γη των ηρώων να αποθέσουν φόρο τιμής σε αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους, που αν και δεν έχει σωθεί τίποτα από την μεγάλη Σπάρτη, το όνομα της και μόνο ηχεί σαν κεραυνός, προκαλεί δέος και μόνο στο άκουσμα του.

Στην Αθήνα τώρα, η αρχή έγινε με τον μεγάλο νομοθέτη τον Σόλωνα, που έβαλε τις βάσεις για την δικαιοσύνη και την δημοκρατία, την συνέχεια έκανε ο Κλεισθένης που συνέχισε  το νομοθετικό έργο του Σόλωνα, μέσα από την Αθηναϊκή δημοκρατία ξεπήδησαν και οδήγησαν τον λαό σε λαμπρές επιτυχίες σε όλα τα επίπεδα μορφές όπως ο Μιλτιάδης, ο Κίμωνας, ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης ο δίκαιος, ο Αισχύνης, ο Φωκίων, αλλά εξέχουσα θέση έχει ο <<Ολύμπιος>> Περικλής, που από πολλούς θεωρείται φιλόσοφος, μιας και είχε δάσκαλο μουσικής τον έξοχο Πυθοκλειδη, και τον διαπρεπή Δάμωνα, που ήταν περισσότερο από μουσικός σοφιστής, επίσης παρακολούθησε μαθήματα του Ζήνωνα του Ελεατη, ενώ ο πιο στενός του δάσκαλος και φίλος ήταν ο Αναξαγόρας από τις Κλαζομενές,

https://www.youtube.com/watch?v=Zo0NBNOOTCA

(Μια ταινία για τον φιλόσοφο από τις Κλαζομενές της Ιωνίας, εκπρόσωπο της «Ελεατικής Σχολής» και στενό φίλο του Περικλή)

 

είναι αυτός που σύγχρονοι του ονόμασαν <<ΝΟΥ>> γιατί θαύμασαν την διάνοια του, από αυτόν ο Περικλής μυήθηκε στην λεγόμενη μετεωρολογική και στην τέχνη των συζητήσεων. Έτσι όπως φαίνεται, όχι μόνο η σκέψη του ήταν σοβαρή και ο λόγος του υψηλός, αλλά ακόμα και του προσώπου του την έκφραση δεν έλιωνε το γέλιο, και το ήρεμο βάδισμα, και η σεμνή περιβολή, που δεν την ανατάραζε ποτέ καμιά βίαιη κίνηση όταν μιλούσε, και ο ήρεμος τόνος της φωνής του, όλα αυτά και αλλά πολλά παρόμοιε προκαλούσαν τον θαυμασμό όλων.

Ο Περικλής, όπως μας πληροφορεί ο Πλούταρχος,  ήταν γόνος πλούσιας οικογενείας και αναμείχτηκε στα πολιτικά με το μέρος των πολλών, των φτωχών, αυτούς υπηρέτησε και προσπάθησε να κατευνάσει τα πάθη και να εξισορροπήσει τις αδικίες και τις υπερβολές. Ας δουμε τι εγραψε για αυτόν τον μεγαλο ανδρα ο Θουκιδιδης, που υπηρξε και πολιτικος του αντιπαλος, και αυτό από μονο του δινη μια τομακτικη οψη τηε μορφης του Περικλη <<  Ο Περικλης ειχε αποκτησει μεγαλη δυναμη με το προσωπικο του κυρος και την διανοητικη του ικανοτητα, και γιατι ειχε αναδειχθει ολοφανερα ανωτερος από τα χρηματα. Γιαυτο συγκρατούσε τον λαό, χωρίς να περιορίζει τις ελευθερίες του. Δεν τον ρυμουλκούσε ο λαός, παρά αυτός τον καθοδηγούσε, γιατί δεν επεδίωκε να κερδίσει δύναμη με αθέμιτα μέσα, ώστε να είναι αναγκασμένος να μιλά και να κολακεύει το πλήθος, αλλά στηριγμένος στην κοινή εκτίμηση, είχε το σθένος να του αντιλέγει, ακόμα και αν προκαλούσε την οργή του.

Έτσι όταν καταλάβαινε ότι οι Αθηναίοι από έπαρση, έδειχναν παράκαιρο θάρρος, τους μιλούσε με τέτοιο τρόπο, ώστε να τους τρομάζει και να τους φοβίζει, ενώ αντίθετα όταν τους έβλεπε να φοβούνται  χωρίς λόγο, τους έδινε θάρρος.

Επομένως μόνο κατά όνομα ήταν δημοκρατία, πράγματι, εξουσία που την είχε ένας μόνο, ο πρώτος πολίτης της Αθηνάς.

Θουκιδ. Β.65. 8-10

Ο Περικλής πολέμησε και αυτός ο ίδιος στην Τανάγρα, αλλά και αλλού, με πολύ ανδρεία, ενώ για τον λαό  επινοούσε διαρκώς διάφορα θεάματα πανηγυρικά, η συμπόσια, η πομπές στην πόλη, και ψυχαγωγούσε τους πολίτες με ευγενικές ευχαριστίες,  έκανε τις περίφημες κληρουχίες και καθιέρωσε λένε πολλοί τα θεωρικά ( δωρεάν εισιτήρια για τους άπορους για το θέατρο, που σκοπό είχε να μορφώσει τους πολίτες κατά πρώτο λόγο, ψυχαγωγώντας τον ταυτόχρονα, γιατί στις αληθινές δημοκρατίες όλα τα αγαθά πρέπει να είναι κοινά στους πολίτες) μα το μεγαλύτερο του επίτευγμα ήταν τα αθάνατα μνημεία του, πιο πολύ ίσως από τα πολιτικά του έργα, που έφεραν αθάνατη δόξα στην Αθήνα και κατά την διάρκεια δημιουργίας τους, εξασφάλισαν την ευημερία της πόλης, γιατί με τα έργα αυτά δημιουργήθηκαν κάθε είδους εργασίες, απασχόλησαν πολλά εργατικά χεριά, ώστε όλοι σχεδόν οι πολίτες να έχουν ωφέλει, και με αυτόν τον τρόπο και η ιδία η πόλη να στολίζεται, αλλά και να τρέφεται.

Τα έργα υψωνόταν περήφανα σε μέγεθος και ανυπέρβλητα σε ομορφιά και σε χάρη, και οι τεχνίτες συναγωνιζόταν (και όχι ανταγωνιζόταν) να ξεπεράσει ο ένας τον άλλο στην καλλιτεχνική εργασία. Και θαυμάζονται τα έργα ότι έγιναν σε λίγο χρόνο, αλλά για άπειρη διάρκεια, γιατί το καθένα είχε την ομορφιά του αρχαίου, αλλά κρατεί ως τώρα την δροσιά ενός προσφάτου και νέου έργου. Πάνω στα έργα αυτά ανθίζει μια νεότητα που διατηρεί παντοτινά ανέγγιχτη από τον χρόνο την μορφή τους, σαν να είχαν μέσα τους μια πνοή  αμάραντη και μια αγέραστη ψυχή.

Την διεύθυνση ο Περικλής είχε δώσει στους καλυτέρους, στον Φειδία, τον Καλλικράτη και τον Ικτίνο, και τον Μνησικλή

https://www.youtube.com/watch?v=ATUKlhiFbWo  Περίπατος στην κλασσική Αθήνα

<<Όταν ο Διογένης ερωτήθηκε ποιο από τα θηρία δαγκώνει χειρότερα, είπε: Από τα άγρια ο συκοφάντης και από τα ήρεμα ο κόλακας.>>

Δεν υποχωρούσε εύκολα, και δεν άφηνε να τον παρασέρνουν οι άνεμοι των επιθυμιών του πλήθους, την δημοκρατία που ήταν πολίτευμα χαλαρό και συχνά υποχωρητικό, την ενίσχυσε και την έκανε πολίτευμα βασιλικό, αριστοκρατικό, για να εφαρμόσει μια πολιτική ιση και δίκαιη προς όλους, που απέβλεπε στο αληθινό συμφέρων του λάου. Πολλές φορές ο λαός τον ακλουθούσε με την θέληση του, γιατί τον έπειθε με τις συμβουλές του. Όταν ο λαός δεν έδειχνε προθυμία να τον ακολουθησει, αυτός τέντωνε τα λουριά, και τον οδηγούσε  αναγκαστικά εκεί που ήταν το συμφέρων του. Έκανε ότι κάνει και ένας γιατρός σε μια μακροχρόνια ασθένεια με πολλά συμπτώματα, άλλοτε επιτρέπει μερικές ευχαριστήσεις που δεν βλάπτουν, και άλλοτε επιβάλει θεραπεία οδυνηρή, αλλά σωτηρία. Χρησιμοποιούσε σαν πηδάλια κυρίως την ελπίδα και τον φόβο, είτε για να περιορίσει την θρασύτητα  των πολιτών, είτε για να μετριάσει την αποθάρρυνση της, και να τους παρηγορήσει, έδειξε έτσι ότι η ρητορική, σε συνδυασμό με την φιλοσοφία, είναι όπως λέει ο Πλάτωνας ένα μέσο για την διαπαιδαγώγηση των ψύχων, και έχει κυριότατο έργο της να κατευθύνει τα πάθη, σαν να είναι κάποιο τόνοι και φθόγγοι της ψυχής που πρέπει να τους αγγίξει κάποιος και να τους χειρίζεται με τον κατάλληλο τρόπο. https://www.youtube.com/watch?v=3p5-4e2a8fE   (ΠΕΡΙΚΛΗΣ - ΣΚΑΪ - ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ - 2009 (HQ))

Αιτία της επιτυχίας του ήταν όπως μας διασώσει ο Θουκυδίδης, όχι μόνο η δύναμη του λόγου του, αλλά η υπόληψη που κέρδισε με τον τρόπο ζωής του, και η εμπιστοσύνη που κέρδισε σαν άνθρωπος ολότελα αφιλόκερδος, και ανώτερος από τα χρήματα. Ενώ την πόλη του έκανε τρισμεγαλη και απεριόριστα πλούσια, και ενώ ξεπέρασε σε δύναμη πολλούς βασιλείς και τυράννους, εκείνος δεν αύξησε ούτε κατά μια δραχμή την περιουσία που του άφησε ο πατέρας του. Σαράντα χρόνους κράτησε τα πρωτεία μέσα σε μια λαμπρή Αθήνα με πολιτικούς αντίπαλους αξιολογότατους.

Κλείνοντας την παρένθεση που αφορά την φιλοσοφία και την πολική δράση, αναφέρουμε τον Μέγα Αλέξανδρο, τον μόνο που διδάχτηκε από έναν φιλόσοφο ολκής, τον ανεπανάληπτο Αριστοτέλη για 5 χρόνια, ο Αριστοτέλης πήγε στην ακαδημία του Πλάτωνα και έμεινε εκεί για 29 χρόνια, και έφυγε από εκεί μονάχα όταν πέθανε ο Πλάτωνας, και ήταν ο τελευταίος ουσιαστικά  μεγάλος που αποτελεί φυσική συνέχεια του Σωκράτη. https://www.youtube.com/watch?v=IzVku2MmM-8  (Τα νεανικά χρόνια του Μέγα Αλέξανδρου)

Αν όμως εξετάσεις τα αποτελέσματα της διδασκαλίας του Αλεξάνδρου, θα διαπιστώσεις ότι έμαθε τους Υρκανούς να παντρεύονται, δίδαξε τους Αραχωσίους να καλλιεργούν τη γη, έπεισε τους Σογδιανούς να φροντί­ζουν τους γονείς τους και να μην τους σκοτώνουν, και τους Πέρσες να σέβονται τις μητέρες τους και να μην τις παντρεύονται .

Πόσο αξιοθαύμαστη είναι η φιλοσοφία, χάρη στην οποία οι Ινδοί λατρεύουν Ελληνικούς θεούς, και οι Σκύθες θάβουν τους νεκρούς τους και δεν τους τρώνε! Θαυμάζουμε τη δύναμη του Καρνεάδη, που έκανε τον Κλειτόμαχο, ο οποίος προηγουμένως λεγόταν Ασδρούβας, Καρχηδόνιος την καταγωγή, να υιοθετήσει τον Ελληνικό τρόπο ζωής . Θαυμάζουμε τον χαρακτήρα του Ζή­νωνα, που έπεισε τον Διογένη τον Βαβυλώνιο να επιδοθεί στη φιλοσοφία .

Όταν όμως ο Αλέξανδρος εκπολίτιζε την Ασία, ο Όμηρος διαβαζόταν παντού, και τα παιδιά των Περσών, των Σουσιανών και των Γεδρωσίων μάθαιναν ν’ απαγγέλλουν τις τραγωδίες του Σοφοκλή και του Ευριπί­δη. 0 Σωκράτης, όταν αντιμετώπισε την κατηγορία ότι εισάγει καινά δαιμόνια, καταδικάστηκε εξαιτίας των συ­κοφαντών που υπήρχαν στην Αθήνα χάρη στον Αλέξαν­δρο, όμως, η Βακτρία και ο Καύκασος προσκύνησαν τους θεούς των Ελλήνων.

ίδρυσε περισσότερες από εβδομήντα πόλεις μέ­σα στις βάρβαρες χώρες, και διέσπειρε σε όλη την Ασία τα Ελληνικά αξιώματα, νικώντας έτσι τον απολίτιστο και θηριώδη τρόπο ζωής.


Έτσι λοιπόν και για τις πόλεις που κατέκτησε ο Αλέξανδρος είναι πιο σωστό να πούμε: «Δεν θα είχαν εκπολιτιστεί, αν δεν είχαν νικηθεί». Η Αίγυπτος δεν θα είχε την Αλε­ξάνδρεια, η Μεσοποταμία τη Σελεύκεια, η Σογδιανή την Προφθασία, η Ινδία τη Βουκεφαλία ούτε ο Καύκασος Ελληνική πόλη, με την ίδρυση των οποίων στις χώρες αυτές εξαλείφτηκε η βαρβαρότητα και το υποδεέστερο στοιχείο μεταβλήθηκε ύστερα από την επαφή του με το ανώτερο .

Αν, λοιπόν, οι φιλόσοφοι καυχώνται ότι εξευγενίζουν και κάνουν προσαρμόσιμα τα σκληρά και απαί­δευτα στοιχεία του ανθρώπινου χαρακτήρα, εφόσον ο Αλέ­ξανδρος κατάφερε ν’ αλλάξει τη θηριώδη φύση πάρα πολ­λών φυλών, εύλογα θα μπορούσε να θεωρηθεί φιλόσοφος.

 

Μέγας Αλέξανδρος

Ο με κανέναν άλλον θνητόν όμοιος

_________________________________

 

«Ούτε και εις εμέ φαίνεται ότι άνευ θείας δυνάμεως έγινε ο με κανέναν θνητό όμοιος».

Με την χαρακτηριστικήν αυτήν εκτίμηση για τον Αλέξανδρο, ο Αρριανός, ο σοβαρώτερος μελετητής και ιστορικός του έργου του ολοκληρώνει το βιβλίο του «Αλεξάνδρου Ανάβασις».

Ο Πλούταρχος εις το βιβλίον του «Ηθικά περί της Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής» αναφέρει: «οι χώρες που δεν γνώρισαν τον Αλέξανδρον, είναι σαν να μην είδαν το φως του ηλίου» και εις άλλο σημείο γράφει: «ο Αλέξανδρος από όσα δίδαξε, όσα είπε ή έπραξε, αποδεικνύεται φιλόσοφος».

Μια άλλη υπερδύναμη την εποχή της, η Ρώμη, ονόμασε πρώτη τον Αλέξανδρο Μέγα, τον οποίο θεοποίησε και όχι μόνο ακολούθησε το έργο του και αγκάλιασε όλους τους τομείς της τέχνης, της επιστήμης και της ζωής, αλλά το ολοκλήρωσε μεταφέροντας και παγιώνοντας την ελληνική κληρονομιά στη Δύση, γεγονός που προετοίμασε την δημιουργία του Δυτικού Πολιτισμού. Ο Chateaubriand έγραψε: «αν κάποιος έμοιασε με θεό αυτός είναι ο Αλέξανδρος».

Οι ανωτέρω χαρακτηρισμοί δεν ήσαν τυχαίοι.

Η συγκλονιστική ομιλία του Αλεξάνδρου στην ΩΠΗ, γνωστή ως όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώπιον 9.000 Αξιωματούχων Ελλήνων και Ασιατών, αποτελεί για τους ηγέτας όλων των λαών και διεθνών οργανισμών φωτεινό παράδειγμα στην πορεία για την Τρίτη χιλιετία.

Ο όρκος του Αλεξάνδρου στην ΩΠΗΝ είναι γνωστός, αλλά δεν έχει τονισθεί ότι ξεχύθηκε από την Μακεδονία όχι για να υποτάξει λαούς ή να κατακτήσει πλούτη ούτε να ικανοποιήσει πάθη, αλλά για να ενώσει όλους τους ανθρώπους με τα δεσμά της ειρήνης, της ομόνοιας και της αμοιβαίας επικοινωνίας.

ΟΡΚΟΣ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

• Δεν μ' ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η φυλή στην οποία γεννήθηκαν. Τους αντιμετωπίζω όλους μ' ένα κριτήριο: την αρετή. Για μένα, κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος.

Την επιθυμία του αυτή, όπως γράφει ο Πλούταρχος, την διετύπωσε και πριν ακόμη αρχίσει την εκστρατεία του όταν συναντήθηκε με τον Διογένη στην Κόρινθο. Όταν ρώτησε τον Διογένη τι θέλει, εκείνος του είπε να φύγει από μπροστά του για να μην καλύπτει τον ήλιο που τον φώτιζε. Ο Αλέξανδρος δεν θύμωσε αλλά είπε:

«Εάν δεν σκεπτόμουν να αναμείξω τα βάρβαρα έθνη με την Ελλάδα και διατρέχοντας όλη την Ήπειρο να την εκπολιτίσω και αφού βρω τα πέρατα της γης και τον ωκεανό της θάλασσας, να εκτείνω έως εκεί την Μακεδονία και να σπείρω και ν’ απλώσω την Ελληνική δικαιοσύνη και ειρήνη, σε όλα τα μέρη του κόσμου, δεν θα καθόμουν άπρακτος μεταχειριζόμενος την εξουσία για σωματικές απολαύσεις αλλά θα ζήλευα την απλότητα του Διογένη». https://www.youtube.com/watch?v=1zC0P5wKfGY ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 1/6 ALEXANDER THE GREAT

Έκανε πράξη ότι την εξουσία δεν θα μετεχειρίζετο για απολαύσεις.

Κατά την αναχώρησιν του από την Μακεδονία για την εκστρατεία κατά των Περσών, αναφέρουν όλοι οι συγγραφείς, διένειμε την περιουσία του. Όταν ρωτήθηκε τι θα κρατήσει για τον εαυτόν απήντησε την ελπίδα.

Όταν στα Ιεροσόλυμα οι Εβραίοι του προσέφεραν χρυσόν και αργυρόν, αρνήθηκε να τα παραλάβει, γράφει ο Ψευδοκαλισθένης.

Προ ετών ο Πρέσβυς μας εις το Ισλαμαμπάτ, την πρωτεύουσα του Πακιστάν, μου είπε ότι και σήμερα εις τα Σχολεία του Πακιστάν διδάσκεται ότι όταν πέθανε ο Αλέξανδρος και τον έβαλαν στο φέρετρο, τον περιέφεραν στην πόλη με τα χέρια έξω από το φέρετρο και φώναζαν «Ο Αλέξανδρος με καθαρά χέρια γεννήθηκε και με καθαρά χέρια πηγαίνει στον άλλο κόσμο».

Η δήλωση του Αλεξάνδρου στην συνάντηση του με τον Διογένη, η πολιτική του κατά την διάρκεια της εκστρατείας του με αποκορύφωμα την ομιλίαν του εις την ΩΠΗΝ και το υπό του Διοδώρου αναφερόμενον «τους εχθρούς ανάγκαζε ευδαιμονείν ο νικήσας», επιβεβαιώνουν ότι στόχος του Αλεξάνδρου ήτο να εκπολιτίσει και όχι να κατακτήσει.

Ο Αλέξανδρος εσέβετο το δημόσιο χρήμα και ήτο φιλάνθρωπος. Τιμώρησε σκληρότατα, γράφει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, όσους κατεχράσθησαν δημόσιον χρήμα και συμπεριεφέρθησαν κακώς εις τους πολίτας.

 

Ο Αλέξανδρος δεν ακολούθησε την συμβουλή του Αριστοτέλη να συμπεριφέρεται διαφορετικά στους Έλληνας και τους μη Έλληνας. Με τον σεβασμό των ηθών και εθίμων των υποτελών, την βαθμιαία εξάλειψη της διακρίσεως σε κατακτητές και κατακτηθέντας, εξύψωσε τους λαούς που κατέκτησε, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, γι’ αυτό και αγαπάται και σήμερα από τους λαούς των χωρών αυτών και σε δεκάδες χώρες Ανατολής και Δύσης, η λαϊκή μούσα τον θεωρεί δικό της. Ο Montesquieu έγραψε: «μόλις έλειψε ο Αλέξανδρος ορφάνεψαν τα έθνη».

Ο Παύλος Τζερμιάς αναφέρει ότι ο Βολταίρος έγραψε: «Ο Αλέξανδρος άλλαξε το πρόσωπο της Ασίας, της Ελλάδος, της Αιγύπτου και έδωσε στον κόσμο νέα κατεύθυνση».

Πρώτος ο Αλέξανδρος έλαβε έμπρακτα θέση κατά των φυλετικών διακρίσεων με τον γάμο του με την Αφγανή Ρωξάνη την κόρη του Δαρείου, αλλά και διότι ανέθεσε κρατικά καθήκοντα σε Αξιωματούχους των λαών που κατέκτησε. https://www.youtube.com/watch?v=0iaYSwry8Fc (Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΟΝ ΘΡΥΛΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ)

Η συμπεριφορά του Αλεξάνδρου στην οικογένεια του Δαρείου (μητέρα, την οποία αιχμαλώτισε, σύζυγο και παιδιά του) θαυμάστηκε περισσότερο από κάθε άλλη για τον σεβασμό που έδειξε, αντί να φερθεί σαν νικητής αγέρωχος και κυρίαρχος αντίπαλος Βασιλιάς.

Η μητέρα του Δαρείου, αιχμάλωτη, αγάπησε τον Αλέξανδρο σαν παιδί της, κέρδισε την καρδιά τα με τον σεβασμό που της έδειξε και την αγνότητα της νιότης του. Δεν τον εγκατέλειψε όταν προσπάθησαν κρυφά να την βοηθήσουν να δραπετεύσει και όταν πέθανε ο Αλέξανδρος έμεινε νηστική πέντε μέρες, γράφει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, και αυτοκτόνησε.

«Δαρείε από εχθρό με φύση ανώτερη των ανθρώπων έχεις νικηθεί... Ο εχθρός εκείνος είναι ενάρετος και γεναίος».

Με τους ανωτέρω χαρακτηρισμούς για τον Αλέξανδρο παρηγόρησε ο δραπετεύσας από την αιχμαλωσία Θαλαμηπόλος της Στατείρας, της συζύγου του Δαρείου, όταν είδε τον Δαρείο να κτυπά το κεφάλι του και να οδύρεται με την πληροφορίαν που του έδωσε ότι η γυναίκα του πέθανε στη γέννα.

Όταν ο Δαρείος πληροφορήθηκε από τον Θαλαμηπόλο (γράφει ο Droyzen εις το βιβλίο του «Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου» των Ρ.Η.Σ. Αποστολίδη, χορηγία Τραπέζης Πίστεως, σελ. 301), ότι ο Μακεδών Βασιλεύς τίμησε την οικογένεια του και ότι ο Αλέξανδρος διέταξε και ετάφη με κάθε πολυτέλεια η νεκρή βασίλισσα και ότι με δάκρυα τίμησε την μνήμη της, ο Δαρείος σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό και ευχήθηκε: «Αν γυρίσει νικητής ν’ αξιωθεί να ξεπληρώσει όσα έκανε ο Αλέξανδρος στους αγαπημένους του όταν δυστύχησε και ότι αν πάψουμε να κυβερνάμε κάντε λοιπόν θεοί, άλλος από τον Αλέξανδρο να μην καθήσει στου Κύρου τον θρόνο».

Ελευθερώνοντας πόλεις, αναφέρει ο Αρριανός, κατέλυσε την Ολιγαρχία και αποκατέστησε την Δημοκρατία.

Ίδρυσε πόλεις, θέατρα, γυμναστήρια, άνοιξε δρόμους, καθιέρωσε ενιαίο νόμισμα και ανέπτυξε το εμπόριο.

Μετέδωσε τον Ελληνικό Πολιτισμό και καθιέρωσε την Ελληνική ως μόνη γλώσσα των λαών και επηρέασε βαθύτατα τους Άραβας, ώστε η συνάντηση Ελληνισμού και Αράβων να αποτελέσει σημαντικό γεγονός στην Ιστορία, έγραψε ο Dennis Overbye εις τους Τάιμς της Νέας Υόρκης. Οι Άραβες μετέφρασαν την Ελληνική γραμματείαν, η οποία πέρασε στην Ευρώπη και μεταφράστηκε τον 12^ο αιώνα στα Λατινικά για να αποτελέσει την βάσιν της Αναγεννήσεως.

Ο Αναπληρωτής Καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Κωνσταντίνος Ρωμανός, εις το ενδιαφέρον βιβλίο του «Το Ελληνιστικό Ισλάμ», χαρακτηρίζει ως «ελλίποντα κρίκον της Ιστορίας του Πολιτισμού την Ελληνική κληρονομιά του Ισλάμ», γεγονός που δεν έχει ερευνηθεί στην Ελλάδα με μόνη αξιέπαινη εξαίρεση, αναφέρει ο Κων. Ρωμανός το έργον του Μητροπολίτου πρώην Μεγάλης Βρετανίας και Θυατείρων, Μεθόδιον Φούγια. https://www.youtube.com/watch?v=BhIO27nQ96g  (ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ΣΚΑΪ - ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ - 2009 (HQ) Ντοκιμαντέρ)

Η έρευνα αυτή, με την επανίδρυση της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και την αρξαμένην ήδη μοιραίαν αναφοράν από Αιγύπτιους επιστήμονας, εις την μεγάλην προσφοράν της θρυλλικής Πτολεμαϊκής Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, αποκτά επικαιρότητα και γενικότερο διεθνές ενδιαφέρον με την προβολήν του έργου των ελληνιζόντων φιλοσόφων του Ισλάμ του Μεσαίωνα.

Το επιστημονικό έργο των Αράβων φιλοσόφων, που ήτο συνέπεια του έργου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έγραψε ο D. Overbye εις τους New York Times (Καθημερινή 4/11/2001) ανεκόπη από τις σταυροφορίες τους Μογγόλους, και τους Οθωμανούς με την επικράτηση των οποίων επί πέντε αιώνες δεν υπήρξε ούτε ένας πνευματικός άνθρωπος.

Οι Οθωμανοί, γράφει ο Overbye, δεν ενδιαφέροντο για επιστήμες και δεν ταυτίζονται, αναφέρει ο Καθηγητής Ρωμανός, με το Ισλάμ.

Όχι τυχαία συνεπώς, ο Μωάμεθ εις το Κοράνιο αναφέρεται εις τον Δικέρατον Βασιλέα (τον Αλέξανδρον) ως είδος προφήτου που έχει την δύναμιν να τιμωρήσει όσους αδικούν και να δώσει εξαιρετικές αμοιβές εις όσους πιστεύουν και κάνουν έργα αγαθά.

Οι Βουδισταί τον τιμούν ως Ισόθεον.

Οι Πακιστανοί και σήμερα τον θεωρούν ως εθνικό των ήρωα.

Οι Εβραίοι ανά τους αιώνες και σήμερα έχουν το όνομα Αλέξανδρος, ως συνέπεια της αποφάσεως του Αρχιερέα των Εβραίων «να μείνει στην αιωνιότητα το όνομα Αλέξανδρος» δια τον σεβασμόν εις τον Αρχιερέα και στους τρόπους λατρείας των Εβραίων που έδειξε ο Αλέξανδρος κατά την επίσκεψη του στα Ιεροσόλυμα.

Ο Άγιος Νεκτάριος εις το βιβλίο του «Αι Οικουμενικοί Σύνοδοι» γράφει: «ο διασπαρείς υπό του Αλεξάνδρου Ελληνισμός προπαρασκεύασε την οδό του Χριστιανισμού από τον Αυτοκράτορα Μέγαν Κωνσταντίνον».

Ο Μέγας Βασίλειος, όχι τυχαία απευθυνόμενος εις τους νέους, προβάλλει τον Αλέξανδρο ως υπόδειγμα εγκράτειας.

Ο Αλέξανδρος τιμάται και θα τιμάται αιωνίως από τις μεγάλες θρησκείες, συνεπώς σενάρια που θα κηλιδώνουν την προσωπικότητα του θα χαρακτηρισθούν ως ευτελή.

Ανεξάρτητα από τα ανωτέρω, η κοινή λογική διαψεύδει τους ισχυρισμούς ότι ο Αλέξανδρος ήτο ομοφυλόφιλος ή μέθυσος. Διότι θα ήτο αδύνατο ο Αλέξανδρος να επιτύχει ή οδηγήσει τον στρατό του σε άθλους, τους οποίους κανένας προ αυτού ή και μέχρι σήμερα επέτυχε.

Ο Αρριανός εις το βιβλίον του «Ανάβασις Αλεξάνδρου VΙΙ» γράφει ότι ο Αλέξανδρος κατά τον Αριστόβουλο (τον ιστορικό που συνόδευε τον Αλέξανδρο), ήταν φιλόπονος, ριψοκίνδυνος, γενναιότατος και ευσεβέστατος εις τους θεούς, αλλά και εξαιρετικά εγκρατής εις τις σωματικές απολαύσεις. Ο Αρριανός προσθέτει ότι δεν είναι σοβαρό αν έκανε ορισμένα σφάλματα. Ήταν ο μόνος Βασιλεύς που μετάνιωνε για τα σφάλματα του κι αυτό οφείλετο στην ευγενική του φύση.

Τα συμπόσια του, κατά τον Αριστόβουλο, δεν κρατούσαν πολύ χάριν του κρασιού, αφού ο Αλέξανδρος δεν έπινε πολύ.

Ο Πλούταρχος με πηγή το ημερολόγιο του Αλεξάνδρου, εις το βιβλίο του «Βίοι Παράλληλοι, §23» γράφει: «Και στο κρασί επίσης ήταν λιγότερο έκδοτος από ότι φαινόταν και νομίσθηκε τέτοιος γιατί έμεινε πολύ ώρα όχι πίνοντας, αλλά μιλώντας». Ήταν, προσθέτει ο Πλούταρχος, εγκρατής και στην τροφή.

Σενάρια που επιδιώκουν να εμφανίσουν τον Μέγαν Αλέξανδρο ως ομοφυλόφιλο είναι κακόβουλα και στερούνται σοβαρότητας: Διαψεύδονται ή και γελοιοποιούνται πρώτον από τον Πλούταρχο, ο οποίος στο βιβλίο του, Πλουτάρχου Ηθικά - Περί της Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής, αναφέρει: 333§12. Ο Αλέξανδρος, όταν ο Φιλόξενος, ο διοικητής της παραλίας, έγραψε προς αυτόν ότι εύρεν εις την Ιωνίαν παίδα ωραιότατον, του οποίου όμοιον μέχρι τότε ο κόσμος δεν εγέννησεν, και πρώτα εάν ήθελε να τον στείλη, ο βασιλεύς απαντών έγραψε προς αυτόν πικρότατας παρατηρήσεις. «Ω κάκιστε από όλους τους ανθρώπους με εγνώρισες ποτε μέχρι σήμερον ένοχον τοιούτου εγκλήματος, δια να τολμήσεις να με κολακεύσης με ηδονάς τόσον αισχράς;».

Δεύτερον από τα γεγονότα:

Ο Αλέξανδρος παντρεύτηκε: α) Την Ρωξάνην και απέκτησε διάδοχον, β) Την Στατείρα, την κόρη του Δαρείου και γ) Βασίλισσα των αμαζόνων  της Ανατολής ζήτησε να αποκτήσει παιδί από τον Αλέξανδρο.

Ετσι ο Μέγας Αλέξανδρος κατάφερε να εξημερώσει την Ασία και να διαδώσει τον Ελληνικό πολιτισμό από τον Ελλήσποντο ώς την Ινδία. Κατάφερε να εφαρμόσει το πολιτειακό σύστημα του Ζήνωνος, του Ιδρυτή της στωικής φιλοσοφίας. Δηλαδή, να μήν κατοικούν οι άνθρωποι κατά πόλεις χωρισμένες, με διαφορετικούς νόμους, αλλά να θεωρούνται όλοι οι άνθρωποι συμπολίτες ( αν και από διαφορετικά έθνη ) και πολίτες του ίδιου κράτους και να υπάρχει μία τάξη και ένα δίκαιο για όλους. Αυτό ο Ζήνων το διατύπωσε σαν ένα όνειρο για επίτευξη, σαν μια διδασκαλία προς εφαρμογή, την Φιλοσοφική Πολιτεία.
Δικαιολογημένα λοιπόν μπορεί να παρομοιαστεί με έναν Θησέα, Ιδρυτή της Αθήνας, με έναν Περσέα, Ιδρυτή των Μυκηνών, με τον Ρωμύλο και το Ρώμο, Ιδρυτές της Ρώμης. Ο Πλούταρχος γράφει: Για όσους γράφουν ότι κάποτε ο Αλέξανδρος είπε ότι τον ακλουθεί ως εφόδιο στην εκστρατεία η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, τους πιστεύουμε τιμώντας τον Όμηρο, αν όμως κάποιος υποστηρίξει ότι η Ιλιαδα και η Οδύσσεια τον ακολουθουσών ως ανακούφιση στους κόπους και ως ευχάριστη ενασχόληση στις ώρες της ανάπαυσης, και ότι πραγματικό εφόδιο ήταν ο φιλοσοφικός λόγος, και η υπενθύμιση για έλλειψη φόβου και ανδρεία και σωφροσύνη και μεγαλοψυχία, το κατανοούμε.

Ο τρόπος σχεδίασης και ορισμού του σημείου ίδρυσης της πόλης φανερώνει γνώσεις και εφαρμογή αντιλήψεων Ιδρυτή πόλης που συναντάμε μόνο σε ίδρυση Ναών ή Ιερών πόλεων. Εκεί δεν παίρνονται υπόψη μόνο γεωγραφικοί παράγοντες, αλλά και οδηγίες που έχουν σχέση με την Ιερότητα του χώρου. Είναι γνωστό πως στην ακολουθία του Αλέξανδρου βρισκόταν πλήθος ανθρώπων του πνεύματος. Από τον μάντη Αρίστανδρο μέχρι τον γυμνόσοφο Κάλανο.
Ένας Βασιλιάς που δεν ήξερε μόνο να διατάζει αλλά και να εκτελεί ο ίδιος τις διαταγές που έδινε. Θεωρούσε πως η μεγαλύτερη νίκη που μπορεί να πετύχει κάποιος είναι η νίκη στον εαυτό του για να μπορεί να τον ελέγχει. Αποτέλεσμα αυτής της νίκης του Αλέξανδρου είναι η εγκράτειά του προς τις ηδονές. Δεν δέχθηκε καμία γυναίκα δίπλα του παρά μόνο αυτήν που είχε παντρευτεί.
Αν και πολλές φορές οι φίλοι του τον παρότρυναν να γευτεί την ηδονή με διάφορες γυναίκες ή αγόρια. Ο Αρριανός γράφει πως ο Αλέξανδρος εγκαθιστούσε τη Δημοκρατία ως πολίτευμα σε κάθε χώρα που κατακτούσε. Μία Δημοκρατία που βοηθούσε στη λειτουργία των τοπικών θεσμών κάθε πόλης, κάτω όμως από μία κοινή Αρχή. Καταργούσε τους υπερβολικούς φόρους και κατάφερνε να κατακτά εκπολιτίζοντας και όχι καταστρέφοντας.

Το μόνο που κατέστρεφε ήταν το παλιό, αυτό που είχε φθαρεί και δεν δεχόταν να αλλάξει προς το καλύτερο. Έδινε περισσότερη σημασία στις ουσιαστικές δυνάμεις του ανθρώπου, όπως τη σοφία, τη δικαιοσύνη, τη μεγαλοψυχία, την Ανδρεία, ανεξάρτητα αν αυτός ήταν εχθρός ή φίλος. Έτσι όταν καταλάβαινε πως ο κυβερνήτης της πόλης που κατακτούσε ή ο βασιλιάς του έθνους το οποίο νικούσε είχε αυτές τις αρετές, τον διόριζε πάλι άρχοντα, ανεξάρτητα αν είχε παραδοθεί ή νικηθεί μετά από μάχη.

ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Πρότυπο για τους Ρωμαίους αυτοκράτορες

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι ήσαν πολύ υπερήφανοι για την πολεμική τους ανδρεία και τα στρατιωτικά τους κατορθώματα. Εν σχέση προς τους αρχαίους ‘Έλληνες, στους οποίους ήσαν πρόθυμοι να τους αναγνωρίσουν την πολιτιστική και πνευματική υπεροχή, εν τούτοις ο ρωμαϊκός πατριωτισμός και το εθνικό τους αίσθημα θεωρούσε ότι στον στρατιωτικό τομέα οι Ρωμαίοι ήσαν ανώτεροι των Ελλήνων, και απόδειξη αυτού αποτελούσαν οι ρωμαϊκές κατακτήσεις, η τεράστια αυτοκρατορία τους που είχε υποτάξει όλα τα ελληνιστικά βασίλεια. Εξαίρεση σε αυτήν την αίσθηση στρατιωτικής υπεροχής των Ρωμαίων αποτελούσε ο Μέγας Αλέξανδρος, στου οποίου την στρατιωτική ιδιοφυία και ανδρεία οι Ρωμαίοι υποκλίνονταν. Μάλιστα, ο μέγας Μακεδών στρατηλάτης και κοσμοκράτωρ αποτελούσε για κάθε Ρωμαίο στρατιωτικό το αξεπέραστο πρότυπο που όλοι επιθυμούσαν να μιμηθούν και ήλπιζαν να το ξεπεράσουν. Ας δούμε μερικά παραδείγματα αυτού του φαινομένου που θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε imitatio Alexandri (“μίμησις Αλεξάνδρου”).

Χαρακτηριστικά ο Σουητώνιος αναφέρει ότι, όταν ο Ιούλιος Καίσαρας ευρισκόμενος στα Γάδειρα της Ισπανίας (σημερινό Cadiz), είδε σε κάποιον ναό ένα άγαλμα του Αλεξάνδρου, ξέσπασε σε δάκρυα αναλογιζόμενος ότι ο ίδιος δεν είχε κατορθώσει ακόμη τίποτε σπουδαίο, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος στην ίδια ηλικία είχε κατακτήσει τον κόσμο (Suetonius, Jul. 7). Αργότερα, ο Ιούλιος Καίσαρας και εν συνεχεία ο Οκταβιανός Αύγουστος, εισήγαγαν την λατρεία της Ειρήνης (PAX ) και έστηναν βωμούς στην Θεά της Ειρήνης ( Ara Pacis) , προσπαθούσαν ενσυνειδήτως να μιμηθούν τον Μέγα Αλέξανδρο ως παγκόσμιο ειρηνοποιό και εισηγητή μιας παγκοσμίου αυτοκρατορικής ειρήνης, όπως ήταν η Pax Romana.

 

Επίσης, ο Οκταβιανός Αύγουστος χρησιμοποίησε ως επίσημη σφραγίδα του μία απεικόνιση της μορφής του Αλεξάνδρου (Σουητώνιος, Βίος Αυγούστου 50). Ακόμη, ευρισκόμενος στην Αίγυπτο, προσκύνησε την σαρκοφάγο του Αλεξάνδρου, και κατέθεσε σε αυτήν χρυσό στέφανο και άνθη (Σουητώνιος, Βίος Αυγούστου 18).

Δεν έκανε ληστρική επιδρομή στην Ασία, ούτε σκέφτηκε να κατασπαράξει ως θήραμα και να πάρει λάφυρα ανέλπιστης επιτυχίας, όπως έκαναν αργότερα ο Αννίβας στην Ιταλία, νωρίτερα οι Τρηρες στην Ιωνία, οι Σκυθες στη Μηδια,( οι Οθωμανοί στο Βυζάντιο, οι Ευρωπαίοι πλην των Ελλήνων στην Αμερική και στην Αφρική, οι Γερμανοί 2 φορές τον περασμένο αιώνα κ.α.) , αλλά επιθυμώντας να κάνει όλα τα έθνη της γης υπάκουα σε ένα  άριστο άρχοντα, και σε ένα πολίτευμα, για το υιοθετούσε αλλαγές στον εαυτό του (στην ενδυμασία και τα ήθη) και αν ο Θεός που είχε στείλει την ψυχή του Αλέξανδρου εδώ, δεν την έπαιρνε γρήγορα πίσω, ένας νομός θα ίσχυε για όλους τους ανθρώπους και θα διοικούνταν συμφώνα με το δίκαιο σαν κοινό φως. Τώρα όμως έμεινε ανήλιο, το μέρος της γης, όσο δεν είδε τον Αλέξανδρο.

Πρώτος λοιπών ο Σκοπός της εκστρατείας αποδεικνύει ότι ο Αλέξανδρος ήταν φιλόσοφος, γιατί δεν διανοήθηκε να εξασφαλίσει πλούτη και πολυτέλεια για τον εαυτό του, αλλά ομόνοια και ειρήνη για όλους τους ανθρώπους και επικοινωνία μεταξύ τους, από τους λογούς του, αν εξαιρέσεις, το διάδημα για την βασιλική καταγωγή του, θα φανούν τα υπόλοιπα, ότι είναι απόψεις του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, η του Πυθαγόρα.

Όταν πάλι καμιά φορά γινόταν κριτική για τους στοίχους του Ομήρου, στις συζητήσεις, η  στα συμπόσια, ενώ άλλοι θεωρούσαν σπουδαιότερο άλλο στοίχο, ο ίδιος ο Αλέξανδρος ξεχώριζε πιο πολύ από όλους τον εξής : <<Μαζί ενάρετος βασιλιάς και πολεμιστής γενναίος >>, έπαινο που άλλος καρπώθηκε στο παρελθών, εκτιμώντας ότι είναι νόμος για τον εαυτό του, ώστε μπορεί κάποιος να πει, ότι ο Όμηρος είχε προφητευσει τον Αλέξανδρο και ότι για αυτόν μιλούσε.

Είναι χαρακτηριστικό φιλοσοφικής ψυχής να αγαπήσει την σοφία και να θαυμάζει εξαιρετικά τους σοφούς άνδρες, αυτό το προτέρημα το είχε ο Αλέξανδρος, και πως εκτιμούσε τον Αριστοτέλη ειπώθηκε << στον πατερά μου οφείλω το ζην, στον δάσκαλο μου το ευ>>, και τον μουσικό Ανάξαρχο τον θεωρούσε από τους πιο σπουδαίους του φίλους, και στην πρώτη συνάντηση με τον Πυρρωνα τον Ηλειο του χάρισε ένα μυθικό ποσό, και στον μαθητή και μετέπειτα ηγέτη στην Ακαδημία του Πλάτωνα  Ξενοκράτη, , έστειλε δώρο ένα τεράστιο ποσό, τον Ονησικριτο, μαθητή του Διογένη του κυνικού, τον διόρισε αρχηγό στους κυβερνήτες των πλοίων, και όταν συναντήθηκε με τον Διογένη, τόσο πολύ εντυπωσιάστηκε από την ζωή του και τις πεποιθήσεις του ανθρώπου αυτού, ώστε αναφερόμενος σε αυτόν είπε << αν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να είμαι Διογένης>> εννοώντας δηλαδή <<θα ασχολούμουν με την φιλοσοφία, αν δεν φιλοσοφούσα με τα έργα μου>>. Δεν είπε αν δεν ήμουν βασιλιάς, θα ήθελα να είμαι Διογένης, <<αν δεν είχα διανοηθεί να συνενώσω τα βαρβαρικά και τα Ελληνικά ήθη και να εξημερώσω όλη την οικούμενη με την εκστρατεία μου, και να βρω τα πέρατα της ξηράς και να προσδέσω στην Μακεδονία τον ωκεανό και να σπείρω και να απλώσω σε όλο τον κόσμο την Ελληνική δικαιοσύνη και ειρήνη, δεν θα καθόμουν απολαμβανόμενος μια ανενεργή εξουσία, αλλά θα ζήλευα την λιτή ζωή του Διογένη. Εξαιτίας μου και εκείνοι θα γνωρίσουν τον Διογένη, και τους άλλους σοφούς και ο Διογένης εκείνους.

Οι πράξεις αν δηλώνουν αυτοματισμό της τύχης και πολεμική βία, η μήπως πολύ ανδρεία και δικαιοσύνη και πολύ σωφροσύνη, και πραότητα με τάξη και σύνεση, καθώς όλα τα έκανε με νηφάλια και εμπνευσμένη σκέψη ; ο Πλούταρχος δεν μπορεί να διαχωρίσει και να πει αυτό ένια χαρακτηριστικό της ανδρείας, εκείνο της φιλανθρωπίας, το άλλο της εγκράτειας, αλλά τα έργα φαίνονται ότι μετέχουν σε όλες τις αρετές, επιβεβαιώνοντας ο Αλέξανδρος εκείνη την Σωκρατική ρήση, ότι δηλαδή : το καθετί που κάνει ο σοφός το πραγματοποιεί με όλες τις αρετές, και ότι πρωταγωνιστεί μια αρετή όπως φαίνεται σε κάθε πράξη, αλλά προσπαλει και τις άλλες και συντείνει προς αποτέλεσμα.. Είναι λοιπών δυνατόν να δει κανείς στον Αλέξανδρο το πολεμικό να είναι φιλάνθρωπο, το πράο ισχυρό, το εριστικό συμφιλιωτικό, το ερωτικό συνετό, το ελεύθερο όχι αδρανές, και το επίπονο όχι απαρηγόρητο. Ποιος συνδύασε τους πολέμους με τις γιορτές, ποιος ήταν ο μεγαλύτερος πολέμιος αυτών που αδικούν και με μεγαλύτερη κατανόηση απέναντι αυτών που δυστυχούν; Ποιος ήταν ο πιο επικίνδυνος απέναντι σε αυτούς που πολεμούσαν, η ο πιο φιλεύσπλαχνος σε όσους του ζητούσαν κάτι; Και μου έρχεται και μένα (Πλούταρχος) να φωνάξω για τις πράξεις του Αλέξανδρου <<φιλοσοφικά>>, γιατί σε αυτό συμπεριλαμβάνονται όλα. Όταν ερωτεύτηκε την Ρωξάνη, την κόρη του Οξυαρτη, που χόρευε ανάμεσα στις αιχμάλωτες κοπέλες, δεν την ατίμασε, αλλά την παντρεύτηκε, όταν είδε τον Δαρείο γεμάτο αίματα νεκρό, δεν πρόσφερε θυσίες και δεν τραγούδησε παιάνες, γιατί έπαιρνε τέλος ο μακροχρόνιος πόλεμος, αλλά έβγαλε την χλαμύδα του και την απόθεσε πάνω στον νεκρό, σαν να κάλυπτε κάποια Θεια Νέμεση, για την βασιλική τύχη, ενώ ο ίδιος κυνήγησε και συνέλαβε τον δολοφόνο του Δαρείου τον Βησσο και τον τιμώρησε παραδειγματικά.

Ενώ σε ένα καυγά του Ηφαιστίωνα με τον στρατηγό Καρτερο, ρώτησε ο στρατηγός τον Ηφαιστίωνα, ποια θα ήταν η δύναμη του αν κάποιος του αφαιρέσει τον Αλέξανδρο, με αλλά λόγια << αν κάποιος σου αφαιρέσει την εμπειρία των όπλων, την γενναιοδωρία του πλούτου,, την εγκράτεια της πολυτελείας, το θάρρος ενόντων αυτών που αγωνίζεται, και την πραότητα απέναντι αυτών που κατακτάς; Αφαίρεσε την αρετή από όποιον έχει καλή τύχη και αμέσως μετά καταντά παντού μικρός, στις δωρεές του γιατί είναι φιλάργυρος, στους κόπους γιατί είναι μαλθακός, απέναντι των Θεών γιατί πάσχει από δεισιδαιμονία, απέναντι των αγαθών για είναι φθονερός, απέναντι των ανδρών γιατί είναι δειλός, απέναντι των γυναικών γιατί είναι φιλήδονος. Όπως ακριβώς ασήμαντοι καλλιτέχνες, τοποθετώντας μεγάλα βάθρα για μικρά αγάλματα, φανερώνουν και την μικρότητα τους, έτσι ακριβώς και η τύχη, όταν ανυψώσει άνθρωπο μικρού ηθικού αναστήματος με πήγματα που έχουν μεγάλο όγκο, τον επιδεικνύει περισσότερο, αλλά  κατόπιν τον καταντροπιάζει, γιατί πέφτει σε σφάλματα και κλονίζεται, γιατί είναι κενός περιεχομένου.

Επόμενος η μεγαλοσύνη δεν βρίσκεται στην απόκτηση, αλλά στην χρήση των αγαθών, γιατί και τα βρέφη κληρονομούν πατρικές βασιλείες και αξιώματα.

Αξιομνημόνευτο είναι αυτό που είπε ο Δαρείος, ο βασιλείας των Περσών : Εγώ προσεύχομαι στους Θεούς να μας χαρίσουν την νίκη και υπέροχη στον πόλεμο για να νικήσω τον Αλέξανδρο σε ευεργεσίες, και με κατέχει κάποια φιλοδοξία και ζήλος να φάνω ευγενικότερος από εκείνον, αν όμως χαθεί η βασιλεία μου, μακάρι να μην καθίσει στον θρόνο του Κυρου, κανένας άλλος παρά μόνο ο Αλέξανδρος. Αυτό ήταν αποδοχή του Αλέξανδρου με μάρτυρες τους Θεούς.

Αλλά θα κουραζόταν κάποιος να απαριθμήσει όλα αυτά με τα οποία αποδεικνύεται ότι διαχειριζόταν άριστα και βασιλικότατα την εξουσία. Γιατί και αν ακόμα λόγο της τύχης έγινε σπουδαίος γιατί εκμεταλλευτικέ σωστά την τύχη.

 

Στον Αλέξανδρο όμως τι του συνέβη χωρίς να το αξίζει, τι χωρίς να ιδρώσει, τι χωρίς να χάσει αίμα, τι από τα σπουδαία χωρίς να κουράσει; Ήπιε νερό από θολωμένα ποτάμια με αίμα, , από την πεινά του έτρωγε το πρώτο χόρτο που έβρισκε μπροστά του.

Ποιος γεννημένος από Θεούς επέτυχε τόσο ριψοκίνδυνους  πολυμόχθους και υπομονετικούς άθλους, εκτός από τον Ηρακλή τον γιο του Δια; Τον Αλέξανδρο όμως τον πρόσταξε η αρετή να κάνει βασιλικό και Θεϊκό άθλο, που ο σκοπός του δεν ήταν ο χρυσός που μεταφέρθηκε (στην Μακεδονία), ούτε οι Περσικές πολυτέλειες και τα συμπόσια και οι γυναίκες, αλλά βάζοντας σε τάξη όλους τους ανθρώπους, να τους καταστήσει υπηκόους μια ηγεμονίας, και αποδεκτές του άριστου τρόπου ζωής.

Όταν ξεκινούσε για την μεγάλη περιπέτεια μοίρασε στους φίλους και συνεργάτες τους όλη την περιουσία του, και μόνο ο Πέρδικας δεν δήχθηκε αυτήν την διανομή και τον ρώτησε: <<Για τον εαυτό σου τι κρατάς Αλέξανδρε; >> Και όταν εκείνος του απάντησε <<τις ελπίδες>>, ο Πέρδικας είπε : << και εγώ σε αυτές θα μετέχω, και δεν είναι δίκαιο να πάρω τα δικά σου, αλλά θα περιμένω αυτά του Δαρείου>>

Και ποιες ήταν οι ελπίδες πάνω στις οποίες ο Αλέξανδρος περνούσε απέναντι στην Ασία;  Δεν ήταν ασφαλώς η δύναμη  του στρατού που πολεμούσε σε τείχη πολυαρίθμων πόλεων, ούτε ο μικρός στόλος του, αλλά η μεγάλη φιλοτιμία του και ο ζήλος των συνομήλικων του, η αμόλα των εταίρων του για την δόξα και την αρετή, αυτό ο ίδιος ο Αλέξανδρος είχε μέσα του τις μεγάλες ελπίδες, την ευσέβεια προς τους Θεούς, την εμπιστοσύνη στους φίλους, απλότητα, εγκράτεια, πετυχημενη δράση, έλλειψη φόβου μπροστά στον θάνατο, γενναιότητα, φιλανθρωπικά αισθήματα, προσήνεια στην συναναστροφή, ειλικρίνεια, σταθερότητα στις αποφάσεις, ταχύτητα στις ενέργειες του, ερώτα για την δόξα, αποτελεσματική επιλογή για το καλό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανδρείας, γενναιότητας και περιφρόνησης προς τον θάνατο είναι και το ακόλουθο περιστατικό που έγινε στην χώρα των Μαλλων, όπου ο Αλέξανδρος τραυματίστηκε σοβαρά από βέλος στο θώρακα  Νότια του ποταμού Υδρευτώ (ή Υάρωτι) υπήρχε μία μεγάλη πόλη-φρούριο των Μαλλών (πιθανώς στην σημερινή Κοt-Kamalia ή στην σημερινή Multan) την οποία ο Αλέξανδρος απέκλεισε πανταχόθεν.(16)

          Tην επίθεση κατά της ακρόπολης άρχισε πρώτος ο Αλέξανδρος, επίθεση δύσκολη και πολύπλοκη. Ο Αλέξανδρος άρπαξε μία σκάλα την στήριξε στο τείχος και με την ασπίδα πάνω από το κεφάλι του, άρχισε να ανεβαίνει το τείχος, ενώ τον ακολουθούσε ο Πευκέστας. Ο Πευκέστας κρατούσε την «ασπίδα του Αχιλλέα», την οποία είχε πάρει από τον Ναό της Ιλιάδος Αθηνάς στην Τροία  ο Αλέξανδρος και την είχε συνεχώς μαζί του, σε όλες ανεξαιρέτως τις μάχες. Ακολουθούσαν στην ίδια σκάλα ο Λεοννάτος του Αντέου, σωματοφύλακας του Αλεξάνδρου. Πολύ κοντά με άλλη σκάλα, ένας στρατευμένος διμοιρίτης ο Αβρέας, ανέβαινε και αυτός στις επάλξεις.

          Ο Αλέξανδρος έχοντας στο δεξί του χέρι το ξίφος, φθάνει στο ύψος των επάλξεων, φονεύει τους αντιπάλους που βρήκε μπροστά του και κάποια στιγμή βρίσκεται πάνω στο τείχος. Μαζί του είχαν προλάβει να ανεβούν ο Πευκέστας, ο Λεοννάτος και ο Αβρέας. Ο Αλέξανδρος και η συνοδεία των τριών, βρέθηκαν απομονωμένοι πάνω στο τείχος, μόνοι με τους αντιπάλους.

          Οι υπασπιστές του Αλεξάνδρου, που παρακολουθούσαν από κάτω τα δρώμενα στις επάλξεις, όρμησαν όλοι μαζί για να προστατεύσουν τον Αλέξανδρο, αλλά η σκάλα υπό το βάρος τόσων ανθρώπων κατέρρευσε. Ο Αλέξανδρος πολεμούσε με μανία, πλέον για την ίδια του την ζωή.

          Οι αντίπαλοι τον σημάδευαν με βέλη, ακόντια και παντός είδους όπλα αλλά από μακριά, γιατί κανείς τους δεν τολμούσε να τον πλησιάσει. Οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες του Αλεξάνδρου  ουρλιάζοντας, τον παρακινούσαν να πηδήξει πάνω στα σώματά τους έξω από τα τείχη, για να σώσει την ζωή του. Ο Αλέξανδρος πήδηξε μεν, αλλά όχι προς τους ΄Ελληνες αλλά μέσα στην ακρόπολη του εχθρού. Πρέπει να υποτεθεί σχεδόν μετά βεβαιότητος, ότι μετά την εξαφάνιση του  Αλεξάνδρου από το οπτικό πεδίο των Ελλήνων, θα έγινε χαλασμός από τις κραυγές αγωνίας στις τάξεις του ελληνικού στρατού, που ενωμένες σε μια τεράστια βοή, θα δημιούργησαν ίσως μεγάλη ψυχολογική πίεση και πανικό στους αμυνόμενους Ινδούς, που ασφαλώς δεν αντιλαμβάνονταν την γενεσιουργό αιτία του όλου γεγονότος, που συντέλεσε σε μείζονα βαθμό στην ταχύτερη κατάληψη του φρουρίου των Μαλλών.

Ο επικεφαλής της φρουράς των Μαλλών επιτίθεται στον Αλέξανδρο και πέφτει νεκρός από το χέρι του. Τη ίδια τύχη είχαν και άλλοι δύο. Κοντά στον Αλέξανδρο βρέθηκαν κάποια στιγμή και οι τρείς που είχαν προλάβει να ανέβουν μαζί του.

          Όμως ο γενναίος διμοιρίτης ο Αβρέας σκοτώνεται δίπλα στον Αλέξανδρο, από βέλος που τον χτύπησε στο μέτωπο.  Την ίδια σχεδόν στιγμή ένα άλλο βέλος τραυματίζει τον Αλέξανδρο στο στήθος, διαπερνά την πανοπλία του και εισέρχεται στον πνεύμονά του.

          Ο Αλέξανδρος όταν το τραύμα παραμένει ακόμη ζεστό συνεχίζει να μάχεται, παρά την σοβαρότητα του τραυματισμού του. Η αιμορραγία όμως που ακολουθεί, τον σωριάζει λιπόθυμο πάνω στην ασπίδα του. Ακολουθούν τραγικά συγκλονιστικές αλλά και μεγαλειώδεις στιγμές ηρωισμού, με τον Πευκέστα να σκεπάζει τον βαρύτατα τραυματισμένο Αλέξανδρο με την λεγόμενη ιερή ασπίδα της Τροίας, την ασπίδα του Αχιλλέα, ενώ ο Λεοννάτος ο σωματοφύλαξ προσπαθεί μανιωδώς να υπερασπίσει το σώμα του αρχηγού, το σώμα του Βασιλιά των Ελλήνων.

          Διαφαίνεται ότι η σιωπηλή οργή του Αλεξάνδρου από την στάση της Στρατιάς του στον ΄Υφαση ποταμό, ξέσπασε πάνω σε αυτή την παράλογη κίνηση-σχεδόν-αυτοκτονίας, μέσα στην ακρόπολη των Μαλλών. Ο θάνατος που φτερουγίζει επίμονα πάνω στο πανέμορφο γαλανομάτικο πρόσωπο του ξανθού έλληνα, του Μακεδόνα Αλέξανδρου, λειτουργεί σαν κάθαρση – καταλύτης για την στάση των στρατιωτών του στον ΄Υφαση, σαν νέο ξεκίνημα και νέος γάμος αγάπης και λατρείας, μεταξύ του Αλεξάνδρου και του στρατού του, που αγωνιούσε πλέον να τον ξαναδεί όρθιο και ζωντανό. Την πτώση του Αλεξάνδρου ακολουθεί πραγματικός χαλασμός.

Με δάκρυα στα μάτια οι Μακεδόνες και οι υπόλοιποι Έλληνες, προσπαθούν με κάθε τρόπο ν αναρριχηθούν στα τείχη. Στήθηκαν ανθρώπινες σκάλες με ανθρώπινα σκαλιά-ώμους και όσοι με τον τρόπο αυτό κατόρθωναν να σκαρφαλώσουν στα τείχη, έσπευδαν αμέσως στο μέρος όπου ευρίσκετο θανάσιμα τραυματισμένος ο Αλέξανδρος. Γρήγορα σχηματίσθηκε ένα ανθρώπινο προστατευτικό φράγμα, πάνω και γύρω από τον Αλέξανδρο, το οποίο απωθούσε τους αντιπάλους.

          Από την πρώτη πύλη που παραβιάσθηκε, εισήλθε το πρώτο οργανωμένο τμήμα, που σάρωσε τα πάντα ως ανεμοστρόβιλος. Ακολούθησε εκτεταμένη σφαγή από τον ελληνικό στρατό, που έγινε στα πλαίσια της ψυχολογικής πίεσης του ημιθανούς Αλεξάνδρου, δεν υπήρξε δηλαδή προγραμματισμένη ή σχεδιασμένη. Ο Αλέξανδρος μεταφέρεται στο ελληνικό στρατόπεδο, με το βέλος σταθερά καρφωμένο στον πνεύμονά του. Το βέλος αφήρεσε τελικά ο πασίγνωστος ιατρός από την νήσο Κω, ο Αλκιβιάδης ο Κριτόβουλος, ο ίδιος ιατρός που αφήρεσε το βέλος από το μάτι του Φιλίππου στην πολιορκία της Μεθώνης.

          Στην αφαίρεση του βέλους συμμετείχε και ίδιος ο Αλέξανδρος. Επειδή όλοι εφοβούντο μήπως το στέλεχος του βέλους σπάσει και παραμείνει στον πνεύμονα, ο Αλέξανδρος άρχισε να κόβει με μαχαίριτο στέλεχος σύρριζα στο στήθος του αλλά λιποθύμησε ξανά, όταν δε συνήλθε διέταξε να τον εγχειρήσουν με τόλμη και θάρρος, φωνάζοντάς τους γιατί έκλαιγαν και αποκαλώντας τους λιποτάκτες γιατί δεν τον βοηθούσαν. Ενώ τους είπε λίγο πριν λιποθυμήσει ξανά : << Κανείς να μην σταθεί δειλός για μένα, γιατί δεν γίνομαι πιστευτός ότι δεν φοβάμαι τον θάνατο, αν εσείς φοβάστε τον δικό μου >>

ώρες συγκλονιστικής αγωνίας και απερίγραπτης συγκίνησης κάλυψαν ολόκληρο το μεγάλο ελληνικό στρατόπεδο, που βρισκόταν στις εκβολές του Υδραώτη ποταμού. Εξ αιτίας της αποστάσεως των δύο ελληνικών στρατοπέδων, οι πληροφορίες έφθαναν αργά. Τέτοια απογοήτευση υπήρχε, ώστε όταν έφθασε η ευχάριστη είδηση ότι ο Βασιλεύς ζούσε, δεν την πίστευαν.

Η κατάσταση της υγείας του Αλεξάνδρου σταθεροποιήθηκε μετά από επτά ημέρες, λόγω της δυνατής του κράσης και του γυμνασμένου σώματός του. Όταν συνήλθε και πληροφορήθηκε την κατάσταση και το ηθικό των στρατιωτών του, διέταξε να τον μεταφέρουν αμέσως στις όχθες του Υδραώτη ποταμού στο μεγάλο ελληνικό στρατόπεδο, με μία ταχύπλοο Τριακόντορο. Πλησιάζοντες στις όχθες του Υδραώτη, εκεί που βρισκόταν ο Νέαρχος, ο Ηφαιστίων, ο Πτολεμαίος  και ο Κρατερός με τα στρατιωτικά τμήματά τους, διέταξε να αφαιρεθεί η σκηνή που ήταν τοποθετημένη σαν ομπρέλα πάνω από το κρεβάτι του(για να τον προστατεύει από τον ήλιο) και υψώνοντας το χέρι του χαιρέτισε τους έλληνες στρατιώτες για να διαπιστώσουν ότι ήταν ζωντανός.

Τα άψυχα χαρτιά αδυνατούν να αναπαραστήσουν τις συγκλονιστικές στιγμές που ακολούθησαν, απόδειξη της συντροφικής σχέσης του Αλεξάνδρου με τους συμμαχητές - συμπολεμιστές του, μία ανεπανάληπτη σχέση ψυχής, καρδιάς, εμπιστοσύνης, αφοσίωσης, αλληλεγγύης, που η παγκόσμια ιστορία δεν βίωσε ποτέ ξανά μέχρι σήμερα. Οι Αριστόβουλος και Πτολεμαίος ο Λάγου κατόρθωσαν να αποτυπώσουν αλλά και να διασώσουν με την πέννα τους, αυτές τις ιστορικές στιγμές.

Η στεντόρεια ιαχή Αλέξανδρε-Αλέξανδρε, υψώθηκε στον ουρανό, καλύπτοντας όλο το μήκος και το εύρος των οχθών του Υδραώτη ποταμού, ενώ ταυτόχρονα ολόκληρη η περιοχή αντηχούσε σαν ένα πελώριο Κόνγκ από την συνεχή και παρατεταμένη πρόσκρουση τωνξιφών πάνω στις ασπίδες. Οι Έλληνες με πρώτους και καλύτερους τους Μακεδόνες, ξαναντάμωναν τον εσόκοσμο του Αλεξάνδρου. Η ψυχή του Αλεξάνδρου ξανάβρισκε την Ελλάδα της.

Όταν η Τριακόντορος έπλευσε στο σημείο αποβίβασης, οι υπασπιστές θέλησαν να τον μεταφέρουν στην σκηνή του με φορείο. Ο Αλέξανδρος όμως διέταξε να του φέρουν άλογο και αφίππευσε κοντά στην σκηνή που του είχε ετοιμασθεί, γιατί επιθυμούσε να τον δουν να περπατάει.

Οι σύντροφοι, οι συμπολεμιστές, οι συμμαχητές του, αυτοί που του είπαν όχι στον ΄Υφαση ποταμό, τώρα ξεχύθηκαν πάνω του, του αγγίζανε τα χέρια, τα πόδια, τα ρούχα του, τού εύχονταν και τον έραιναν με γιρλάντες και λουλούδια, από όλα όσα παρήγαγετότε η γη της Ινδίας.      

Η Ιστορία δεν ξανάδωσε τέτοια αμφίπλευρη σχέση λατρείας και ψυχισμού, μεταξύ ηγέτη και λαού. Ο σεβασμός, η εκτίμηση, η αποδοχή, η πίστη, η αγάπη, δεν συνιστούν μοναχικούς μηχανισμούς, αυτοαναλώσιμους και μιάς χρήσεως, αλλά οριοθετούν το γινόμενο που προκύπτει μέσα από δοκιμασίες στον χώρο και τον χρόνο.

Υπενθυμίζουμε σε όλους ότι η Κρήτη σε αυτή την μεγαλειώδη πορεία του πολιτισμού προς τα πέρατα της οικούμενης συμμετείχε, με αποστολή 2.000 επίλεκτων τοξοτών. Που εκείνη την εποχή οι Κρητικοί στο τόξο ήσαν οι καλύτεροι στον κόσμο… και όχι μόνο σε αυτό ενώ ο  Νέαρχος του Ανδροτίμου ο Κρητικός, από την Λατώ,   ηταν  ο Αρχιναύαρχος της Στρατιάς.

 

ΧΑΡΤΗ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΩΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ Ο ΦΟΥΧΤΕΛ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

 

Τις επευφημίες των μέσων των Σκοπίων προξένησε η κίνηση του Γερμανού εντεταλμένου Γιοακίμ Φούχτελ να παρουσιάσει στην Όλγα Κεφαλογιάννη κατά την επίσκεψη του στην Αθήνα χάρτη των Βαλκανίων ο οποίος παρουσιάζει την ΠΓΔΜ με το ακρωνύμια ΜΚ δηλαδή «Makedonija».

Η ελληνική πλευρά δεν αντέδρασε στην κίνηση του Φούχτελ, με αποτέλεσμα η εφημερίδα των Σκοπίων «Νόβα Μακεντόνια» σε δημοσίευμα της να αναφερθεί στο περιστατικό τονίζοντας: «Γερμανός υπουργός παρουσίασε χάρτη μέσα στην Αθήνα με το συνταγματικό όνομα της «Μακεδονίας» αναφέρει η εφημερίδα «Νόβα Μακεντόνια, ενώ ανταποκρίτρια του netpress.com.mk κάνει λόγο για «κίνηση έκπληξη» του Φούχτελ ενώπιον της Υπουργού Τουρισμού παρουσία και του Όττο Ρεχάγκελ, χωρίς ωστόσο η κ. Κεφαλογιάννη να αντιδράσει. Απλά χαμογέλασε, (όπως πολλές ξανθιές στα μυαλά το συνηθίζουν), αλλά και η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου στην Ελλάδα, <<ξανθίζει>> που εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα των αφεντικών των,  και όχι την αλήθεια.

 

Για το θέμα με τα Σκόπια και την προσήλωση τους στο Ελληνικό όνομα Μακεδονία δεν θέλουμε να κάνουμε τίποτα άλλο από μια απλή αναφορά, έχουν γραφεί πολλά και από πολλούς χωρίς λόγο, το θέμα είναι απλούστατο και όποιος είναι στοιχειωδώς καταρτισμένος ξέρει τι ισχύει ιστορικά, αν θέλει κάποιος να το ψάξει λίγο ας το κάνει, ας μην διαβάσει τους Έλληνες ιστορικούς και συγγραφείς, οι τους Λατίνους ιστορικούς, ας ξεκινήσει από τον έγκριτο ιστορικό, τον δικό σας τον  Γερμανό  Γιόχαν Γκούσταβ Ντρόιζεν και το έργο του πάνω στην   Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου (1833-1925) και Ιστορία του ελληνισμού (1836-43, α’ έκδ. 1952). Στο έργο αυτό χρησιμοποιείται για πρώτη φορά ο όρος ελληνισμός με μια ακριβή ιστορική σημασία, που υποδηλώνει την εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού και πνεύματος στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή από τον 4ο έως τον 1ο αι. π.Χ.

 Το θέμα είναι όχι μόνο αστείο, αλλά και γελοίο, είναι δείγμα των καιρών που ζούμε, και την πνευματική κατάπτωση όλων, σε λίγα χρόνια οι επίγονοι σας  θα γελούν με την ιστορική σας κατάντια  και όλων αυτών που υποστηρίζουν τα Σκόπια,( που λέγε – λέγε αυτοί έπεισαν τον λαό τους ότι είναι απόγονοι του Μέγα Αλέξανδρου, το λέγε-λέγε το παραμύθι κοινός, κάνει δουλεία, πάνω σε αμόρφωτους και ημιμαθείς) πάνω σε αυτήν την ανακρίβεια, άσε που θα γελούν και οι νεκροί, αν δεν οργιστούν κιόλας, και μερικοί λένε ότι οι νεκροί εκδικούνται!  Αλλά λέγε-λεγε μπορεί να πείσει κάποιος κάποιον αδιάβαστο και ανιστόρητο στα πάντα, να κάνει το άσπρο μαύρο κ.ο.κ

Η χώρα σου Ρεχαγκελ έχει αναγνωρίσει τα Σκόπια σαν Μακεδονία, μαζί με   116 χώρες , συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που χρησιμοποιούν την προσωρινή ονομασία "πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας" για όλους τους επίσημους σκοπούς. Μάλλον δεν το ξέρεις και αυτό, απλά σε ενημερώνουμε, εσένα και πολλούς Γερμανούς,  και όχι μόνο, για την παραχάραξη της ιστορίας που κάνετε εσείς οι τάχα πολιτισμένοι. Τέτοιοι είστε, τέτοια κάνετε! Κοροϊδεύεται ένα μικρό λαό που θέλει από κάπου να πιαστεί, και φυσικά ρίχνεται στάχτη στα μάτια και των δικών σας λαών, με τις τόσο τρανταχτές ανακρίβειες που τους λέτε, χώρια που τους κάνετε να νιώθουν μειονεκτικά και προδομένοι όταν ανοίξουν οποιοδήποτε στοιχειωδώς σοβαρό βιβλίο.

Ζεις στην Ελλάδα, και όχι σε βάρβαρη χώρα, λέγει ο Ιάσονας στην Μήδεια, στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη.  Τα είναι δίκαιο έμαθες, χεις συμφώνα με τους νόμους και όχι όπως αρέσει στους ισχυρούς.

 Εσείς βέβαια δεν ζείτε στην Ελλάδα, και η Ελλάδα δεν κατάφερε να σας φτάσει, να σας  επηρεάσει ακόμη, και να σας εξανθρωπίσει, και φαίνεται ότι το επίθετο βάρβαρος που έδωσαν σε όλους εσάς οι προγονοί μας ισχύει ακόμα, φτιάχνετε νόμους κατά που σας βολεύουν και την ιστορία, και όχι μόνο τυποποιείτε όπως σας συμφέρει, διαχρονικά επίκαιρη η βαρβαρότητα ... διαχρονικά παρούσα η βαρβαρότητα, μας κυκλώνει από παντού!!

Μήδεια-Ευριπιδης

Μα με τα ψέματα και τις δολιότητες κάνετε πολιτική παιδιά, είναι κρίμα, πρώτα και κυρία για σας, δεν λυπάστε τον εαυτό σας, και δεν σκέπτεστε ότι και εσείς είστε παιδιά του Θεού και έχετε μέσα σας ψυχή ; Πως το κάνετε αυτό το έγκλημα κατά του εαυτού σας πρώτα, και κατόπιν παίρνετε στο λαιμό σας και τους λαούς σας που σας εμπιστεύονται!

 

Δεστε καλοί φίλοι και αυτό, για να δείτε πόσο χαμηλά έχετε ξεπέσει, ο πάτος δεν έχει πάτο για σας φαίνεται, είστε πιο κάτω και από τον πάτο και η κατρακύλα σας δεν σταματά!!!

Ιούνιος 20, 2013.

 

Σκόπια.

 

«Η αναγνώριση του συνταγματικού ονόματος, ο σεβασμός της Χάγης και η απεμπλοκή της ενσωμάτωσης στις ευρωατλαντικές δομές είναι η λύση για το όνομα, λέει ο πρώην πρέσβης της Γερμανίας στα Σκόπια, Klaus Shramayer,σύμφωνα με την εφημερίδα Βέτσερ.

 

«Η διαφωνία του ονόματος μεταξύ της FYROM  και της Ελλάδας, η οποία διαρκεί περισσότερο από είκοσι χρόνια, έχει γίνει τόσο σοβαρή και πρακτικά περιττή και παράλογη! Όσο περισσότερο δουλεύω με τα Βαλκάνια, τόσο περισσότερο είμαι πεπεισμένος ότι είναι παραλογισμός και ψυχοπαθολογικό πρόβλημα της Ελλάδας. 

Ένα πρόβλημα το οποίο είναι δύσκολο να εξηγηθεί στους Δυτικούς.

 

»Όταν συζητώ για το όνομα των Σκοπίων, μου δίνεται η ευκαιρία ότι θα μπορούσαμε να ονομάσουμε την Ελλάδα ως «Πρώην Οθωμανική Επαρχία της Ελλάδας», δήλωσε αργά τη Δευτέρα ο Shramajer σε ομιλία του για την ελληνο-σκοπιανή διαφορά 1991-2013, στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, όπως μετέδωσε η Deutsche Welle.

 

Μόνο θλίψη και σύμπνοια για σας έχουμε στην καρδία, δεν μπορούμε να οργίσουμε καν, με την άγρια ημιμάθεια σας και την κακεντρέχεια σας, προσευχόμαστε για σας.

Με κατάμαυρο μελάνι, γράφετε μια ακόμα σκοτεινή σελίδα στην ιστορία την δική σας παιδιά, εσείς είστε υπόλογοι των λόγων και των έργων σας, όχι εμείς, άλλωστε η αλήθεια μισεί  την υπεράσπιση, δεν έχει ανάγκη, λάμπει και τώρα και για πάντα. Την Ελλάδα,  κάτι τέτοια δεν μπορούν να την αγγίξουν καν. Προσλαβαίνεται όμως ακόμα και τώρα, μιας και είστε ζωντανοί, (έτσι τουλάχιστον λέτε) , σκεφτείτε Ελληνικά, μήπως και προλάβετε και ζήσετε, πριν πεθάνετε και δεν θα έχετε υπάρξει ποτέ.

Ο φτωχός άνθρωπος [ο Αύγουστος] έτρεμε σαν το φύλλο, με κοίταζε σα δαιμονισμένος, έκανε να σηκωθεί, ίσως για να μου ξεφύγει, δεν μπορούσε. Δεν είχε δύναμη.
      – Μην κουνιέσαι! τον διέταξα.

      – Μα θέλω να… Θέλω να… ψέλλισε.

      – Θέλεις, αλλά δεν μπορείς ν’ αυτοκτονήσεις, ακόμα και να το θέλεις.

      – Πώς; αναφώνησε όταν είδε ότι αρνιόμουν τα λεγόμενά του και του αντίλεγα.

      – Μάλιστα. Για να μπορεί κανείς να σκοτώσει τον εαυτό του, τι χρειάζεται; τον ρώτησα.

      – Να έχει τη δύναμη να το κάνει. Μου αποκρίθηκε.

      – Όχι, του είπα. Πρέπει να είναι ζωντανός.

      – Ε, και βέβαια.

      – Εσύ δεν είσαι ζωντανός.

 

 "Καταχνιά" του Μιγκέλ Ουναμούνο

 

https://www.youtube.com/watch?v=Vu-Q4jWm6P4

 

Ενώ  αλλου  γράφει : <<Ο  μέγιστος έπαινος της φιλοσοφίας είναι ότι σκληρά και αμόρφωτα ήθη εξημερώνει και εξευγενίζει>>

 

https://www.youtube.com/watch?v=MeP3SyVGRp0

Με μουσική κλείνουμε, και κάνουμε μνεία στον δημιουργό της μουσικής κλίμακας, και όχι μόνο, με ένα λόγο του, που αποδίδετε σε αυτών που απεύθυνε στον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας,  στους νέους, ας τον ακούσουμε τον μεγάλο δάσκαλο, οι νέοι στην ηλικία, αλλά και στο μυαλό, όλοι που θέλουμε να γίνουμε λίγο καλύτεροι, όσο είμαστε ακόμα ζωντανοί η ελπίδα υπάρχει.

 

<<Η φιλοσοφια είναι η ανωτερη μουσικη>>

 

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, υπήρξε σημαντικός Έλληνας φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης και θεωρητικός της μουσικής. Είναι ο κατεξοχήν θεμελιωτής των ελληνικών μαθηματικών , δημιούργησε ένα άρτιο σύστημα για την επιστήμη των ουρανίων σωμάτων που κατοχύρωσε με όλες τις σχετικές αριθμητικές και γεωμετρικές αποδείξεις, είναι πιο πολύ γνωστός στις μέρες μας από το  Πυθαγορείου Θεώρημα.

Επειδή δε η ευγενική αυτή καταγωγή θρυλείτο μεταξύ των συμπολιτών του Πυθαγόρα, κάποιος Σάμιος ποιητής ισχυρίζεται ότι ο Πυθαγόρας ήταν γιος του Απόλλωνα και αναφέρει τα εξής σχετικά:

"Τον Πυθαγόρα, που γέννησε από τον Απόλλωνα τον φίλο του Διός,
η Πυθαΐς, η ομορφότερη μεταξύ των Σαμίων"

Για τον Πυθαγόρα η μουσική και τα μαθηματικά γίνεται άσκηση με σκοπό την υπέρβαση των σωματικών περιορισμών και την κάθαρση της ψυχής, για να μπορέσει η τελευταία να απελευθερωθεί από τον κύκλο της μετενσάρκωσης για να φτάσει τελικά στη θεότητα από την οποία προέρχεται.

Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα το σύμπαν βρίσκεται σε διάταξη αρμονίας και η θεωρία του, η θέασή του, είναι αυτή που φέρνει την κάθαρση. Αυτό οδήγησε στη θεωρία του Πυθαγόρα για την «Αρμονία των σφαιρών». Το σύνολο των ήχων, δηλαδή, που παράγονται από την περιστροφή των πλανητών, ανάλογα πάντα με την απόστασή τους από τη γη, και οι οποίοι, όμως, δεν ακούγονται.

Πιο συγκεκριμένα ο Πυθαγόρας ήταν αυτός που πρώτος έθεσε τις βάσεις της επιστήμης της Μουσικής με μια επιστημονικά θεμελιωμένη θεωρία της Μουσικής. Ανακάλυψε τη σχέση ανάμεσα στο μήκος των χορδών και το τονικό ύψος που δίνουν.

Χάρη στην ανακάλυψη του Πυθαγόρα, η μουσική παρουσίαζε στους οπαδούς του το καλύτερο παράδειγμα της πρακτικής εφαρμογής αυτής της αρχής. Την ορθότητα της αρχής τόνιζε η ομορφιά της μουσικής, προς την οποία ο Πυθαγόρας – όπως και οι περισσότεροι Έλληνες – ήταν ευαίσθητος, γιατί η λέξη "κόσμος" σήμαινε για τον Έλληνα και την ομορφιά και την τάξη.

 

«Λόγος Πυθαγόρα, προς τους νέους του Κρότωνα»

 

«Τί είναι αυτό που χάνεται μαζί με την παιδική ηλικία;
Θα σας πω: Είναι, δίχως άλλο, η ικανότητα να συνδέεται κάποιος με την αλήθεια.
Όσο μεγαλώνετε, θα μαθαίνετε από τους μεγαλύτερούς σας, ώσπου μια μέρα, χωρίς να το συνειδητοποιήσετε, θα βρεθείτε μπλεγμένοι σε έναν απατηλό τρόπο ζωής. Θα έχετε χάσει τη φυσικότητα με την οποία εκφράζετε τα συναισθήματά σας και τις απόψεις σας, ακόμα κι’ εκείνα που μπορούν να βλάψουν, καθώς είναι γνωστό ότι η ειλικρίνεια των παιδιών είναι συχνά σαρωτική.
Γιατί εσείς τα παιδιά και οι νέοι, αγαπάτε την αλήθεια περισσότερο απ’ ό,τι οι μεγαλύτεροί σας;

Διότι βλέπετε τον κόσμο με ευθύτητα, χωρίς προκαταλήψεις, που συγκαλύπτουν την πραγματικότητα, χωρίς μεροληψία, που διαστρέφει την ορθή αντίληψη. Προσπαθήστε -λοιπόν- να μεγαλώσετε, χωρίς να απαρνηθείτε αυτό το ευθύ βλέμμα προς πρόσωπα και πράγματα. Ο ενήλικος ’λίγες φορές συγκεντρώνει όλη την προσοχή του σ’ αυτό που κάνει. Δεν μπορεί να απολαύσει το παρόν, επειδή τον βαραίνει το παρελθόν του κι’ επειδή το μέλλον τον πιέζει, γεμίζοντάς τον επιθυμίες και ανησυχίες. Γι’ αυτό σας συμβουλεύω να μην πάψετε ποτέ να ενδιαφέρεστε να μαθαίνετε νέα κι’ ωραία πράγματα, ώστε το πνεύμα σας να εξυψώνεται διαρκώς. Έτσι, ακόμα και μεγαλύτεροι, θα διατηρήσετε τη δροσιά σας. Αν το ενδιαφέρον σας παραμένει επικεντρωμένο στην επιθυμία για γνώση και τελειότητα, θα εξακολουθήσετε να είστε ειλικρινείς, όπως είστε τώρα εκ φύσεως.

Αγαπητά μου παιδιά, μη ικανοποιηθείτε αφού μάθετε ένα επάγγελμα. Να εξακολουθήσετε να μαθαίνετε πάντα, ν’ ακούτε εκείνους που γνωρίζουν, να έχετε ως παράδειγμα εκείνους που είναι άξιοι θαυμασμού, επειδή πετυχαίνουν αυτό που φαντάζει αδύνατο στα μάτια εκείνων που κουράζονται από τη νεαρή τους ηλικία και που πάντα σκέφτονται και πράττουν ανόρεχτα...
Ξέρω ότι δυσκολεύεστε να κατανοήσετε τα λόγια μου· εν μέρει, επειδή αγνοείτε ακόμα τα στενά όρια στα οποία ζουν οι περισσότεροι μεγαλύτεροί σας. Εσείς απολαμβάνετε πάντα το παρόν. Όμως, εγώ ξέρω ότι, έστω κι’ αν τα λόγια μου δεν ακούγονται καθόλου ξεκάθαρα στ’ αυτιά σας, κάτι θα μείνει στη μνήμη σας. Μια ανάμνηση αιθέρια, ωστόσο ικανή να φανεί χρήσιμη την κατάλληλη στιγμή.

(*) Ο λόγος αυτός εκφωνήθηκε -πριν 2500 χιλιάδες χρόνια περίπου- από τον Πυθαγόρα προς τους νέους του Κρότωνα· τόσο παλιός και τόσο επίκαιρος. Ας γίνει οδηγός και φάρος στα νέα παιδιά, σ' αυτές τις δύσκολες εποχές, να παλέψουν για τα όνειρά τους και να τα κάνουν πραγματικότητα...
...Στον Κρότωνα, υπήρξε "Ο ναός των μουσών", όπου στεγάστηκε η Πυθαγόρειος σχολή. Κέντρο έρευνας και διδασκαλίας και συγχρόνως μια πολιτικοθρησκευτική οργάνωση. Η μυστηριακή ατμόσφαιρα που επικρατούσε στη σχολή οφειλόταν στο γεγονός ότι ο ίδιος ο Πυθαγόρας είχε επηρεαστεί βαθύτατα, από τις φιλοσοφικές αντιλήψεις και τις θρησκείες της ανατολής, όπου έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του. Εκείνη την εποχή άλλωστε έζησε ο Λάο Τσε και ο Κομφούκιος στην Κίνα, ο Ζαρατούστρα στην Περσία και ο Βούδας στην Ινδία.
Η σκέψη και η φιλοσοφία του Πυθαγόρα, επηρέασαν και εξακολουθούν να επηρεάζουν την παγκόσμια πνευματική και φιλοσοφική εξέλιξη.

«Τόσο διαφέρουν οι μορφωμένοι απ' τους αγράμματους, όσο το λογικό ζώο από το άλογο, κι εκείνος που έχει τα μάτια του απ' τον τυφλό.»
Πυθαγόρας
 

«Όταν ο άνθρωπος πάρει σωστή εκπαίδευση, γίνεται θεϊκό και πολύ ήμερο ζώο. Κι όταν δεν ανατραφεί αρκετά ή κατάλληλα, γίνεται το πιο άγριο απ' όσα γέννησε η φύση.»
Πλάτων
 

Η αληθινή ανθρώπινη ηλικία

“Χρόνια πολλά” οι συνάνθρωποι εύχοντ’ όλοι, κι είν’ η πιο προσφιλής ετούτ’ η ευχή,

που θέλουν να τους λένε κάθε σκόλη, κι από τον Πλάστη τους να εισακουστεί.

Και χαίροντ’ όσοιτέλος κατορθώσουν, χρόνια στον κόσμο αυτό να ’χουν πολλά

και δεν μπορούν οι δύστυχοι να νιώσουν, πώς στη ζωή τη γήινη δε μετρά

μονάχα ο αριθμός πού ’χουν τα χρόνια, και λίγο έχει να κάνει εδώ “η ποσότης”.

Μα εκείνο που της δίνει αξία αιώνια,είναι των χρόνων της η ωραία “ποιότης”.

Ζωή δεν είναι μόνο να κινείσαι και τους χυμούς να σπαταλάς της γης,

μα ζεις αληθινά μόν’ αν δονείσαι, με κραδασμούς κι εξάρσεις της ψυχής.

Στοχάστηκες ποτέ σου να μετρήσεις, πόσων χρονών, αλήθεια, είν’ η ζωή σου,

στο μέτρημά τους αν υπολογίσεις,τις συγκινήσεις μόνο της ψυχής σου;

Αλλοίμονο! Μπορεί ν’ ανακαλύψεις, πώς είσαι ακόμα βρέφος ή παιδί

και πως δεν είναι απίθανο να εκλείψεις, χωρίς ποτέ σου νά ’χεις γεννηθεί!...

 

Νίκος Μαραγκουδάκης

  Αν μπορούσαμε να δούμε το μέλλον, υπάρχουν φορές που τα παιδιά θα έμοιαζαν με αθώους φυλακισμένους, καταδικασμένους όχι σε θάνατο, αλλά στη ζωή, και προς το παρόν εντελώς ανίδεους για το τι σημαίνει η ποινή τους.

Άρθουρ Σοπενχάουερ

https://www.youtube.com/watch?v=yldoWqv4yYE

https://www.youtube.com/watch?v=cWmag1kxQfo

 

 

Ἡ ἐπανάσταση, ἢ ξεκινάει ἀπ᾽τὸ βυθό τοῦ προσώπου, κ᾽εἶναι σύστασή του, κράση του, ἢ μὴν τὴν ἐμπιστεύεστε! Σὲ κρίσιμο σημεῖο θὰ τὰ κάνει πλακάκια - αὐτὸς εἶν' ὁ πυρήνας τοῦ κονφορμισμοῦ τῆς "Ἀριστερᾶς" μὲ ὅποια συντήρηση κ᾽ὑπερσυντήρηση.

// "Κατηγορῶ", Ἀθήνα 1965, 66 - Ρένος Αποστολίδης

 

"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρxει.''

 

«Βαδίζει προς τον θάνατον(ο ηρωϊκός άνθρωπος) όχι διά ν' αναπαυθή, όχι διότι εβαρέθηκε την ζωήν, όχι διότι εδειλίασεν ενώπιον αυτής, όχι από μαρασμόν και εξάντλησιν των δυνάμεών του. Ο ηρωικός άνθρωπος δεν υ φ ί σ τ α τ α ι τον θάνατον. Δι' αυτόν και ο θάνατος ακόμη δεν είναι π ά σ χ ε ι ν, είναι π ρ ά τ τ ε ι ν. Είναι η τελευταία πράξις, με την οποίαν επισφραγίζει όλας του τας άλλας πράξεις. Τούς δίδει αυτή το νόημα• διότι και η Ζωή όλη είναι μία διαρκής αρχή, και η αρχή το νόημά της αντλεί από το τέλος, του οποίου είν' η αρχή. Και είναι το τέλος ο θάνατος, αλλά και η τελείωσις.» 

 

Ι. ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ «Η Ηρωική Αντίληψις Της Ζωής»

www.youtube.com/watch?v=7GsoVD4gvyc

Απόσπασμα από το βιβλίο του Δημήτρη Λιαντίνη ''Γκέμμα '' Κεφ. "Εδώ Μεσολλόγι"

Η Ανάληψη του Οιδίποδα δε γίνεται στον ουρανό της έντρομης και βλακώδους φαντασίας του ανθρώπου, ούτε στον άδη του ωμού και σκουληκοφόρου εξευτελισμού του.
Ο θάνατος του Οιδίποδα είναι η ώρα της Ανάληψης του ανθρώπου, που έσωσε να γίνει άνθρωπος μέσα στο χρόνο και μέσα στο φως. Είναι η κατάθεση μνήμης του βασανισμένου, που έζησε και έδειξε, και έμαθε και έπαθε, και πέρασε.
Η Ανάληψη του Οιδίποδα δηλώνει τη χαρούμενη αγγελία της δικαίωσης του δικαίου. Είναι το ουλτιμάτο σήμα, που στεριώνει ασφαλές το μέλλον της ανθρωπότητας απάνου στην πέτρα τη δοκιμασίας του ανθρώπου, που γίνεται στο τέλος νικήτρια, γιατί η διαδρομή εστάθηκε ηρωική.
Η Ανάληψη του Οιδίποδα είναι το απολυτήριο μάθημα για την αλήθεια και το νόημα της ζωής μας, μαζί με τα πριν και μαζί με τα μετά της. Είναι ένα νεύμα κατανόησης, και μια χειρονομία αποδοχής του αλάλητου πόνου και του αλάλητου λυτρωμού.
Προσοχή όμως! όλα γίνουνται και τελούνται εδώ. Καμία μεταφυσική, κανένα επέκεινα και εκείθεν και υπερβατικό και υπερουράνιο. Όχι ανοησίες. Όχι δειλία , πανουργία και αθλιότητα την φρικτή στιγμή του θανάτου σου.
Με την τραγωδία του Κολωνού η διαθήκη που άφηκε ο Σοφοκλής στους ανθρώπους έχει μόνο μια πρόταση :
Μάθε έτσι να ζεις και συ, και είπε έτσι να ζουν και οι μετά από σένα : γήινα , μέτρια , και εξαγνισμένα.

Γήινα , μέτρια , και προπαντός εξαγνισμένα για τα λάθη που έκανες όταν εζούσες. Γιατί άνθρωπος στη βάση του σημαίνει λάθος και στην κορφή του εξαγνισμός. Οι Καθαρμοί ήταν ένας από τους δυο τίτλους βιβλίων που έγραψε ο Εμπεδοκλής.
Ο θάνατος στον Κολωνό, ο ανείδωτος και ο αφανής είναι η Ανάληψη της δικαιωμένης Μνήμης στο τόπο και στο χρόνο της αιώνιας δοκιμασίας του κάθε ερχόμενου ανθρώπου.

 

Το κείμενο έδεσε πολύ όμορφα με το βίντεο που έδινε την εντύπωση του ταξιδιού στο διάστημα, και υπενθύμιζε την προσωρινότητα του βίου.

<<ΕΙΣΤΕ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΦΥΓΕ Η ΨΥΧΗ ΣΑΣ ΕΜΕΙΝΕ>>

Αλλά έζησα και δεν έζησα μάταια,  το πνεύμα μου μπορεί να χάσει την μορφή του, το αίμα μου την φωτιά του, το κορμί μου να χαθεί μέσα στον πόνο.

Αλλά υπάρχει κάτι μέσα μου, που θα καταπονήσει το μαρτύριο, και τον χρόνο, και θα ανασαίνει όταν εγώ θα έχω ξεψυχήσει, κάτι ξένο προς την γη, που δεν το στοχάζονται, σαν την ανάμνηση του ήχου μιας άφωνης λύρας, θα εισδύσει στα γαλημενα τους πνεύματα, και θα κινήσει μέσα  στις καρδιές που είναι τώρα σκληρές σαν την πέτρα, την όψιμη τύψη της αγάπης

Λόρδος Μπαυρων

 

 

Ι. ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ «Η Ηρωική Αντίληψις Της Ζωής»

"Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων. Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερον προνόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρxει.''

 

Αν δεν μπορέσω να το δεις κι εσύ, μοιάζει σα να μη το 'χω.

Γιάννης Ρίτσος